"Δεν θα πεθάνουμε ποτέ..."

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ

άδικα ο νεκροθάφτης ετοιμάζεται

θα πάμε εμείς εν τέλει στην κηδεία του

και χωρίς δάκρυα θα τον ενταφιάσουμε

έπειτα θα βολτάρουμε στα μνήματα

η μέρα θα είναι ηλιόλουστη

θα θάλλουν τα φυτά ένα γύρω

θα ακούμε κελαηδίσματα πουλιών

και κάθε τόσο στοχαστικά θα σταματούμε

παρατηρώντας φωτογραφίες θανόντων

κάποιοι είναι κιόλας ξεχασμένοι

χορταριασμένη η κατοικία τους

με το καντήλι τους σβηστό

και κάποια βρώμικα άνθη πλαστικά

να συνοδεύουν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία

αλλού θα διακρίνουμε

την περισσή φροντίδα του πενθούντος

τα μάρμαρα φρεσκοπλυμένα

το καντηλάκι αναμμένο

γλάστρες τριγύρω με λουλούδια δροσερά

σε όλα τα χρώματα

περίεργοι θα κοντοστεκόμαστε

να πάρουμε πληροφορίες

έτος γεννήσεως και θανάτου

μορφές γερόντων

μορφές παιδιών

πλάσματα του υπερπέραν τώρα

αλλά εμείς πάντα εδώ

με την αλαζονεία της ζωής

να μας κρατά στητό το σώμα

εμείς ποτέ δεν θα πεθάνουμε

ποτέ εμείς σε τέτοιους λάκκους σκοτεινούς

δεν θα βρεθούμε

και είναι γύρω η φύση τόσο όμορφη

καθησυχαστική

δίχως καθόλου θλίψη

φύση χαρούμενη και καταπράσινη

που μας κρατά στην αγκαλιά της στοργικά

μητέρα φύση δίβουλη

με μυστικά τρομαχτικά

βαθιά κρυμμένα 

αλλ' όμως τόσο χαμογελαστή.