Μας βλέπουν

Υπάρχει μια αόρατη αστυνομία, αγαπητοί φίλοι, ένας  «ὀφθαλμός, ὅς τὰ πάνθ' ὁρᾷ»  στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

και ο οφθαλμός αυτός δεν είναι μόνο ελληνικός, είναι διεθνής. Γι’ αυτό σας συμβουλεύω να προσέχετε τι γράφετε όχι μόνο δημόσια αλλά και ιδιωτικά.. 

Είμαι σε μια μικρή, κλειστή ομάδα δέκα πέντε περίπου ατόμων, όπου ανταλλάσσουμε απλές σκέψεις και ιδέες. Ούτε με την πολιτική ασχολούμαστε ούτε καταγγέλλουμε τίποτα ούτε βρίζουμε. Καμιά φορά αναφερόμαστε σε κάποιο βάναυσο γεγονός και το σχολιάζουμε, με τρόπο όμως κόσμιο και χωρίς αγριοφωνάρες, κατάρες και βρισιές.

Κλειστή ομάδα είμαστε, είπαμε, υποτίθεται ότι κανείς άλλος δεν βλέπει όσα γράφουμε. Έλα όμως που μας βλέπουν!

Προ καιρού ανέβασα στην ομάδα ένα βίντεο που έδειχνε μια περίεργη τελετή μουσουλμάνων με έναν ιμάμη να μιλά στη γλώσσα του και να χτυπά κάθε τόσο μια γυναίκα στο κεφάλι. Το σχόλιο που συνόδευε το βίντεο ανέφερε ότι αυτή η τελετή σκοπό είχε να μάθει τη μουσουλμάνα στην υποταγή. Εγώ πρόσθεσα ότι τα χτυπήματα στο κεφάλι ήταν πολύ δυνατά και η γυναίκα φαινόταν να υποφέρει.

Μέρες αργότερα είδα με έκπληξη ότι το βίντεο είχε σβηστεί και στη θέση του διάβασα στα αγγλικά ότι οι πληροφορίες του βίντεο ήταν μερικώς ψευδείς. Από κάτω είχε αναρτηθεί από τον αόρατο ελεγκτή ένα άλλο βίντεο, όπου σε ισπανική γλώσσα  εξηγούσε ότι η τελετή αυτή γινόταν, επειδή η γυναίκα δεν μιλούσε και ο ιμάμης ό,τι έκανε το έκανε για να της επαναφέρει την ικανότητα της ομιλίας.

Ναι, το δέχομαι, κυκλοφορούν πολλά κακοπροαίρετα βίντεο που μας παρασύρουν και μας δημιουργούν λάθος εντυπώσεις και εγώ υπήρξα θύμα αυτής της παραπληροφόρησης. Η γυναίκα πάντως έτρωγε ξύλο, αυτό ήταν φανερό, όποιος κι αν ήταν ο σκοπός του ιμάμη. Η γυναίκα εισέπραττε άγριες φάπες.

Πώς με ξετρύπωσαν όμως; Πώς με εντόπισαν σε μια κλειστή, ιδιωτική ομάδα; Και με ποιο δικαίωμα επενέβησαν, έσβησαν το βίντεο και ανέβασαν ένα άλλο; Και ποια Ιντερπόλ δικαιωματιστών είναι αυτή που μπορεί να εισχωρεί σε μικρές, αλλόγλωσσες, κλειστές ομαδούλες και να παρακολουθεί τι λέμε;

Το νου σας, φίλοι, τι γράφετε εδώ μέσα!

Στην προφορική μας ομιλία μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε, «έπεα πτερόεντα» τα λόγια μας, σε λίγο έχουμε ξεχάσει τι σαχλαμάρα είπαμε.

Θυμάστε τι είπατε στον φίλο σας που συναντήσατε πρόπερσι τυχαία στο δρόμο και ήπιατε μαζί του ένα καφέ; Τι είπατε στην ξαδέρφη σας πριν τέσσερα χρόνια στο τηλέφωνο; Τι είπατε στις 15 Ιανουαρίου 2009, όταν πήγατε με τους συναδέλφους σας σε μια ταβέρνα;

Τα κοινωνικά δίκτυα όμως τα θυμούνται όλα.

Βρήκα τυχαία ένα σχόλιο που έκανα πριν έξι χρόνια για κάποιο άτομο γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Το σχόλιο ήταν μειωτικό και, το χειρότερο, δεν θυμάμαι για ποιο λόγο το έκανα. Γιατί τον μείωνα τον άνθρωπο; Δεν θυμάμαι. Κάτι θα είχα ακούσει, κάτι θα μου είχαν πει και εκνευρισμένη έσπευσα να το σχολιάσω με τους δέκα πέντε φίλους της ομάδας.

Προχθές ψάχνοντας για κάτι άλλο, έπεσα πάνω σ’ αυτό. Το διάβασα εμβρόντητη. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι το είχα γράψει εγώ. Αν κατά κακή τύχη το διάβαζε ο θιγόμενος και με ρωτούσε τι εννοούσα με τον χαρακτηρισμό που του έδινα, δεν θα είχα τι να του απαντήσω. Γιατί τον μείωνα τον άνθρωπο; Δεν θυμόμουν. Το διέγραψα φυσικά αμέσως.

Στα κοινωνικά δίκτυα χρησιμοποιούμε τον προφορικό λόγο με γραπτό τρόπο. Τα λόγια μας όμως δεν είναι πια «έπεα πτερόεντα», κάθε άλλο. Μένουν εκεί εσαεί να μας θυμίζουν την προπέτειά μας, τον ασυγκράτητο αυθορμητισμό μας, τις επιπόλαιες σκέψεις μας, τις ανοησίες που ενίοτε ανταλλάσσουμε με τους φίλους μας.

“Scripta manent”.

For ever.

Να έχετε το νου σας λοιπόν.

Μας βλέπουν.