"Υπάρχω"

Γεννήθηκα

από ένα μάταιο καπρίτσιο

άγνωστων θεών

και μέσα σε βουή και σκόνη

εξαπλώθηκα,

βγήκαν από τα σπλάχνα μου

ο Χρόνος και ο Χώρος

και αμέσως υποτάχτηκαν

σε Νόμους παντοδύναμους και απαρασάλευτους

και ιδού το Φως

που ξάφνου άστραψε εντός μου,

ιδού η Κίνηση

που σμίλεψε την ύλη

σε ήλιους στρογγυλούς,

ιδού οι Γαλαξίες μου

που πάλλονται ολόλαμπροι

στριφογυρίζοντας με μέθη

γύρω από το διάπυρο εαυτό τους,

ιδού η Ύπαρξη

εκεί που πριν κυριαρχούσε το Μηδέν.

Έξω από μένα τίποτα δεν είναι.

Απλώνομαι αέναα

κάνοντας το μηδέν πραγματικότητα

και ήμουν μέχρι χθες

τυφλό, κωφό και ασύνειδο,

ώσπου μια μέρα

άνοιξαν τα μάτια μου

και είδα τον εαυτό μου

και αναρωτήθηκα

ποιος μ΄ έφτιαξε;

όμως απάντηση δεν βρήκα,

γιατί υπάρχω;

ούτε και αυτό το ξέρω

το μόνο που γνωρίζω

είναι πως θα μείνω αθάνατο,

θα οδεύω προς το εμπρός του Χρόνου

χωρίς τέλος

και ύστερα από μια νιότη λαμπερή,

γεμάτη ήλιους, φως και θέρμη,

θα αρχίσω αργά να καταπέφτω,

οι ήλιοι μου θα αποκολληθούν

από τους γαλαξίες τους

και θα σκορπίσουν,

άστρα σβησμένα

που θα περιπλανιώνται

άσκοπα

στα χάη,

μέχρι να αποσυντεθούν

και να χαθούν για πάντα

μες στις γιγάντιες μαύρες τρύπες

του κορμιού μου.

Μόνο αυτές θα είναι πια το σώμα μου,

στόματα αδηφάγα

που θα καταβροχθίσουν

ό,τι έχει ύπαρξη.

Κι έπειτα θα διαλυθούν κι αυτές,

το σώμα μου θα ξαναγίνει σκόνη.

Όμως εγώ ακόμα θα υπάρχω.

Θα έχω χάσει πάλι τη συνείδησή μου

κι έτσι τυφλό, κωφό και ασύνειδο

σαν τρελαμένο από δυνάμεις μυστικές

θα εξαπλώνομαι στο Άπειρο,

θα καταπίνω το Μηδέν,

θα δίνω υπόσταση στο τίποτα,

θα φτιάχνω νέο Χρόνο,

νέο Χώρο,

ολοένα νέο Χώρο,

ολοένα νέο Χρόνο,

το σώμα μου θα είναι παγωμένο

και κάθε ελπίδα για δημιουργία

θα έχει οριστικά εξαφανιστεί,

όμως εγώ θα φτιάχνω

νέο Χρόνο,

νέο Χώρο,

πάντα αυτό θα κάνω

παγωμένο

και άδειο

και μοναχικό,

νέο Χώρο,

νέο Χρόνο,

αυτό θα κάνω πάντα.

Και δεν θα υπάρξει

ένας συμπονετικός θεός

για να με ξεκουράσει

από τον άσκοπο αγώνα μου.

(Σύμφωνα με τον αστροφυσικό κ. Σιμόπουλο, η πιο πιθανή εξέλιξη του Σύμπαντος είναι η αέναη διαστολή (λόγω σκοτεινής ενέργειας), μέχρις ότου επέλθει ο λεγόμενος "θερμικός θάνατος" του Σύμπαντος, όταν με την πάροδο του χρόνου η Εντροπία θα αυξάνεται συνεχώς, έως ότου κάποτε δεν θα υπάρχει πια άλλη ενέργεια για να μετατραπεί σε θερμότητα. Η Εντροπία θα

φτάσει στη μέγιστη τιμή της και το Σύμπαν θα βρίσκεται σε μια κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας. 
Η διαδικασία που θα οδηγήσει σ’ έναν τέτοιο θάνατο θα είναι, φυσικά, πάρα πολύ αργή και θα περάσει από διάφορες «Εποχές» ή «Περιόδους».

Σε δέκα εκατομμύρια τρισεκατομμύρια χρόνια όλοι οι γαλαξίες θα έχουν χάσει τα νεκρά τους άστρα που θα έχουν έτσι διασκορπιστεί στον διαγαλαξιακό χώρο, ενώ οι γιγάντιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των γαλαξιών θα απορροφήσουν σιγά-σιγά όλα όσα θα έχουν απομείνει. Τελικά όλα τα σμήνη και τα υπερσμήνη των γαλαξιών που υπάρχουν σήμερα θα έχουν κυριολεκτικά διασκορπιστεί στους «πέντε ανέμους» σε περίπου 100 δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων χρόνια από σήμερα.

Στα επόμενα τρισεκατομμύρια χρόνια που θα ακολουθήσουν τα πρωτόνια θα διασπαστούν σιγά-σιγά σε ακτινοβολία γάμα και λεπτόνια. Η διάσπαση των πρωτονίων θα μεταβάλει τις υπολειπόμενες ποσότητες διαστρικού αερίου σε ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια, τα οποία με τη σειρά τους θα μετατραπούν σε φωτόνια.

Οποιαδήποτε ποσότητα ύλης κι αν έχει απομείνει θα βρίσκεται φυλακισμένη στις μαύρες τρύπες, οπότε θα αρχίσει μία νέα περίοδος, η Εποχή των Μαύρων Τρυπών, που θα διαρκέσει μέχρι τα 10^100 χρόνια (η μονάδα ακολουθούμενη από 100 μηδενικά). Στο τέλος εκείνης της εποχής ακόμη και οι Μαύρες Τρύπες δεν θα υπάρχουν πια αφού όλες τους θα έχουν προ πολλού «εξατμιστεί». Γιατί ακόμη και οι μεγαλύτερες Μαύρες Τρύπες με μάζα όση κι ένας ολάκερος γαλαξίας θα «εξατμιστούν» λόγω της ακτινοβολίας «Χόκινγκ».

Στο μεταξύ το Σύμπαν θα συνεχίσει να διαστέλλεται εκθετικά, αλλά η θερμοκρασία που θα επικρατεί τότε θα είναι μερικά τρισεκατομμυριοστά του ενός βαθμού Κέλβιν, ελάχιστα δηλαδή πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Στο τέλος της επόμενης περιόδου (10^170) δεν θα έχει απομείνει ούτε μία μαύρη τρύπα και τα υλικά που ήσαν φυλακισμένα στο εσωτερικό τους θα έχουν όλα μετατραπεί σε φωτόνια και λεπτόνια, ενώ η θερμοκρασία του Σύμπαντος θα έχει φτάσει σχεδόν στο απόλυτο μηδέν (ποτέ όμως μέχρι εκείνο το απλησίαστο σημείο).

Η εκθετική διαστολή του χωροχρόνου, πάντως, φαίνεται ότι θα συνεχίσει απτόητη σε ένα Σύμπαν που θα είναι άδειο από οποιαδήποτε ενέργεια και με την Εντροπία στο μέγιστό της τιμής της!

Αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος για όλα αυτά.)