Θεϊκή βροχή

 

Άνυδρη γη,

περνούν οι μέρες

δίχως μιας δροσιάς σταγόνα,

δεν πειράζει,

ήρεμα περνούν οι μέρες

κοιτάζοντας τον ουρανό,

θα βρέξει κάποτε,

είμαι σίγουρη γι’ αυτό.

Τις νύχτες ήσυχη κοιμάμαι.

 

Και ένα πρωινό

ανοίγουν ξαφνικά οι ουρανοί

και πέφτει ορμητική η βροχή

και με υγραίνει ολόκληρη,

γίνεται μαλακό, γλυκό το σώμα μου,

γεμίζει από χλόη πυκνή,

κι από πολύχρωμα λουλούδια

κι ένα πουλί στα φύλλα  μιας ροδιάς

κρυμμένο κελαηδεί.

Γίνεται το κορμί μου γη της Εδέμ.

 

Ήρθε ξανά ο Νυμφίος

με τη μορφή

της θεϊκής βροχής.

Ήρθε ξανά ο Νυμφίος.