Σήμερα
βγαίνοντας
αντάλλαξα
ομιλίες,
κοφτές
κουβέντες και σπασμένες
με
τα κορίτσια από την Αλβανία
που
ζουν στο ημιυπόγειο,
με
τον Πακιστανό περιπτερά
παίρνοντας
τα τσιγάρα μου
και
με μια σερβιτόρα,
όταν
παράγγειλα καφέ.
Πέντε
έξι άλλους
που
με προσπέρασαν στο δρόμο
δεν
τους ήξερα,
αδιάφορα
και φευγαλέα
διασταυρώθηκαν
τα βλέμματά μας,
όμως
κι εκείνοι σαν και μένα
βάδιζαν
σκυθρωποί.
Eίναι
βαρύ φορτίο ο Αύγουστος,
έλεγαν
τα μάτια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου