Η προπαγάνδα (διήγημα)

Μετά την έκρηξη έβγαλαν από τα ερείπια τα πτώματα.

Έβγαλαν κι ένα καρβουνιασμένο μωρό δέκα περίπου μηνών.

Η ψυχή του τρομαγμένη είχε πετάξει από ώρα στον ουρανό και χτυπούσε τώρα την πόρτα του Παραδείσου.

-Ποιος είναι; Ρώτησε από μέσα ο άγιος Πέτρος.

-Είμαι ένα μωρό δέκα μηνών που σκοτώθηκε βίαια σε μια έκρηξη, είπε η ψυχή.

Ο άγιος Πέτρος έβγαλε τα κλειδιά κι άνοιξε τη βαριά πόρτα.

-Ένα μωρό, είπε και κοίταξε σκεφτικός τη λευκή ψυχή. Με σας έχουμε μόνο προβλήματα. Πώς να σε βάλω στον Παράδεισο, χωρίς προηγουμένως να έχεις δοκιμαστεί;

-Μα είμαι μια αναμάρτητη ψυχούλα, είπε η ψυχή.

-Είσαι μια αδοκίμαστη ψυχούλα και δεν ξέρουμε τι άνθρωπος θα γινόσουν.

-Δεν καταλαβαίνω. Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος που έρχονται και ζουν αιώνια οι καλοί;

-Βεβαίως, είπε ο άγιος Πέτρος, εδώ είναι.

-Τότε εδώ είναι η θέση μου.

Ο άγιος Πέτρος κούνησε το κεφάλι:

- Ένας άνθρωπος δέκα μόλις μηνών δεν έχει προλάβει να δώσει δείγματα του χαρακτήρα του. Που  θες να ξέρω, αν θα γινόσουν ληστής ή δολοφόνος;

-Ποιος το ξέρει αυτό;

-Κανείς. Για κακή μας τύχη εσύ ματαιώθηκες. Φέρεις επομένως μέσα σου και τους δυο σπόρους.

-Τι σπόρους;

-Του καλού και του κακού.

Η ψυχούλα έμεινε για λίγο συλλογισμένη.

-Τι μπορούμε να κάνουμε με την περίπτωσή μου;  Ρώτησε μετά.

-Για περίμενε εδώ, είπε ο άγιος Πέτρος και μπήκε στο θυρωρείο.

Ξαναβγήκε σε λίγο κρατώντας ένα χοντρό βιβλίο.

-Κανονικά έπρεπε να τα ξέρω αυτά απέξω, είπε, αλλά είναι βλέπεις τόσες πολλές οι περιπτώσεις, που έχω χάσει το λογαριασμό. Εξάλλου είμαι πολύ γέρος γι αυτή τη δουλειά. Κάποτε πρέπει να με αντικαταστήσει κάποιος νεότερος.

Άνοιξε το βιβλίο κι άρχισε να το ξεφυλλίζει προσεχτικά.

-Χμ, χμ, έκανε κάθε τόσο, καθώς το δάχτυλό του περιέτρεχε τις σελίδες. Διανοητικώς καθυστερημένοι, όχι. Λοβοτομημένοι, όχι. Ανεπιτυχώς χειρουργημένοι, όχι. Άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες, όχι. Άνθρωποι-φυτά, όχι.  Άτομα με βεβαρημένη κληρονομικότητα, όχι. Παραβατικά άτομα με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, όχι. Πειραματόζωα, όχι. Ζώα με ιδιαίτερη νοημοσύνη, όχι. Αγαπημένα ζώα ανθρώπων, όχι. Σφαγμένα, κακοποιημένα ζώα, όχι. Μουσουλμάνοι, βουδιστές, ινδουιστές, όχι. Ειδωλολάτρες, όχι. Άθεοι με ηθικές αρχές, όχι. Ματαιωμένοι άνθρωποι… μάλιστα, επί τέλους, βρήκα την περίπτωσή σου.

-Ουφ!  Έκανε η ψυχούλα με ανακούφιση.

Ο άγιος Πέτρος διάβασε με προσοχή τη σχετική παράγραφο.

-Μάλιστα, είπε μετά κι έκλεισε το βιβλίο.

-Λοιπόν; Ρώτησε η ψυχούλα, τι κάνουμε με την περίπτωσή μου;

-Για έλα μαζί μου, είπε ο άγιος Πέτρος.

Προχώρησαν από ένα πλαϊνό δρομάκι και μπήκαν σ’ ένα μικρό οίκημα.

-Είμαστε τώρα στον Παράδεισο; Ρώτησε η ψυχούλα.

-Όχι. Είμαστε στο Χώρο της Ελεύθερης Βούλησης.

-Τι σημαίνει αυτό;

-Θα δεις. Λοιπόν, πρώτα θα σου πω, αυτά που  λέμε πάντα  στις αδοκίμαστες ζωές.

Καθάρισε το λαιμό του και είπε επίσημα:

-Επειδή, ψυχούλα, σου δόθηκε η ευκαιρία να υπάρξεις, αλλά δεν πρόλαβες, έχεις τώρα τη δυνατότητα να διαλέξεις. Ή ξαναγυρίζεις στη Ζωή για να δοκιμαστείς ή περνάς στην Ανυπαρξία. Εσύ θα αποφασίσεις.

Η ψυχή του μωρού είπε:

-Θα ήθελα να έρθω εδώ.

-Αυτό δεν είναι του παρόντος. Και όπως ορίζει ο Κανονισμός, πρέπει, πριν αποφασίσεις, να δεις ένα σχετικό φιλμάκι.

Ο άγιος Πέτρος έσβησε τα φώτα και πάτησε ένα κουμπί. Ο τοίχος απέναντι γέμισε από υπέροχα χρώματα και ήχους.

-Εδώ, ψυχούλα, βλέπεις τη Ζωή, δηλαδή μερικές απόψεις της. Δες και πες μου, αν θα ήθελες να ξαναπάς εκεί πέρα.

Η ψυχούλα παρακολούθησε το ντοκιμαντέρ πολύ προσεχτικά.

Όταν τέλειωσε κι άναψαν τα φώτα, είπε:

-Θα ήθελα να ξαναγυρίσω στη Ζωή.

-Είσαι σίγουρη;

-Ναι, είπε η ψυχή, είμαι σίγουρη.

-Μήπως θα ήθελες να πας στην Ανυπαρξία που είναι κι αυτή ένα είδος παραδείσου;

-Όχι, είπε η ψυχή.

-Τα ψιλά γράμματα στο τέλος του ντοκιμαντέρ τα διάβασες;

-Όχι, αλλά τι σημασία έχει; Το ντοκιμαντέρ ήταν πολύ ωραίο.

Ο άγιος Πέτρος αναστέναξε κι έμεινε σκεφτικός.

-Λοιπόν, εγώ να πηγαίνω, είπε ανυπόμονα η ψυχή.

Τότε ο άγιος Πέτρος της έδωσε την ευχή του και την άφησε να πετάξει προς τη Ζωή. Έσυρε ύστερα τα βήματά του στο δρομάκι.

-Όλες στην ίδια παγίδα πέφτουν, μονολόγησε κακόκεφα. Αλλά τι να σου κάνουν στο κάτω κάτω κι αυτές... Φταίει ο πονηρός σκηνοθέτης. Τέτοια άγρια προπαγάνδα σε ντοκιμαντέρ δεν έχει ξαναγίνει. Δεν διαβάζουν κι αυτές οι ευλογημένες τους τίτλους του τέλους. Εκεί που λέει:

"Προσοχή! Η ταινία που είδατε είναι διαφημιστική. Η πραγματική Ζωή είναι άλλη. Οι πιθανότητες να ξαναγυρίσετε εδώ είναι εξαιρετικά ελάχιστες". 

Το διήγημα είναι από τη συλλογή διηγημάτων μου "Οι πόρτες", εκδ. Ιωλκός, 2008.