Μπλακ άουτ και σενάρια τρόμου

Και ξαφνικά, εκεί που μεσημεριάτικα περιδιάβαζα στο διαδίκτυο, βλέπω την οθόνη του υπολογιστή μου να χλωμιάζει. Τι έγινε τώρα, σκέφτομαι, μήπως κόπηκε το ρεύμα;  Δοκιμάζω να ανάψω το φως, δεν ανάβει. Καλώς, διακοπή ρεύματος, συμβαίνουν ενίοτε αυτά - πολύ σπανίως ωστόσο, αν μένει κανείς στο κέντρο της Αθήνας.

Κλείνω τον υπολογιστή και κάνω μια βόλτα στο σπίτι. Μήπως όμως κόπηκε το ρεύμα μόνο σε μένα; Ανοίγω την πόρτα, καλώ το ασανσέρ, δεν έρχεται. Προσπαθώ να ανάψω το φως του διαδρόμου, δεν ανάβει. Εντάξει, είναι γενικότερη διακοπή. Κλείνω την πόρτα και κοιτάζω γύρω μου με αμηχανία.

Τι κάνουμε τώρα;

Μερικές φορές φτιάχνω με το νου μου σενάρια τρόμου, μ’ αρέσει να το κάνω, επειδή είναι μόνο σενάρια, αν και καμιά φορά τρομάζω στ’ αλήθεια. Ένα τέτοιο σενάριο πχ είναι να υπάρξει μπλακ άουτ στην Αθήνα μια μέρα με τρομερό καύσωνα. Οι ανεμιστήρες δεν λειτουργούν, τα κλιματιστικά δεν λειτουργούν και η λάβα της ημέρας μπαίνει και κάνει κατοχή στο σπίτι. Για να δροσιστώ, αναγκάζομαι να βρέχω το κορμί μου με νερό κάθε τόσο. Ναι, αλλά αν υπάρξει και διακοπή νερού; Εδώ το σενάριο σταματά, γιατί έχω τρομάξει στ’ αλήθεια.

Προχθές που έγινε το μπλακ άουτ, δεν είχαμε ευτυχώς καύσωνα. Και είχαμε και νερό στα σπίτια μας.

Κοιτάζω λοιπόν γύρω μου με αμηχανία. Τι κάνουμε τώρα; Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς ρεύμα. Αυτά τα γραφικά, παίρνουμε ένα βιβλίο να διαβάσουμε να περάσει η ώρα, δεν με πιάνουν εμένα. Ό,τι ενδιαφέρον βιβλίο υπάρχει στο σπίτι το έχω διαβάσει. Ό,τι δεν έχω διαβάσει, δεν είναι ενδιαφέρον. Πάω και ξαπλώνω περιμένοντας να έρθει το ρεύμα. Δεν θα αργήσει υποθέτω. Εν τω μεταξύ, για να μην κάθομαι άπρακτη, επεξεργάζομαι μερικά σενάρια τρόμου.

Όπως πχ πόσο απλό είναι να ξαναγυρίσουμε στον πρωτογονισμό. Αρκεί να πάψει να τροφοδοτείται ο κόσμος με ηλεκτρικό ρεύμα, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Κόβεται το ρεύμα και ο πολιτισμός μας καταρρέει την ίδια στιγμή.

Πεθαίνουν σε λίγες ώρες οι πιο ευάλωτοι που η ζωή τους εξαρτάται από τα μηχανήματα.

Χάος στους δρόμους.

Λεηλασίες, ληστείες, φόνοι, βία.

Η αστυνομία διαλύεται, γιατί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και δεν παίρνει από πουθενά διαταγές.

Τα ίδια παθαίνει και ο στρατός. Η λιποταξία είναι ο κανόνας.

Η πολιτική ηγεσία εξαφανίζεται.

Οι γέροντες στις πόλεις πεθαίνουν αβοήθητοι.

Όσοι μπορούν καταφεύγουν στα χωριά ελπίζοντας ότι εκεί θα είναι πιο ασφαλείς και θα έχουν τροφή.

Οι πόλεις ερημώνονται σιγά σιγά. Κυκλοφορούν μόνο ληστρικές ομάδες.

Οι πιο αδίστακτοι οργανώνονται σε συμμορίες και επιτίθενται εκεί που υπάρχει τροφή. Δηλαδή στα χωριά.

Ακολουθεί ένα διάστημα απόλυτης αναρχίας.

Μετά αρχίζει δειλά δειλά η αυτοοργάνωση.

Μπαίνουμε σε ένα νέο μεσαίωνα.

Ε, μετά ξέρουμε τι θα γίνει. Άντε πάλι από την αρχή, Αναγέννηση, Διαφωτισμός και πάει λέγοντας. Η ζωή είναι ένα επίμονο φαινόμενο και ο άνθρωπος ακόμα πιο επίμονο. Αυτό εξάλλου περιγράφω στην ομώνυμη νουβέλα μου «Το επίμονο φαινόμενο»:

«Έτσι λοιπόν ξανά, για άλλη μια φορά, θα εξαπλωθείτε σαν επιδημία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Θα γίνετε έθνη και κράτη, θα γράψετε νόμους, θα αποχτήσετε ηθικό κώδικα, θα σέβεστε τους γέρους και τους ανήμπορους. Από την άλλη, θα ξεζουμίζετε όποιον έχετε στην εξουσία σας… Κι αυτές οι ανακυκλώσεις των πολιτισμών δεν πρόκειται να τελειώσουν, όπως φαίνεται, ποτέ. Τελικά δεν έχουν πολύ ενδιαφέρον…»

Πάνω εκεί ήρθε το ρεύμα και τα σενάρια τρόμου διακόπηκαν. Το ψυγείο άρχισε να μουρμουρίζει, ο ανεμιστήρας μού έστειλε ένα δροσερό χάδι στην πλάτη και ο κόσμος, όπως τον ξέρω, επανήλθε στη θέση του.

Ανοίγω τον υπολογιστή και ενώνομαι με τον κόσμο. Όλοι μιλούν για το μπλακ άουτ. Ναι, μου αρέσει αυτό, μου αρέσει πολύ.

Εξάλλου, σκέφτομαι, αν ποτέ συνέβαινε να κοπεί οριστικά το ρεύμα, θα ήμουν από τα πρώτα θύματα. 

Βρίσκομαι ήδη στην τρίτη ηλικία.


Σημείωση
Για να πάρουμε μια γεύση: Τον Ιούλιο του 1977 συνέβη μπλακ άουτ στη Νέα Υόρκη που είχε διάρκεια λίγο περισσότερο από 24 ώρες (από τις 9.34 μμ της 13ης Ιουλίου ως τις 10.39 μμ της 14ης Ιουλίου). 
Εκδηλώθηκαν 1000 πυρκαγιές. 
Λεηλατήθηκαν 1600 καταστήματα. 
3.700 άτομα συνελήφθησαν. 
Ολόκληρες συνοικίες καταστράφηκαν. 
Συνολικό κόστος ζημιών: 300 εκατομμύρια δολάρια.