Κόστα Ρίκα
Για άλλη μια μονότονη φορά ας επαναλάβουμε κι εμείς το χιλιοειπωμένο «το
χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία». Είναι μια φράση- απόσταγμα της λαϊκής σοφίας που
έρχεται από τα βάθη των αιώνων και επιβεβαιώνεται σήμερα με τις μετρήσεις και
τις στατιστικές.
Εν τάξει, βεβαίως, το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, το
ξέρουμε όλοι, αλλά όλοι κυνηγάμε το χρήμα σαν τρελοί. Εκτός ίσως από τους πολύ
φτωχούς. Αυτοί το έχουν φαίνεται φιλοσοφήσει το πράγμα. Δεν πα να’ ναι φτωχοί;
Δεν θα πέσουν κάτω να τραβούν τα μαλλιά τους και να οδύρονται. Η ζωή είναι μία,
άλλη δεν έχει, λοιπόν θα τη χαρούν, όπως μπορούν. Χαμογελάτε! Η ζωή είναι ωραία!
Έτσι προφανώς σκέφτονται οι πολύ φτωχοί, αλλιώς δεν
εξηγούνται τα αποτελέσματα της έρευνας του περασμένου χρόνου που μας αποκαλύπτει
ποιοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι λαοί στον κόσμο.
Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, καλό είναι πάντως να
προσθέσουμε, με βάση τους χάρτες που μελετήσαμε και δείχνουν τους ευτυχισμένους
κατοίκους των φτωχών χωρών, ότι ούτε η φτώχεια είναι εγγύηση της ευτυχίας.
Είναι όμως, όπως φαίνεται, προϋπόθεση
για να νιώσει κανείς ευτυχής.
Οι μετρήσεις και οι στατιστικές μάς το λένε ξεκάθαρα:
θέλεις να νιώσεις ευτυχισμένος; Μείνε φτωχός. Βέβαια μπορεί να βρεθείς σε λάθος
χώρα και αντί για ευτυχής, να είσαι δυστυχής. Διότι τελικά η ευτυχία σου ή η
δυστυχία σου εξαρτώνται κατά μεγάλο βαθμό από τον τόπο που γεννήθηκες και ζεις.
Αν ο καλός Θεός φρόντισε να γεννηθείς στο Μπανγκλαντές παραδείγματος χάριν,
έχεις πολλές πιθανότητες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Ή αν γεννήθηκες στο
Πακιστάν, στην Ινδία, στην Αλβανία, στο Βιετνάμ, στην Ινδονησία, στην Κολομβία,
σίγουρα είσαι από τους τυχερούς. Ο ένας (για την ακρίβεια ο ενάμισης) στους δύο
σε κείνες τις χώρες ζει ευτυχισμένος. Οι πιθανότητες να ζήσεις λοιπόν όμορφα,
ξένοιαστα και χαρούμενα είναι φίφτι- φίφτι. Αξίζει τον κόπο. Ακόμα και στο Ιράκ
αν γεννηθείς, έχεις πιθανότητες 49,25% να περάσεις μια ευτυχισμένη ζωή. (Εκτός
αν διαμελιστείς από καμιά βόμβα, γιατί κι εδώ φίφτι-φίφτι είναι οι
πιθανότητες).
Αν πάλι είσαι άτυχος και γεννηθείς παραδείγματος χάριν στη
Δανία, οι πιθανότητες της ευτυχίας σου μειώνονται δραματικά: 36,6%. Άτυχος θα
είσαι επίσης, αν γεννηθείς στις ΗΠΑ. Το ποσοστό της ευτυχίας εκεί είναι 37,3%,
δηλαδή οι πιθανότητες να γίνεις ένας δυστυχισμένος άνθρωπος είναι περίπου 63%.
Βιετνάμ
Παρατηρώντας το σχετικό χάρτη βλέπουμε ότι ολόκληρη η
Λατινική Αμερική είναι μες την καλή χαρά, ομοίως και στην Ασία οι Φιλιππίνες, η
Ινδονησία, η Ταϊλάνδη, το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν και η Ινδία. Στην Αφρική
μόνο μια χώρα πλέει σε πελάγη ευτυχίας: η Αλγερία. Στην Ευρώπη καμία.
Η Ευρώπη με τους πλούσιους πολίτες της βρίσκεται σε μια
μέση κατάσταση. Η Νορβηγία (51,4%) και η Ελβετία (50,3%) δείχνουν ευτυχισμένες
χώρες, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με την Κόστα Ρίκα (64%), το Βιετνάμ (60,4%),
την Κολομβία (59,8%) και πολλές άλλες τριτοκοσμικές χώρες. Στις πιο πολλές ευρωπαϊκές
χώρες η ευτυχία κυμαίνεται μεταξύ 40-47% , καμιά σχέση δηλαδή με το Ελ Σαλβαδόρ
(58,9%), τη Τζαμάικα (58,5%), τον Παναμά (57,8%) ή τη Νικαράγουα (57,1%).
Μερικές μάλιστα ευρωπαϊκές χώρες είναι ολοφάνερα δυστυχισμένες, όπως η FYROM (28,3%), η Βουλγαρία (34,1%) και η Ουγγαρία (37,4%).
Η Ελλάδα με τους ήλιους, τις ακρογιαλιές, τα δειλινά της
και τα τσίπουρά της ίσα που πιάνει ένα 40,5 % ( όσο και η Μαλαισία δηλαδή –
τώρα από πού κι ως πού Μαλαισιανοί και
Έλληνες στο ίδιο καλάθι, είναι άλλου
παπά ευαγγέλιο ), ενώ από δίπλα η Τουρκία είναι πιο ευτυχής, αφού έχει ένα ποσοστό
ευτυχών Τούρκων 47,6%, δηλαδή συναγωνίζεται την Αγγλία (47,9%) και είναι πιο
πάνω από τη Γερμανία (47,2%) και την Αυστρία (47,1%) και ακόμα πιο πάνω από την
Ιταλία (46,4%), την Ισπανία (44,1%), τη Σουηδία (46,2%) και τη Γαλλία (46,5%).
Μαλαισία
Αλλά, όπως είπαμε, η φτώχεια δεν είναι εγγύηση της
ευτυχίας, είναι μόνο προϋπόθεσή της. Μια φτωχή χώρα για να μπορέσει να κάνει
τους πολίτες της ευτυχισμένους πρέπει βεβαίως να έχει υψηλή ανεργία, χαμηλά
μεροκάματα, κακή ιατρική περίθαλψη, υψηλό ποσοστό αναλφαβητισμού, αργυρώνητους
δικαστές, αστυνομικούς και πολιτικούς, πολλούς άστεγους, τενεκεδουπόλεις σε όλη
την επικράτειά της, πολλή διαφθορά, υπόκοσμο, παραστρατιωτικές οργανώσεις,
πείνα και ενδημικές ασθένειες. Όλα αυτά μαζί σε ένα καλό και ισορροπημένο
συνδυασμό μάς δίνουν λαούς ευτυχισμένους, ανέμελους και βαθιά φιλοσοφημένους
που ξέρουν ότι όλα εδώ θα μείνουν, επομένως δεν χρειάζεται να χολοσκάνε για
τίποτα. Η ζωή τους κυλά απλά, δεν έχουν υπερβολικές απαιτήσεις, ένα κεραμίδι
πάνω από το κεφάλι τους κι ένα πιάτο φαΐ τούς είναι αρκετά. Τον υπόλοιπο χρόνο
μπορούν να τραγουδούν, να περιφέρονται εδώ κι εκεί και να χαζεύουν, να κάνουν
μεταξύ τους πλάκες και να γελούν, να αραδιάζουν παιδιά, διότι το σεξ είναι η
μεγαλύτερη απόλαυση και είναι και τσάμπα και τέλος να πεθαίνουν από καμιά
αρρώστια, από κανένα τέτανο ας πούμε, από καμιά λύσσα ή από άλλες άγνωστες ή
ιάσιμες στον πλούσιο κόσμο αρρώστιες. Τι είναι εξάλλου η ζωή; Μια ιδέα κι ένα
όνειρο είναι. Μήπως και οι πλούσιοι δεν πεθαίνουν κι αυτοί εκεί στα πλούσια
μέρη τους;
Ωστόσο η φτώχεια, αν συνοδεύεται από κάποια ιδιαίτερα
γνωρίσματα, δεν μπορεί να δώσει αυτή την τόσο ποθητή ευτυχία στους ανθρώπους.
Παρατηρώντας πάντα το σχετικό χάρτη βλέπουμε ότι οι δυστυχισμένες χώρες στον
κόσμο είναι πάλι φτωχές χώρες. Και είναι οι περισσότερες συγκεντρωμένες στην
Αφρική.
Μποτσουάνα
Η χώρα με τους πιο δυστυχείς κατοίκους είναι η Μποτσουάνα
(22,6%). Ακολουθούν (για την Αφρική πάντα) το Τσαντ (24,7%), η Δημοκρατία της Κεντρικής
Αφρικής (25,3%), το Μάλι (26%), ο Νίγηρας (26,8%), η Νότια Αφρική (28,2%) και
λίγο πολύ όλες σχεδόν οι χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής. Ανάμεσα σ’ αυτές
ξεχωρίζει με το σχετικά ανεκτό ποσοστό δυστυχίας της η Γκάνα (40%) που την
αναφέρω ιδιαιτέρως, διότι είναι πολύ κοντά στο δικό μας σκορ (40,5%).
Γκάνα
Πώς εξηγείται τώρα αυτό; Γιατί οι φτωχές χώρες της
Αφρικής δεν είναι ευτυχισμένες όπως οι αντίστοιχές τους στη Λατινική Αμερική
και την Ασία; Κάποιοι ιδιαίτεροι τοπικοί παράγοντες θα παίζουν εδώ το ρόλο τους
ασφαλώς. Ή ίσως έχει και η αθλιότητα τα όριά της κι αποκεί και πέρα δεν μπορείς
πια με τίποτα να νιώσεις ευτυχής.
Θέλετε κι άλλες εκπλήξεις; Στις ΗΠΑ το ποσοστό των
ευτυχισμένων ανθρώπων είναι μόλις 37,3 % και σχεδόν το ίδιο ποσοστό έχει και το
Αφγανιστάν: 36,8%. Επομένως είτε ρίχνεις βόμβες είτε τις δέχεσαι στο κεφάλι σου, το ίδιο κάνει. Η ευτυχία σου
ή δυστυχία σου δεν φαίνεται να επηρεάζονται από αυτό.
Άλλη μία έκπληξη: στις πολύ δυστυχισμένες χώρες
καταλέγεται η Μογγολία (26,8%) στην Ασία και το Λουξεμβούργο (29%) στην Ευρώπη.
Τώρα, γιατί οι Μογγόλοι είναι κατά τι μόνο πιο δυστυχείς από τους κατοίκους του
ευημερούντος Λουξεμβούργου, ένας Θεός μονάχα ξέρει.
Μογγολία
Το Ιράν με 41,7 % δεν τα πάει κι άσχημα, αν σκεφτούμε ότι
εμείς εδώ είμαστε καθηλωμένοι στο 40,5%. Από μας πάντως πιο ευτυχείς είναι οι
Ιορδανοί με 51,7%, οι Σύριοι με 47% (προ
του εμφυλίου, τώρα δεν μπορώ να φανταστώ σε τι βάραθρα έχουν καταπέσει εκεί οι
άνθρωποι) και οι Σαουδάραβες με 46%. Πολύ δυστυχείς είναι οι κάτοικοι του Κατάρ
(25,2%), του Κουβέιτ (27,1%), του Μπαχρέιν (26,6%) και των Ηνωμένων Αραβικών
Εμιράτων (34,8%) κι ας έχουν τόσο χρήμα, ώστε να οργανώνουν παγοδρομίες στην
έρημο για να περάσει η ώρα.
Ντουμπάι
Και ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή
την έρευνα; Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε τελικά
συμπέρασμα. Αν ζεις σε φτωχή χώρα, έχεις πολλές πιθανότητες να είσαι
ευτυχισμένος και άλλες τόσες να μην είσαι. Αν ζεις σε πλούσια χώρα, οι
πιθανότητες ευτυχίας λιγοστεύουν, όσο το κράτος είναι καλά οργανωμένο, οι
υπηρεσίες λειτουργούν σωστά, η διαφθορά είναι περιορισμένη, η παιδεία υψηλής
ποιότητας και ο εθνικός πλούτος μεγάλος.
Η Ευρώπη των δυτικών κοινωνιών δεν μπορεί να ανταγωνιστεί
στην ευτυχία το Μπανγκλαντές και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανταγωνιστούν το Μαλάουι , την Αιθιοπία και τη Ναμίμπια.
Δείτε το χάρτη:
Εδώ οι 20
πιο ευτυχισμένες και οι 20 πιο δυστυχισμένες χώρες του κόσμου:
Δανία
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Ζώνη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου