"Παρέα τρομαχτική..."

Η Νύχτα

παρέα με τη Στύγα

με την Ύδρα

με τον Χάροντα

και με τον Κέρβερο

μακριά

στα βάθη

του Ηλιακού Συστήματος

γύρω από τον Πλούτωνα

μέσα στο σκότος και στο έρεβος

εν αρμονία περιφέρονται

κυκλοτερώς

ο Κέρβερος βαριά ανασαίνει

και η Ύδρα ξετυλίγει

τα πλοκάμια της

κοιτάζει η Στύγα

με τα μάτια πυρωμένα

κι ο Χάροντας στη Νύχτα

νεύει συνθηματικά

παρέα τρομαχτική

με αβυσσαλέες σκέψεις

και ανεξιχνίαστες προθέσεις

μέσα στο σκότος

και στο έρεβος

στριφογυρίζουν

και συνοδεύουν αγαστά

τον Πλούτωνα

κι Αυτός

ως βασιλέας των βασιλέων

χτυπά βαριά το σκήπτρο του

κι αφήνει βόγκους βουερούς

παρέα τρομαχτική

μα πόσο μονιασμένη

αγαπημένη πόσο

με άγνωστες βουλές

με επιθυμίες ανεξήγητες.

Ανεκπλήρωτες ευχές

Μια και είθισται να είμαστε όλοι αισιόδοξοι την παραμονή του νέου έτους και την Πρωτοχρονιά –ενώ τις υπόλοιπες μέρες είμαστε μες τη γκρίνια και την κακοκεφιά-  κάθισα και σκέφτηκα τι ωραία πράγματα θα ήθελα να μου φέρει το αίσιον και ευτυχές νέον έτος 2015.

"Ηδονές..."

Δεν είναι ότι δεν ενέδωσα στις ηδονές

κάθε άλλο

χάρηκα πολλά

μα περισσότερα στερήθηκα

αλλά όχι διότι δεν ενέδωσα

αντιθέτως

ενέδιδα συνέχεια

τρέχοντας πίσω από τις ηδονές

σαν εθισμένη

κι όμως πολλά στερήθηκα

μου ξέφυγαν κυρίως οι εύκολες χαρές

οι αυτονόητες

μόνο σε κάτι ηδονές πηχτές

βουτήχτηκα

γέμισα πίσσα.

Θρίλερ ολίγων λεπτών (διήγημα)

Γυρίζοντας κάποτε από μια ημερήσια εκδρομή στην Αίγινα ανακάλυψα μέσα στο σακ βουαγιάζ μου ένα μπιλιέτο που έγραφε: Τρύφων Παπαράκης (λέμε τώρα...), ιατρός, τηλέφωνο τάδε.

Νέα ήμουν, φίλο δεν είχα εκείνη την εποχή, το μπιλιετάκι έδειχνε χαριτωμένο. Πώς είχε γλιστρήσει  μέσα στο σακ βουαγιάζ; Πολύ απλά: κάποιος στο πλοίο της επιστροφής είχε θαμπωθεί από την ομορφιά μου και μου έριξε το μπιλιετάκι με τρόπο, την ώρα που εγώ είχα αλλού το νου μου.

Αναγνωστικό κοινό με ή χωρίς υπόβαθρο

Αν κάποιος τολμήσει να βγει δημοσίως και να πει  «συγγνώμη, αλλά εγώ δεν διαβάζω βιβλία», όλοι θα συμπεράνουμε ότι πρόκειται περί ενός αστοιχείωτου ανθρώπου.

Αν κάποιος πει: «διαβάζω μόνο επιστημονικά βιβλία αλλά όχι λογοτεχνία», όλοι θα υποθέσουμε ότι πρόκειται περί ενός ελλειμματικού πνευματικά ανθρώπου.

Αν κάποιος πει: «διαβάζω επιστημονικά βιβλία και λογοτεχνία», όλοι θα σημειώσουμε ότι διαβάζει λογοτεχνία.

Κι αν κάποιος πει: «διαβάζω μόνο λογοτεχνία αλλά ποτέ επιστημονικά βιβλία»,  κανείς δεν πρόκειται να τον κατηγορήσει γι’ αυτό.

Η Μαργαρίτα στη Μεγάλη Μηχανή (διήγημα)

Η Μαργαρίτα είναι τώρα τέσσερις μήνες που μπήκε στη Μεγάλη Μηχανή.

Ξυπνά απ’ τα χαράματα και τρέχει σαν τρελή στους δρόμους αλλάζοντας λεωφορεία και τρένα, ξεψυχισμένη φτάνει στη δουλειά. Όταν γυρίζει σπίτι της είναι πράσινη, χαλκοπράσινη από την κούραση, θέλει να πέσει στο κρεβάτι και να κοιμηθεί, θέλει να ξεχάσει, καθόλου δεν της αρέσει αυτή η ιστορία με τη δουλειά.

"Τοπία σοβαρά κι αμίλητα..."

Ύστερα από φιλιά και αγκαλιές

γέλια, καμώματα

και λόγια κι άλλα λόγια

και πάλι λόγια και λόγια ξανά

καιρός να ακουμπήσω στη γωνιά μου

να τα πετάξω όλα έξω από το μυαλό μου

να μείνω ακίνητη στο σκοτεινό μου χώρο

τη φαντασία μου να γεμίσω με ωραία τοπία

ήσυχα

πέτρινα βουνά

σπηλιές βαθιές

και παραλίες ερημικές

και ουρανούς με λίγο φως

τοπία σοβαρά κι αμίλητα

που δεν αντέχουν τους θορύβους της ζωής

νεκρά τοπία

που αγκαλιάζουν

δίχως να ρωτούν

τον άνθρωπο που μέσα τους

έχει τρυπώσει.

Οι ψυχοπαθείς του ISIS και η Δύση που ανέμελα σφυρίζει (ή: Θεωρίες συνομωσίας)

Τα κατορθώματα των ψυχοπαθών που απαρτίζουν αυτό τον στρατό του ISIS τα πληροφορούμαστε κάθε μέρα.

Πληροφορούμαστε βέβαια και για τα κατορθώματα άλλων μεμονωμένων ψυχοπαθών ανά τον κόσμο που σκοτώνουν στα καλά καθούμενα περαστικούς, μαθητές στα σχολεία τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, τους γείτονές τους, αγνώστους.

Αλλά για συμμορία ψυχοπαθών που έχει στρατό, όπλα, πολλά χρήματα και ιδεολογία (τρομάρα τους) και ανοίγει πόλεμο προς όλες τις κατευθύνσεις πρώτη φορά μαθαίνουμε.

Ellinika grammata

Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε το 114 μΧ από ανώνυμο Αθηναίο λόγιο, ο οποίος παραπονείται για την εκβαρβάρωση της ελληνικής γλώσσας, καθώς πλείστοι αλλοδαποί προσπαθούν να μάθουν ελληνικά και, επειδή δεν μπορούν να τα προφέρουν σωστά, οι δάσκαλοί τους αναγκάζονται να σημαδεύουν τις λέξεις με τόνους και πνεύματα. (Η επιστολή μεταφέρεται εδώ στα νέα ελληνικά και με το σημερινό τονικό σύστημα).

Β. Κατσικονούρη: «Οι Αγνοούμενοι» ή όταν το Χρέος μάς χτυπά την πόρτα

Στην εποχή μας η επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας δεν είναι απλώς θεμιτή, είναι και κοινωνική επιταγή: όλοι έχουμε το δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι και μπορούμε να το επιδιώξουμε αυτό με κάθε τρόπο, χωρίς εννοείται να αδικήσουμε ή να ζημιώσουμε τον άλλον. Αν καταφέρουμε να είμαστε ευτυχείς μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο νόμος και η κοινωνία, τότε έχουμε ολοκληρώσει το σκοπό, για τον οποίο – κατά πολλούς - έχουμε έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο.

"Εμείς οι λίγοι..."

Εμείς οι λίγοι,

οι σκοτεινοί, οι αγέλαστοι

κι οι αποστερημένοι,

εμείς οι λίγοι,

οι εκλεκτοί της Διαφοράς,

σημαδεμένοι ανεξίτηλα κι αθέλητα

θα υπομείνουμε τις ευτυχίες σας

αδάκρυτοι,

απαθείς,

χαράζοντας σταυρούς κι αστέρια

πάνω στο κορμί μας.

Από τη συλλογή «Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου...», εκδ. Μανδραγόρας.