Memento mori

 

 

 

Να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις.

 

Ποιος το θυμάται; Μόνο κάποια στιγμή ξυπνάμε από τον λήθαργο της ζωής και το θυμόμαστε, όταν πεθάνει κάποιος δικός μας, κάποιος φίλος ή γνωστός μας, κάποιος διάσημος.

 

Περνά ύστερα η στιγμή, ο χρόνος, ο καιρός, το ξεχνάμε. Κλείνουμε τα μάτια και βυθιζόμαστε ξανά στον λήθαργο της ζωής, ζούμε ένα όνειρο που το θεωρούμε αλήθεια, πιο αλήθεια από αυτήν δεν υπάρχει, έτσι νομίζουμε, όλα τα παίρνουμε στα σοβαρά και δεν σκεφτόμαστε ότι όλα αυτά τα σοβαρά θα γίνουν καπνός, όταν το όνειρο τελειώσει.

 

Πώς τέλος πάντων μπορούμε να μείνουμε ξυπνητοί, να μη μας αποβλακώνει αυτό το όνειρο που λέγεται ζωή;

 

Μόνο αν κάποιος μάς ψιθυρίζει συνέχεια στο αφτί: «memento mori, memento mori, memento mori, ηλίθιε!»

 

Μην ξεχνάς πως θα πεθάνεις, μην ξεχνάς πως είσαι μια σκιά, ένα όνειρο, μια φαντασία, ένα τίποτα που ζει πάνω σε ένα τίποτα ανάμεσα σε άλλα τίποτα που περιφέρονται άσκοπα μέσα σε ένα μεγάλο Τίποτα.

 

Κανονικά θα έπρεπε αυτό το memento mori να το βλέπουμε γραμμένο παντού. Σε τεράστιες πινακίδες κρεμασμένες παντού, σε όλες τις πλατείες, σε όλους τους δρόμους. Γραμμένο σε όλα τα λεωφορεία. Να ανοίγουμε την τηλεόραση και το πρώτο που θα βλέπουμε να είναι η φράση memento mori και μετά να ακολουθεί το πρόγραμμα. Και όταν είναι να την κλείσουμε, να τη βλέπουμε ξανά να προβάλλει στην οθόνη μας για λίγα δευτερόλεπτα.

 

Να ανοίγουμε τον υπολογιστή και να μας καλωσορίζει: memento mori. Και όταν τον κλείνουμε, να μας αποχαιρετά: memento mori.

Να βγαίνουμε στον δρόμο και αντί για καλημέρα να λέμε στους φίλους μας, στους συναδέλφους, στον προϊστάμενό μας: memento mori.

 

Να φεύγουμε από το γραφείο: memento mori.

 

Να βγαίνουμε με την παρέα μας και να τους χαιρετάμε: memento mori. Να φεύγουμε από την παρέα μας: memento mori.

 

Στο σχολείο αντί για προσευχή: memento mori.

 

Στο τηλέφωνο: memento mori.

 

Στο σουπερμάρκετ, στον περιπτερά, στα εμπορικά, στα καφέ, στα μπαρ:

 

-Memento mori.

- Μemento mori.

-Τι θα πάρετε;

-Έναν εσπρέσο.

 

- Μemento mori.

- Μemento mori. Τρεις μοσχαρίσιες μπριζόλες, παρακαλώ.

 

- Μemento mori.

- Μemento mori. Θα ήθελα να δοκιμάσω αυτές εκεί τις μαύρες γόβες.

 

- Μemento mori.

- Μemento mori. Θέλω μισό κιλό από αυτά τα κουλουράκια.

 

- Μemento mori.

- Μemento mori. Ήρθα να πληρώσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ.

 

- Μemento mori, τέκνα μου.

-Αληθώς, Παναγιότατε. Δεν το ξεχνάμε.

 

Το όνειρο αργά ή γρήγορα – τάχιστα με τα μέτρα του Σύμπαντος – θα τελειώσει κι εμείς θα επιστρέψουμε στην πραγματικότητα.

 

Ποια είναι αυτή;

Το απόλυτο Κενό.

***

Στη φωτογραφία: Μινωικό νεκροταφείο.