Στο μυαλό είναι ο στόχος και ο καλός και ο κακός

 

 

Σε γνωστό ποίημα της Κατερίνας Γώγου υπάρχει η φράση «στο μυαλό είναι ο στόχος». Η φράση αυτή αναπαράγεται κάθε τόσο υπονοώντας ότι σκοτεινές δυνάμεις και κυρίαρχες στην κοινωνία που ζούμε στοχεύουν να αλλοιώσουν την αυθεντικότητα της σκέψης μας και να μας μετατρέψουν σε δούλους μιας ιδεολογίας που εξυπηρετεί τους ισχυρούς αποκτώντας  μια συμπεριφορά που δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι ξένη προς τον εαυτό μας και τα δικά μας συμφέροντα.

 

Σωστός στίχος και πολύ ώριμος.

 

Μόνο που εξαιρεί όλους τους άλλους πλην των ισχυρών, ενώ εμείς ξέρουμε ότι στο μυαλό είναι ο στόχος όλων μας, ισχυρών και μη.

 

Φυσικά στο μυαλό είναι ο στόχος και εκεί στοχεύουν γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, γνωστοί και συγγενείς, γείτονες, συνεργάτες, γραφιάδες, ποιητές, καλλιτέχνες κάθε είδους, εκεί στοχεύουμε όλοι.

 

Και όχι με κακό σκοπό όλοι εμείς. Βέβαια μπορεί να ανιχνεύσουμε περίεργους σκοπούς στη λεγόμενη στρατευμένη τέχνη. Εκεί κι αν είναι ο στόχος στο μυαλό. Μα είναι για καλό, θα πει κανείς. Ναι, είναι για καλό σύμφωνα με την άποψη του στρατευμένου καλλιτέχνη και όσους τον πιστεύουν. Για τους υπόλοιπους είναι για κακό.

 

Αλλά όταν η μαμά λέει στο παιδάκι της «μη λες ψέματα, δεν είναι σωστό, μην κλέβεις, δεν είναι σωστό, μη δέρνεις το γειτονάκι, δεν είναι σωστό» και άλλα παρόμοια, στο μυαλό του παιδιού της είναι ο στόχος.

 

Όταν μεγάλοι πια διαβάζουμε Ντοστογιέφσκι ή Καζαντζάκη ή Καβάφη ή Ελύτη, στο μυαλό μας είναι ο στόχος των συγγραφέων και των ποιητών.

 

Όταν ο δάσκαλος μαθαίνει ορθογραφία στους μαθητές του, στο μυαλό τους είναι ο στόχος του.

 

Όταν βλέπουμε τη φίλη μας να το παρακάνει με το φαγητό, με το τσιγάρο ή το πιοτό και τη συμβουλεύουμε ή και τη μαλώνουμε για τις υπερβολές της, στο μυαλό της είναι ο στόχος μας.

 

Στο μυαλό είναι ο στόχος παντού και πάντοτε. Και γι’ αυτό προχωρούμε βήμα βήμα προς το καλύτερο.

 

Κάποιοι θέλουν να αλλάξουν τη σκέψη μας προς το χειρότερο. Υπάρχουν παραδείγματος χάριν θεατρικά έργα ή κινηματογραφικές ταινίες που μπαίνουμε στην αίθουσα ανύποπτοι και βγαίνουμε με τη σκέψη μας αλλοιωμένη προς το χειρότερο. Και μάλιστα δεν το καταλαβαίνουμε. Και πάμε και ξαναπάμε σε τέτοιες παραστάσεις και ταινίες, ώσπου ο στόχος έχει κάνει τη δουλειά του και έχει πετύχει να αλλάξει το μυαλό μας.

 

Εδώ ισχύει η παροιμία:

 

«Λέγε -λέγε το κοπέλι

κάνει τη γριά και θέλει».

 

Αλλά πολλά είπαμε και ο νοών νοείτο, όπως θα έγραφε και ο ανορθόγραφος που ο δάσκαλος απέτυχε στον στόχο του.