Σκέψεις ελαφρές λόγω ζέστης

Έχει πολλή ομίχλη εδώ.

Εσύ απέναντι

ώρες ατέλειωτες μιλάς

περί ερώτων, πόθων και παθών

 και περιπετειών

και στάσεων

και αναστεναγμών.

Ανησυχείς συγχρόνως

που αποχωρεί η νεότης

κι ανακατεύεις στο μονόλογό σου

ηδονές

με κέντρα ομορφιάς,

φαλλούς

με μπότοξ,

φωτογραφίες εραστών,

τηλέφωνα αισθητικών.

Παράλληλα θυμάσαι

πως είσαι διανοούμενη

- ωραίο περιτύλιγμα αυτό

που εντός του

η νιότη και η ομορφιά

καίγονται σαν ξερόκλαδα

αφήνοντας λυπητερά τσιρίγματα.

Έχει πολλή ομίχλη εδώ.

Σε βλέπω

να χειρονομείς απελπισμένα

από την άλλη άκρη του γκρεμού,

βλέπω φαλλούς και μπότοξ

να σε συνοδεύουν,

αλλά πια δεν ακούω τη φωνή σου.

Είμαι αλλού.