Τώρα
σιωπή
Κάπου-κάπου
Μικρά
βηξίματα ακούγονται
Ή
ένας αναστεναγμός
Ύστερα
ξαφνικά
Φωνή
οργισμένη υψώνεται
Λέει
κατάρες
Και
σβήνει
Μέσα
στο σούσουρο
Που
ξεσηκώνεται
Μετά
ξανά σιωπή
Κάποτε
όλοι εμείς
Αφήναμε
κραυγές
Και
αλαλάζαμε
Άλλοι
με μάτια θολωμένα
Βρίζαμε
Υπήρχε
μια μεγάλη αναστάτωση
Κάτι
που έμοιαζε με τη ζωή
Μα
τώρα σιωπή
Όπως
λίγο πιο πριν από το θάνατο
Σιωπή
Φριχτή
αναμονή
Δεν
ξέρουμε
Πότε
και πώς
Θα
εκτελεστούμε
Δεν
ξέρουμε
Οι
δήμιοι
Ποιοι
θα είναι
Πιο
πέρα μια γυναίκα
Γέννησε
με κλάματα
Μα
το μωρό
Ήρθε
σιωπηλό στον κόσμο
Μονάχα
σήκωσε το δάχτυλο
Μας
έδειξε
Κι
εμάς μεγάλη ταραχή
Μας
συνεπήρε
Μετακυλίοντας
την ενοχή
Αρχίσαμε
να δείχνουμε
Ο
ένας τον άλλον κι ύστερα
Αποκαμωμένοι
Σκύψαμε
πάλι το κεφάλι
Σιωπή
Σιωπή
Δεν
ήρθε ακόμα
Η
απόφαση
Βαριά
σιωπή
Γεμάτη
μεταμέλεια
Σιωπή
Σιωπή...
Δημοσιεύτηκε στο Homo Universalis:
Δημοσιεύτηκε στο Homo Universalis:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου