Έρχονται
οι ψυχές
κάθε
φορά που τις θυμόμαστε,
στέκονται
πέτρινες απέναντί μας
αρνούμενες
να εναρμονιστούν
στη
θλίψη μας,
τα
δάκρυά μας δεν τις συγκινούν
και
βιάζονται,
θέλουν
να φύγουν
και
όσο τις κρατάμε αιχμάλωτες,
εκείνες
δυσανασχετούν.
Παίζουμε
τούτο το παιχνίδι άσκεφτα,
δεν
ξέρουμε
πως
οι ψυχές πολύ ταλαιπωρούνται
μ’
αυτό το πήγαιν’ έλα,
πως
τους θυμίζουμε συνέχεια
κάτι
που θέλουν να ξεχάσουν,
δεν
ξέρουμε
πόσο
βαριά είναι η αγάπη μας
γι’
αυτές,
πόση
ανάγκη έχουν
να
λύσουν τα δεσμά τους,
να
πετάξουν μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου