Καίτη Βασιλάκου: Πόσες πιθανότητες από το σπίτι ως το γραφείο...

Αν νομίζετε ότι ο κόσμος που ζούμε είναι σε γενικές τουλάχιστον γραμμές ένας κόσμος ευχάριστος και ασφαλής, σας προκαλώ να σκεφτείτε πόσα ευχάριστα πράγματα είναι πιθανό να σας συμβούν στην πρωινή διαδρομή από το σπίτι σας ως τη δουλειά σας.

Πόσα;

Πόσες είναι οι πιθανότητες;

Σχεδόν μηδενικές.

Άντε να συναντήσετε τυχαία κάποιον παλιό σας φίλο και να χαρείτε. Άλλο τίποτα δεν βλέπω.

Αντίθετα, σκεφτείτε πόσα δυσάρεστα πράγματα είναι πιθανό να σας συμβούν. Μετράω:

Βγαίνετε, κλείνετε την πόρτα και συνειδητοποιείτε ότι κλειδωθήκατε έξω, γιατί ξεχάσατε να πάρετε τα κλειδιά σας.

Το ασανσέρ είναι χαλασμένο και κατεβαίνετε πέντε πατώματα από τις σκάλες.

Το ασανσέρ δεν είναι χαλασμένο, αλλά χαλά μεταξύ τέταρτου και τρίτου ορόφου. Ακινητοποιείστε άγνωστο για πόση ώρα και φτάνετε καθυστερημένος και συγχισμένος στη δουλειά σας.

Πάτε να μπείτε στο αυτοκίνητό σας, αλλά αυτό έχει εξαφανιστεί. Σας το έχουν κλέψει.

Δεν σας έχουν κλέψει το αυτοκίνητο, μπαίνετε στη θέση του οδηγού, προσπαθείτε να βάλετε μπροστά τη μηχανή, αλλά το αυτοκίνητο στέκεται αδιάφορο. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες παίρνετε ένα ταξί και φτάνετε στη δουλειά σας καθυστερημένος και συγχισμένος.

Το αυτοκίνητό σας παίρνει μπροστά, αλλά μετά από δέκα λεπτά κάτι χαλάει και μένετε στη μέση του δρόμου, ενώ οι άλλοι οδηγοί κορνάρουν έξαλλοι και βρίζουν. Τηλεφωνείτε στην οδική βοήθεια, περιμένετε με ισχυρή ταχυπαλμία, η οδική βοήθεια έρχεται και, μην τα πολυλογούμε, εκείνη την ημέρα δεν πάτε καθόλου στη δουλειά σας.

Το αυτοκίνητό σας δουλεύει μια χαρά, όμως στα φανάρια ο μπροστινός οδηγός σταματά απότομα στο κόκκινο κι εσείς φρενάρετε, αλλά είναι αργά. Οι λαμαρίνες και των δυο αυτοκινήτων στραπατσάρονται, βγαίνετε έξω, ανταλλάζετε μερικές ύβρεις, οι άλλοι οδηγοί κορνάρουν έξαλλοι, τελικά ανταλλάζετε και τα στοιχεία σας και φτάνετε στη δουλειά σας καθυστερημένος και συγχισμένος.

Ξεκινάτε ομαλά, όλα βαίνουν καλώς, αλλά αίφνης πέφτετε σε ένα φριχτό μποτιλιάρισμα, κάποιοι πάλι διαδηλώνουν κι έχουν κλείσει οι δρόμοι ή κάποιοι απεργούν ή κάτι τέλος πάντων έχει συμβεί λίγο πιο κάτω, κι εσείς καθηλώνεστε σε ένα σημείο, βρίζετε, βράζετε, αλλά δεν έχει νόημα, εκεί θα μείνετε κολλημένοι, μέχρι να δεήσει ο θεός να σας ανοίξει τον δρόμο.

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει κι εσείς οδηγείτε χαλαρά, ώσπου κάποια στιγμή ένας απρόσεχτος διαβάτης πετάγεται στον δρόμο κι εσείς τον πατάτε. Δεν περιγράφω παρακάτω, γιατί το πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται τραγικό.

Δεν πατάτε τον απρόσεχτο, αλλά ένας άλλος απρόσεχτος που οδηγεί αυτοκίνητο, δεν σταματά στο στοπ, βγαίνει στον κεντρικό δρόμο και πέφτει με φόρα πάνω σας. Πώς σας βγάζουν από τις λαμαρίνες είναι επίσης ένα θέμα που δεν θέλω να επεξεργαστώ.

Τίποτε από τα προηγούμενα δεν συμβαίνει, αλλά ξαφνικά νιώθετε ζάλη ή πόνο στο στομάχι ή κάπου αλλού στο σώμα σας και αναγκάζεστε να παρκάρετε κάπου, μέχρι να σας περάσει. Αν δεν σας περάσει, τηλεφωνείτε στο Πρώτων Βοηθειών και βοήθειά σας.

Είστε καλός πολίτης και προτιμάτε να πάρετε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μην επιβαρύνετε την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση ή απλώς δεν έχετε αυτοκίνητο. Περιμένετε στη στάση μέσα στην παγωνιά, μέσα στη βροχή ή κάτω από τον καυτερό ήλιο για κάπου είκοσι λεπτά και, όταν έρχεται το λεωφορείο, μπαίνετε μέσα με σπρωξιές και γροθιές και στέκεστε όρθιος και ζουπηγμένος ανάμεσα στους άλλους επιβάτες, ανταλλάζετε τις εκπνοές σας, κρατιέστε σφιχτά από τη χειρολαβή, γιατί ο οδηγός ξεκινά και σταματά απότομα, κι έχετε και τον νου σας στο πορτοφόλι σας. Αν είστε τυχερός, κατεβαίνετε στη στάση σας μαζί με το πορτοφόλι σας.

Πάτε με τα πόδια στη δουλειά σας, μισή ωρίτσα περπάτημα θα σας κάνει καλό. Δεν προσέχετε όμως την ανωμαλία που έχει σε κάποιο σημείο το πεζοδρόμιο, στραβοπατάτε και σωριάζεστε κάτω. Αν είστε τυχερός, σηκώνεστε και συνεχίζετε τον δρόμο σας με τα ρούχα σας μες στη σκόνη. Αν είστε άτυχος: α) έχετε γδάρει ένα χέρι ή ένα πόδι β) έχετε στραμπουλήξει ένα χέρι ή ένα πόδι γ) έχετε σπάσει ένα χέρι ή ένα πόδι δ) έχετε βροντηχτεί ολόκληρος και πονάτε παντού.

Δεν πέφτετε αυτοβούλως στο πεζοδρόμιο, αλλά ένας συνήθης κλέφτης σάς αρπάζει την τσάντα, όπου μέσα έχετε: χρήματα, κινητό, κάρτες, ταυτότητα, κλειδιά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Στην καλύτερη περίπτωση σάς αφήνει αρτιμελή. Στη χειρότερη, εσείς αρνείστε να του παραδώσετε την τσάντα κι αυτός σας σέρνει στο πεζοδρόμιο και γδέρνεστε πάνω στις πλάκες. Τελικά ο μεν κλέφτης φεύγει με το τρόπαιό του κι εσείς μένετε με τα τραύματά σας.

Σας έχει πάρει από πίσω ένας ανώμαλος και σας ψιθυρίζει αισχρότητες. Αν είναι και επιδειξίας, ακόμα χειρότερα. Φτάνετε στη δουλειά σας όλο νεύρα και σιχασιά.

Εσείς είστε ο απρόσεχτος περαστικός που πετάγεται στον δρόμο, χωρίς να κοιτάξει δεξιά και αριστερά και τον χτυπάει αυτοκίνητο.

Κάποιος από ένα μπαλκόνι ρίχνει κάτω νερά ή πιάνει ξαφνικά βροχή και δεν έχετε ομπρέλα μαζί σας. Φτάνετε στη δουλειά σας λούτσα και την άλλη μέρα έχετε συνάχι και πυρετό.

Τίποτα από τα προηγούμενα δεν συμβαίνει, αλλά, όταν φτάνετε στη δουλειά σας α) το ασανσέρ είναι χαλασμένο και ανεβαίνετε αγκομαχώντας τέσσερις ορόφους β) το ασανσέρ σταματά μεταξύ δύο ορόφων και τώρα έχετε και παρέα άλλους αναξιοπαθούντες, με τους οποίους ανταλλάζετε τις εκπνοές σας.

Θέλετε να συνεχίσω; Δεν έχει νόημα νομίζω.

Αυτά όλα δεν σημαίνει πως θα τα πάθετε οπωσδήποτε. Μιλάμε για πιθανότητες: πόσα ευχάριστα και πόσα δυσάρεστα είναι δυνατό να σας συμβούν σε μια απλή, καθημερινή διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά σας.

Και όσοι δουλεύετε πάνω από ένα χρόνο, όσοι δουλεύετε δέκα, είκοσι χρόνια, όλοι, μα όλοι, κάποια νίλα την έχετε περάσει. Και όχι μόνο μία αλλά περισσότερες, είμαι σίγουρη.

Αντίθετα, δεν νομίζω να είστε πολλοί όσοι βιώσατε κάτι ευχάριστο στη διαδρομή σας. Άντε ένας δυο. Και πολύ λέω:

Συναντάτε τον παλιό σας φίλο που λέγαμε και η χαρά σας είναι μεγάλη. Ανταλλάζετε τηλέφωνα και συμφωνείτε να βρεθείτε το συντομότερο για να τα πείτε με την ησυχία σας. Φτάνετε στη δουλειά σας με καλή διάθεση.

Από κει και πέρα τι θα σας συμβεί τις επόμενες ώρες είναι άλλο κεφάλαιο.