24. "Marcelino pan y vino" ("Ένα παιδί μεγαλώνει στα Ταμπακαριά")

 

 

Μου αρέσει πολύ, όταν πηγαίνω με τους γονείς μου στον κινηματογράφο. Πάμε και βλέπουμε ξένες ταινίες έγχρωμες ιστορικές, καμιά φορά βλέπουμε και ελληνικές, αλλά πιο πολύ πάμε στις ξένες.

 

Άμα είναι Κυριακή, στεκόμαστε στην ουρά, μέχρι να μπούμε μέσα και μετά δεν βρίσκουμε να καθίσουμε και βλέπουμε τη μισή ταινία όρθιοι. Άλλοτε πάλι μπαίνουμε μέσα στη μέση του έργου και δεν καταλαβαίνω τι λέει η ταινία. Μετά περιμένουμε να δούμε και την αρχή της και τότε καταλαβαίνω την ιστορία.

 

Μου αρέσει πολύ ένας ηθοποιός που τον λένε Βίκτωρ Μάτσιουρ και παίζει στον «Χιτώνα». Και ο Τόνι Κέρτις μου αρέσει πολύ. Στη μαμά αρέσει ο Ουίλιαμ Χόλντεν και στον μπαμπά μια πολύ παλιά ηθοποιός που δεν την έχω δει ποτέ και τη λένε Τζιν Χάρλοου. Στο σπίτι έχουμε στον τοίχο μια φωτογραφία της με μαγιό.

 

Μια φορά ονειρεύτηκα ένα πολύ παράξενο όνειρο, ότι ήταν μια παρέα νεαροί με μοτοσυκλέτες που με έκλεψαν και με έκλεισαν σε μια αποθήκη και εκεί ήρθε ο αρχηγός τους και με φίλησε. Ο αρχηγός τους ήταν πολύ όμορφος, έμοιαζε στον Τόνι Κέρτις . Την άλλη μέρα που ξύπνησα κρυβόμουν πίσω από τις πόρτες να μη με δει η μαμά και έκανα τάχα πως με φιλούσε αυτός ο νεαρός.

 

Αυτό το όνειρο μού άρεσε τόσο πολύ που, όταν η δασκάλα μας στο σχολείο μάς είπε μια μέρα να γράψουμε έκθεση ένα όνειρό μας, εγώ έγραψα αυτό. Δεν ξέρω πώς της φάνηκε, αλλά μου είπε να πω στη μαμά μου πως θέλει να τη δει. Η μαμά μου ήρθε και κάτι έλεγαν οι δυο τους και μου έριχναν κλεφτές ματιές. Μάλλον δεν έπρεπε να γράψω το όνειρό μου, επειδή είχε μέσα το φιλί, έτσι κατάλαβα.

 

Μου αρέσουν όμως πολύ και εκείνες οι ταινίες που δείχνουν ωραίες γυναίκες που φορούν τουαλέτες και κάτι άσπρα γάντια μακριά ως τον αγκώνα. Μια από αυτές είναι η Γκρέις Κέλι που την ερωτεύτηκε ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό και την παντρεύτηκε. Αλλά εμένα δεν μου αρέσει ο Ρενιέ, δεν θα τον έπαιρνα ποτέ μου, γιατί δεν είναι όμορφος.

 

Ένας άλλος που μου αρέσει είναι ο Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά αυτός δεν είναι ηθοποιός, είναι τραγουδιστής. Και μου αρέσει πολύ επίσης ο Ντιν Μάρτιν. Αυτός είναι ηθοποιός και τραγουδιστής και παίζει στις ταινίες μαζί με τον Τζέρι Λιούις, όπου και τραγουδά. Τώρα θυμήθηκα ένα τραγούδι που λέει και το ακούω στο ραδιόφωνο, «μι κάσα σου κάσα», πολύ ωραίο τραγούδι.

 

Ένα απόγευμα πήγαμε και είδαμε το «Μαρσελίνο πανιβίνο». Έδειχνε ένα ορφανό παιδάκι που το μεγάλωναν καλόγεροι σε ένα μοναστήρι κι αυτό πήγαινε κρυφά και μιλούσε σε ένα άγαλμα που έδειχνε τον Χριστό σταυρωμένο. Πήγαινε κάθε τόσο και του μιλούσε και τελικά ο Χριστός ξεκόλλησε το χέρι του από τον Σταυρό και τον χάιδεψε και του μίλησε. 

Τι κλάμα έριξα τότε! Όχι μόνο εγώ, όλοι κλαίγαμε μέσα στον κινηματογράφο και βγήκαμε ύστερα έξω με μάτια πρησμένα από το κλάμα.

***

Στη φωτογραφία: κινηματογράφος «Ολύμπια». Από https://kriti360.gr/oi-thrylikoi-sinemades-ton-chanion-poy-egrapsan-istoria-kai-megalosan-genies-apo-to-asteri-kai-ta-olympia-sto-attikon-pics/

(Συνεχίζεται)