"Η προγονική εντολή", απόσπασμα

...Ο δολοφόνος ήταν ένας θείος ονόματι Χριστόφορος, βοσκός στα βουνά, όπως και ο Στεφανής, ο πατέρας του Αργύρη, που ήταν εξάδελφος του Χριστόφορου και ένας εκ των δεκαπέντε και αυτός. Λοιπόν αυτός ο Χριστόφορος ήταν δεκαεφτά χρονών τότε που πήγε και ερωτεύτηκε μια παντρεμένη γυναίκα. Κατέβαινε κρυφά τις νύχτες από το βουνό κι έσμιγε μαζί της στα χωράφια, μέχρι που το πήρε είδηση ο άντρας της κι ένα βράδυ παραφύλαξε να τους σκοτώσει. 


Ο Χριστόφορος όμως πρόλαβε· τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ μέσα στις ερημιές και στο σκοτάδι δεν το έμαθε ποτέ κανείς, αν πάλεψαν, αν πήρε μέρος και η γυναίκα στο κακό, όλα αυτά θα μείνουν για πάντα αδιευκρίνιστα. Η ουσία είναι ότι την άλλη μέρα βρέθηκε ο άντρας της νεκρός με σπασμένο το κρανίο και δίπλα βρήκαν και την πέτρα, το όργανο του εγκλήματος, γεμάτη αίματα. Ο Χριστόφορος είχε γίνει άφαντος. Ούτε στο μαντρί ήταν, ούτε πουθενά αλλού στα βουνά, ούτε στα διπλανά χωριά, πουθενά δεν βρέθηκαν τα ίχνη του. Χάθηκε, εξαφανίστηκε, κανείς δεν ξανάκουσε γι’ αυτόν. Λένε πως κάποτε, πολύ αργότερα, ήρθε μια νύχτα κρυφά στο χωριό για να δει τη μάνα του και μετά χάθηκε πάλι και από τότε κανείς δεν ξέρει τι απέγινε.

Ο Στέφανος άκουσε την ιστορία γοητευμένος. Εκτός δηλαδή από ήρωες που έσφαζαν Τούρκους, τώρα μάθαινε ότι ανάμεσα στους προγόνους του υπήρξε και κάποιος που είχε σκοτώσει από έρωτα και, αν οι έρευνές του συνέχιζαν να του παρέχουν τέτοιου είδους εκπλήξεις, τότε το γονίδιο που είχε προέλθει από το προπατορικό ζεύγος Αργυρώς και Γιάννη πρέπει να ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον γονίδιο.

 «Πρόκειται για έναν φόνο περιπετειώδη και ρομαντικό» είπε στον πατέρα του. «Και πάντως δεν αποδεικνύει ότι εκείνος ο θείος Χριστόφορος ήταν ένας λοξός άνθρωπος».

 Ο Αργύρης κοίταξε τον γιο του για λίγη ώρα βουβός.

«Η παντρεμένη γυναίκα που ερωτεύτηκε ο Χριστόφορος ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερή του και επίσης θεία του» είπε ξερά.