Έτσι, από απελπισία, βγήκε μ’ αυτόν
τον άξεστο πενηντάρη.
Ήταν δροσερή, πεταχτή και φλυαρούσε
χαρούμενα. Τον ξεγέλασε εντελώς. Ήπιαν, μέθυσαν, είπαν απίστευτες σαχλαμάρες. Μετά
τον έφερε σπίτι της και κοιμήθηκαν μαζί.
Το άλλο πρωί, όταν αυτός έφυγε, είδε
στο τραπέζι εκατό ευρώ.
«Μ’ αρέσει αυτός ο ρόλος», σκέφτηκε
κοιτάζοντας το χαρτονόμισμα.
Το απόγευμα που της τηλεφώνησε του
είπε «ναι».
Ανεξήγητο, αλλά κάπως σαν να είχε
λιγοστέψει η απελπισία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου