"Λόγω εορτών"

Λόγω εορτών

η θλίψη θα σιγήσει

το αίμα θα πήξει

θα κλείσουν οι πληγές προσωρινά.

Εξάλλου έχουμε μπροστά μας

όλον τον καιρό

για τις καινούργιες συμφορές

που ήδη το μέλλον ετοιμάζει.

Αδημονεί το νέον έτος.

Θα το καλωσορίσουμε  εμείς

με ευχές, με ξόρκια και πυροτεχνήματα.

Αλλά εκείνο ξέρει τη δουλειά του.

Γι’ αυτό χαμογελά

κρυφά από μας.

Ας μιλήσουμε για τους Αχιγιάβα

 Υποθετική αναπαράσταση του στρατού των Αχιγιάβα με αρχηγό τον Tawagalawa και με τον μισθοφόρο του  Piyamaradu σε διαπραγματεύσεις με τον κυβερνήτη του Wilusa (Alaksandu;) και τον πρεσβευτή των Χετταίων στη χώρα του Wilusa.

This plate reconstructed by A. Salimbeti and R. D'Amato and drawn by G. Rava is published by Osprey in the warrior serie n. 153 BRONZE AGE GREEK WARRIOR 1600-1100 BC

Η Ανατολία, γνωστότερη από την Ιστορία ως Μικρά Ασία, είναι το δυτικότερο άκρο της δυτικής Ασίας. Στο έδαφός της κατοίκησαν λαοί και λαοί από την παλαιολιθική ακόμα εποχή, λαοί προϊστορικοί, λαοί ιστορικοί, λαοί ισχυροί με ακτινοβολία αιώνων που μετά έσβησαν, αλλά άφησαν πίσω τα ίχνη τους που μελετούν σήμερα οι αρχαιολόγοι.

"Διάφανο"

Δεν ξέρω τι είναι,

δεν καταλαβαίνω,

στέκεται εκεί στην άκρη

διάφανο,

χωρίς μορφή,

μου λέει,

έλα να με πάρεις,

όμως δεν ξέρω,

πρώτα πρέπει να μάθω

τι είναι αυτό,

μπορεί και να’ ναι κάτι φοβερό

που με καλεί  με ύπουλη φωνή,

έλα να με πάρεις,

έλα,

έλα,

δεν ξέρω,

στέκομαι αμήχανη,

αυτό σχεδόν μ' αγγίζει,

σχεδόν τρίβεται πάνω μου,

πάρε με,

βγάλε με στο φως...

Εγώ φοβάμαι,

αν είναι σκιά από τον Άδη,

αν είναι Μέδουσα και με απολιθώσει,

αν είναι φάντασμα από αλλοτινούς καιρούς,

πόνος αβάσταχτος

και τρόμος,

δεν ξέρω,

στέκομαι αμήχανη

κι αυτό απογοητεύεται,

γέρνει,

μαραίνεται,

έχασες την ευκαιρία,

λέει με φωνή που σβήνει,

δεν θα μάθεις ποτέ

τι δώρα έφερνα μαζί μου.

"Παράξενη μέρα"

Σήμερα είναι παράξενη η μέρα

ξύπνησα μεσημέρι

κι έφτασε κιόλας απόγευμα

νομίζω πως είναι Τετάρτη

αλλά είναι Τρίτη

απέξω τσιρίζουν νευρικά παιδιά

τα τηλέφωνα σιγούν

πέθανε πάλι κάποιος σπουδαίος

είμαι καλά στην υγεία μου

αλλά χωρίς σκοπό

ο χωροχρόνος μου αποτελείται

από ίνες διαχωρισμένες

η ζωή ένα πλεκτό που χάνει πόντους

η ώρα είναι έξι

αλλά τι σημασία έχει...

Ένα παιδί από τα Χανιά στην Αθήνα του ’50

Τη δεκαετία του ’50 οι Έλληνες δεν ταξίδευαν. Κάθονταν στον τόπο τους όλο το χρόνο, γιατί τα χρήματα δεν τους περίσσευαν και άρα η μόδα των διακοπών ήταν έξω από τη λογική της εποχής.

Και εννοείται ότι δεν υπήρχαν τα μπάνια του λαού. Τα Χανιά είναι παραθαλάσσια πόλη, έτσι οι νέοι της εποχής και οι λίγο μεγαλύτεροι έκαναν τα μπάνια τους, άλλοι όμως και ίσως οι περισσότεροι, απέφευγαν τη θάλασσα όπως ο διάολος το λιβάνι.

Κατά τα άλλα το καλοκαίρι ήταν απλώς μια εποχή που ο κόσμος φύλαγε τα χειμωνιάτικα ρούχα του και φόραγε τα καλοκαιρινά.

"Σκοτεινοί άγγελοι"

Κουράστηκα

πώς να το πω αλλιώς

κουράστηκα

ορίστε

καταθέτω τα όπλα μου

την αντοχή την καρτερία την υπομονή

παραδίνομαι στους σκοτεινούς μου αγγέλους

γίνομαι παίγνιο στα χέρια τους

οι σκοτεινοί μου άγγελοι χαίρονται

οι σκοτεινοί μου άγγελοι θριαμβεύουν

κι εγώ συμφωνώ

με απάθεια με αδιαφορία με παραίτηση

έτσι είναι

συμφωνώ

αποδέχομαι τον εξευτελισμό

αφήστε με τώρα

είμαι πολύ κουρασμένη

κερδίσατε

έχασα 

εντάξει.

Συνέντευξη στο Fractal από τον Δημήτρη Βαρβαρήγο και τη Νιόβη Ιωάννου.

 

·        Η Καίτη Βασιλάκου, σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος. Από μικρή της άρεσε να σκαρώνει στιχάκια και ιστορίες, κάτι που συνέχισε σε όλη τη ζωή της. Από τότε έχει εκδώσει οχτώ βιβλία πέντε πεζά, ένα θεατρικό και δύο ποιητικές συλλογές.

·        Κυρία Βασιλάκου… Θα ξεκινήσω από το παρελθόν στα παιδικά σας χρόνια. Από πότε νιώσατε ότι θα ακολουθήσετε την τέχνη της λογοτεχνίας;

Όπου ανισότητα των φύλων, εκεί πολεμικές συγκρούσεις. Τυχαίο;

Το 2016 μάς αφήνει με μια μικρή μεν αλλά ανησυχητική έκπτωση στα θέματα της κοινωνικής και εθνικής ασφάλειας σε σύγκριση με το 2015. Μόνο δέκα χώρες στον κόσμο σήμερα μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι πλήρως απαλλαγμένες από συγκρούσεις.

Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή εντάθηκαν το 2016. Το ίδιο συνέβη και με το μεταναστευτικό πρόβλημα που κι αυτό εντάθηκε επικίνδυνα τη χρονιά αυτή. Τέλος οι θάνατοι από τα τρομοκρατικά χτυπήματα αυξήθηκαν σε σχέση με πέρυσι κατά 80%.

Β. Κατσικονούρη: «Καγκουρό». Μια αφανής τραγωδία.

Η τραγωδία δεν είναι προνόμιο των βασιλιάδων. Δεν εκφέρεται πάντα με θρήνους και ολοφυρμούς. Δεν είναι πάντα περίοπτη. Δεν γίνεται πάντα θρύλος και παραμύθι για τις νεότερες γενιές. Μπορεί να συμβεί σε ταπεινούς ανθρώπους και να εκτυλιχθεί χαμηλόφωνα και ύπουλα. Μπορεί να είναι η αφανής τραγωδία της διπλανής πόρτας που θα περάσει στα ψιλά των εφημερίδων και σύντομα θα ξεχαστεί. Το τέλος όμως της τραγωδίας είναι σταθερά το ίδιο: θάνατος.