"Ερωτικό"

Ύστερα,

όταν θα έχεις φύγει πια

και μέσα εδώ θα αιωρείται

ακόμα η παρουσία σου,

η μυρωδιά σου

και το βλέμμα σου,

όταν θα είναι άδειο το δωμάτιο

και ακίνητα όλα,

τα μισοαδειασμένα απ΄ το κρασί ποτήρια,

τα αποτσίγαρα,

τα υπολείμματα στα πιάτα,

όταν εσύ θα οδεύεις

πίσω ξανά προς τη ζωή σου

κι εδώ θα έχει μείνει μόνο

η παράλογη ελπίδα,

αυτή που έμεινε ανεκπλήρωτη,

όταν όλα θα προσπαθούν να επανέλθουν

στους ρυθμούς τους,

το αμείλικτο ρολόι του τοίχου

που δείχνει ολοένα εμπρός

και οι καθρέφτες που αντικατοπτρίζουν

το τρομερό παρόν

και οι φωτογραφίες στην κορνίζα

να θυμίζουν

πως ό,τι ήτανε να ζήσω το έζησα

και τέλειωσε,

τότε λοιπόν

θα νιώσω το κρύο χέρι της ψυχής μου

να με χαϊδεύει σιωπηλά,

να με παρηγορεί με λόγια σαν κι αυτά:

«Τι νόμισες αλήθεια, ανόητη,

τι νόμισες,

πώς μπόρεσες να απαιτήσεις

το ακατόρθωτο,

πόσο πολύ πλανήθηκες

στις ψευδαισθήσεις σου,

πόσο βαθιά μέσα στο όνειρό σου

 έχεις βουτηχτεί…»