Una Furtiva Lagrima

 

2η πράξη, σκηνή 3 της ιταλικής όπερας L'elisir d'amore του Γκαετάνο Ντονιτσέττι.

 

Ένα φευγαλέο δάκρυ

ξέφυγε απ’ τα μάτια της,

ζήλεψε ως φαίνεται

αυτούς τους νέους της γιορτής.

 

Τι άλλη απόδειξη θέλω;

Μ’ αγαπά!

Ναι, μ’ αγαπά,

το βλέπω,

το βλέπω καθαρά!

 

Μια μόνο στιγμή

ν’ ακούσω το γλυκό της χτυποκάρδι,

να ενωθούν για λίγο οι στεναγμοί μου

με τους δικούς της στεναγμούς,

να νιώσω την καρδιά της να χτυπάει,

να γίνουν ένα οι στεναγμοί μου

 και οι δικοί της…

 

Ουρανοί!

Θα μπορούσα να πεθάνω!

Τίποτε άλλο δεν ζητώ,

όχι, τίποτε άλλο δεν ζητώ.

Αχ, Ουρανοί,

θα μπορούσα να πεθάνω.

 

Τίποτε άλλο δεν ζητώ

όχι, τίποτε άλλο.

Θα μπορούσα να πεθάνω,

να πεθάνω,

να πεθάνω από έρωτα!

 

Εδώ με την Ενρίκο Καρούζο:

https://www.youtube.com/watch?v=K4fUAVcXeiQ

 

(Μετάφραση από τα ιταλικά: Καίτη Βασιλάκου.)

 

Una furtiva lagrima

Negli occhi suoi spuntò

Quelle festose giovani

Invidiar sembrò

Che più cercando io vò?

Che più cercando io vò?

M'ama! Sì m'ama, lo vedo, lo vedo

Un solo instante i palpiti

Del suo bel cor sentir

I miei sospir, confondere

Pe-per poco a' suoi sospir

I palpiti, i palpiti sentir

Confondere i miei co' suoi sospir

Cielo, si può morir

Di più non chiedo, non chiedo

Ah! Cielo, si può, si può morir

Di più non chiedo

Non chiedo

Si può morir

Si può morir d'amor.