Ακόμα και οι φτωχοί στον δικό μας κόσμο
είναι διαφορετικοί από τους φτωχούς του 86%. Διότι εκεί, όταν λέμε ότι πεινάνε,
εννοούμε κυριολεκτικά ότι πεινάνε. Εδώ σε μας φτωχός λογίζεται αυτός που δεν
του φτάνουν τα λεφτά να πληρώσει πχ τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Ακόμα και ο πιο
φτωχός στον δικό μας κόσμο ένα πιάτο φαΐ την ημέρα μπορεί να το εξασφαλίσει.
Βέβαια πότε πότε θυμόμαστε και αυτό το
86% και φωνάζουμε και αγανακτούμε, μετά όμως ξεχνιόμαστε πάλι και φωνάζουμε και
αγανακτούμε με τα προβλήματα του δικού μας κόσμου. Βασικά ζούμε με την
ψευδαίσθηση ότι κόσμος είναι αυτό το
14%, στο οποίο έχουμε βολευτεί.
Τι πληροφορούμαστε από τα ΜΜΕ; Πληροφορούμαστε
για γεγονότα που συμβαίνουν στο 14% του παγκόσμιου πληθυσμού και μόνο, αν
συμβεί κάτι πολύ σοβαρό ή πολύ τραγικό στον υπόλοιπο πληθυσμό, μας το λένε κι
αυτό. Είναι σαν να ζούμε σε μια φούσκα, ενώ έξω από αυτήν απλώνεται ένας πολύ
μεγάλος κόσμος, για τον οποίο δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα.
Καλό όμως είναι να θυμόμαστε ότι
αποτελούμε ισχνή μειοψηφία και ότι ανατολικά και νότια από μας ζουν τα
περισσότερα δισεκατομμύρια της ανθρωπότητας με άλλους βάρβαρους νόμους, άλλη
βάρβαρη ηθική, άλλες βάρβαρες συνήθειες, άλλη βάρβαρη ιδεολογία και πραγματική
βάρβαρη φτώχεια.
Και όταν λέμε «ο κόσμος μας», πρέπει να
εννοούμε αυτό το 86%, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός βάρβαρος κόσμος μας. Που
ζει στην πραγματική φτώχεια, εξαθλίωση και πείνα και είναι αντικείμενο
εκμετάλλευσης από τους λίγους πλούσιους που ζουν εκεί. Αυτοί είναι που ανοίγουν
την πόρτα στο 14% να μπει μέσα και να πάρει ό,τι λαχταρά η ψυχή του.
Όταν ο άλλος σου λέει «παρακαλώ,
περάστε, πάρτε ό,τι θέλετε και δώστε και σε μας το μερίδιό μας», εσύ θα μπεις
μέσα και θα αρπάξεις ό,τι μπορείς. Και οι ελάχιστοι πλούσιοι του 86% περνούν
ζωή χαρισάμενη και έχουν συνηθίσει στην αθλιότητα του τόπου τους. Δεν τους
καίγεται καρφί. Έτσι είναι η ζωή, λένε κυνικά.
Έτσι είναι, να το ξέρουμε κι εμείς που
νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος συμπυκνώνεται στο 14% του οικοπέδου που λέγεται Γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου