Νόμισα...

Νόμισα

πως τους έχασα για πάντα,

πως πια δεν θα τους έβλεπα,

δεν θα τους άκουγα ποτέ ξανά,

πως θα άδειαζε το σπίτι

από την παρουσία τους.

Πίστεψα

πως είχα μείνει ολομόναχη

μέσα σε νεκρική σιωπή,

πως είχα πια ελευθερωθεί

απ’ τη βαριά αγκαλιά τους.

Φαντάστηκα

ότι χωρίς εκείνους

και τη δύσοσμη αγάπη τους

θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου

κάπως, ας πούμε, πιο ανθρώπινα.

Είδα

πως έπεσα έξω.

Εκείνοι είναι πάντα εδώ.