"Κάτω στα Λεμονάδικα"

 

Το τραγούδι «Κάτω στα Λεμονάδικα» είναι του Βαγγέλη Παπάζογλου και το τραγούδησε για πρώτη φορά ο Στελλάκης Περπινιάδης  το 1934.

Τα Λεμονάδικα ήταν η λαχαναγορά του Πειραιά στην πλατεία Καραϊσκάκη. Εκεί κατέφθαναν δεκάδες καΐκια με οπωρολαχανικά από άλλες περιοχές. Τα έβγαζαν από τα καΐκια και τα στοίβαζαν σε πάγκους και από εκεί γίνονταν οι πωλήσεις, χονδρική και λιανική.

Οι εμπορομανάβηδες πήγαιναν με γεμάτο πορτοφόλι για τις αγορές τους και ήταν μόνιμος στόχος των πορτοφολάδων.

Λάχανο ή παντόφλα έλεγαν το πορτοφόλι.

Η φτώχεια τότε ήταν πολύ μεγάλη και αυτό φαίνεται και στους στίχους του τραγουδιού:

«δε μας φοβίζει ο θάνατος, μόν’ μας τρομάζει η πείνα,

γι’ αυτό τσιμπούμε λάχανα και την περνάμε φίνα».

"Κάλλιο ο θάνατος!"

"Απάνω τους, μάγκες!"

Οι φράσεις ακούγονται ενδιάμεσα των στίχων.

Για τη λέξη «λέφα» ή «ρέφα» ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι σημαίνει. Αν σας ενδιαφέρει, κοιτάξτε στο γκουγκλ, όπου υπάρχουν πολλές αναφορές.

 

Κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία,

δυο λαχανάδες πιάσανε που κάναν την κυρία.

 

Τα σίδερα τούς φόρεσαν και στη στενή τούς πάνε

κι αν δε βρεθούν τα λάχανα, το ξύλο που θα φάνε.

 

Κυρ αστυνόμε μη βαράς, γιατί κι εσύ το ξέρεις

πως η δουλειά μας είν’ αυτή και λέφα μη γυρεύεις.

 

Εμείς τρώμε τα λάχανα, τσιμπούμε τις παντόφλες,

για να μάς βλέπουν τακτικά της φυλακής οι πόρτες.

 

Δε μας φοβίζει ο θάνατος, μόν’ μας τρομάζει η πείνα,

γι’ αυτό τσιμπούμε λάχανα και την περνάμε φίνα.

Εδώ το τραγούδι:

https://www.youtube.com/watch?v=D54MsWmoE-M

 

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.mixanitouxronou.gr/kato-sta-lemonadika-egine-fasaria-pia-itan-ta-thrilika-lemonadika-ti-itan-ta-lachana-ke-i-pantofles-i-merokamatiarides-ke-i-portofolades-pou-eginan-tragoudi/