Ύστερα
από φιλιά και αγκαλιές
γέλια,
καμώματα
και
λόγια κι άλλα λόγια
και
πάλι λόγια και λόγια ξανά
καιρός
να ακουμπήσω στη γωνιά μου
να
τα πετάξω όλα έξω από το μυαλό μου
να
μείνω ακίνητη στο σκοτεινό μου χώρο
τη
φαντασία μου να γεμίσω με ωραία τοπία
ήσυχα
πέτρινα
βουνά
σπηλιές
βαθιές
και
παραλίες ερημικές
και
ουρανούς με λίγο φως
τοπία
σοβαρά κι αμίλητα
που
δεν αντέχουν τους θορύβους της ζωής
νεκρά
τοπία
που
αγκαλιάζουν
δίχως
να ρωτούν
τον
άνθρωπο που μέσα τους
έχει
τρυπώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου