"Τις νύχτες έρχονται συχνά"

Στα όνειρά μου έρχονται

και είναι σοβαροί,

σαν κάποιο έργο σημασίας

να επιτελούν,

μιλάνε, όταν πρέπει,

άλλοτε μένουνε βουβοί

και τότε τους μιλώ εγώ,

άλλες πάλι φορές

έχουν κάτι καινούργιο

να αναγγείλουν

από την τρέχουσα ζωή

κι αυτά όλα συμβαίνουν

μέσα σ’ ένα ντεκόρ οικείο,

τίποτα ανησυχητικό,

ναι, όλα προχωρούν κανονικά,

αυτοί εδώ μαζί με μένα

και τίποτα δεν φαίνεται παράξενο.

Μετά κάποια στιγμή ρωτώ

-αλλά χωρίς καμιά αγωνία,

χαμογελώντας τούς ρωτώ-

« όμως δεν έχετε πεθάνει;»

κι αυτοί κουνάνε το κεφάλι

σκεφτικοί,

δεν απαντούν,

έπειτα φεύγουν

κάπως σαν ηττημένοι.

Και η νύχτα ακόμα

βρίσκεται στη μέση,

απόλυτη σιγή,

σκοτάδι

κι έχω μια γεύση αλλιώτικη

στα χείλη

κι ένα κομμάτι της ψυχής μου

γεμάτο τρύπες

αιωρείται στο δωμάτιο.

Φιλάνθρωποι γνωστοί και διάσημοι; Εις το εξώτερον πυρ!

Κάνει μια πράξη φιλανθρωπίας ο γνωστός και διάσημος και κατακρίνεται, επειδή τον φωτογράφησαν και πέρασαν τη φωτογραφία του στα μίντια. Επίδειξη κάνει, λένε οι απλοί πολίτες και τον στηλιτεύουν.

Δεν κάνει πράξη φιλανθρωπίας, παραμένει αόρατος και σιωπηλός, και πάλι κατακρίνεται. Πού είναι ο τάδε τώρα που υπάρχει μεγάλη ανάγκη; Ρωτούν αγανακτισμένοι οι απλοί πολίτες και ξανά τον στηλιτεύουν.

Το πρόβλημά του είναι ότι είναι γνωστός και διάσημος. Το κοινό από κάτω τον παρακολουθεί άγρυπνα, σχολιάζει κάθε του κίνηση, κάθε του λέξη. Συνήθως δεν τον αγαπά. Συνήθως τον φθονεί.

"Μέσα στα αίματα θα ζήσεις"

Έτσι τώρα,

αφού με μόχθο ζήσαμε 

μια ολόκληρη ζωή,

να ανέβουμε ψηλά,

ακόμα πιο ψηλά,

αφού ελπίσαμε

και τραγουδήσαμε αφελώς

(ως γνήσιοι ηλίθιοι)

τραγούδια της αγάπης,

αφού με αισιοδοξία ατενίσαμε

ένα γενναίο μέλλον

που ήταν καθ’ οδόν

(ναι, με τέτοιες ψευδαισθήσεις

πορευτήκαμε επί δεκαετίες)

και είδαμε

(μας φάνηκε, δεν είδαμε)

πως το Θηρίο

είχε υποχωρήσει

στα λαγούμια του,

τώρα λοιπόν,

καθώς αρχίζει

να γέρνει η ζωή μας

κι ετοιμαζόμαστε

να παραδώσουμε

στα χέρια των παιδιών μας

τη σκυτάλη,

έγινε ξαφνικά ο κόσμος

επικίνδυνος,

έγινε αιματηρός,

βάρβαρος έγινε

και γέμισε

από κορμιά διαμελισμένα.

Τίποτε επομένως σπουδαίο

δεν κατορθώσαμε

εμείς οι φιλειρηνικοί

και οι αναίμακτοι,

απλώς κατρακυλήσαμε τις σκάλες

και τώρα κοιταζόμαστε

με απορία:

«Μα πώς; Αφού εμείς υπήρξαμε

της Γης το άλας το ευλογημένο.

Μα πώς; Δεν είναι ο Άνθρωπος καλός;

Imagine, φίλε μου, imagine!»

Τώρα λοιπόν εσύ,

νέα γενιά μεταξωτή και άκαπνη,

με γεια σου ο καινούργιος κόσμος,

καλά κουράγια σου εύχομαι

και προ παντός

μην τραγουδήσεις

τραγούδια της αγάπης

και καταντήσεις

σαν κι εμάς

νωθρή και μαλακιά,

imagine,

εδώ είναι πάντα το Θηρίο,

απ’ την αρχή του Χρόνου

ήταν πάντα εδώ.

Να οπλιστείς λοιπόν

με άγριες μουσικές,

με εμβατήρια

και με σημαίες θανάτου,

να κάνεις μαύρη την ψυχή σου

και τη φωνή τραχιά

και να αμυνθείς,

να επιτεθείς,

αίματα να ονειρευτείς,

γιατί μέσα στα αίματα

θα ζήσεις.

Με γεια σου ο  καινούργιος κόσμος,

να τον χαίρεσαι.

"Αυτό που έρχεται..."

Αυτό που έρχεται

που ακόμα δεν είναι

που μαζεύει σιγά-σιγά την ύλη του

για να αποχτήσει διαστάσεις...

Αθήνα, Αύγουστος 1898: πειρατές, Ροκαμβόλ, βλεννόρροια και πρόσφυγες

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ληστοπειρατεία

Και άλλο κρούσμα εν Άνδρω

Ηγγέλθη χθες εξ Άνδρου ότι πειρατικόν πλοίον προσήγγισεν εις απόκεντρόν τινα ακτήν του Γαυρίου. Εκ του πλοίου απεβιβάσθησαν ένοπλοι πειραταί, οίτινες διήρπασαν ποίμνιον εξ 90 βοών. Οι ποιμένες αντέστησαν κατά της διαρπαγής και εκ τούτου επήλθε συμπλοκή μεταξύ αυτών και των πειρατών. Κατά την συμπλοκήν ταύτην επληγώθη ο ποιμήν Μπαξεβάνης επικινδύνως. Το πειρατικόν πλοίον ηνήχθη εις το πέλαγος και εξηφανίσθη, καθά δε ελέχθη, εκυβερνάτο υπό του γνωστού ανά το Αιγαίον πειρατού Αλυφραγκή.

"Μες τις παλιές ταινίες..."

Μες τις παλιές ταινίες

νεκροί και ζωντανοί παρέα

συναγελάζονται οι ηθοποιοί

χτυπάνε ξύλο οι νεκροί

όταν κανείς μιλήσει για το θάνατο

κι αυτοί που ακόμα είναι ζωντανοί

σήμερα άφαντοι στα σπίτια τους

και γέροντες

καρτερικά αναμένουν

να έρθει εκείνη η στιγμή

που θα συναντηθούν

με τους νεκρούς τους συναδέλφους

να γίνουν όλοι σκιές του παραλόγου

νέοι για πάντα στις οθόνες μας

απαλλαγμένοι από το φόβο του θανάτου

αιώνια χαρούμενοι κι αστείοι ηθοποιοί.

"Εφόσον δεν είμαστε αγριόχοιροι"

  

«Η ζωή είναι ωραία!»

Μετά, αυτός που το είπε πήγε και πέθανε. Μπορεί και με άσχημο τρόπο. Αδύνατο είναι τώρα να τον βρούμε και να τον ρωτήσουμε, αν έχει την ίδια γνώμη. Ας υποθέσουμε όμως ότι τον βρήκαμε και του πήραμε μια μικρή συνέντευξη. 

Ευρώπη και Ανατολή

  

Η Ευρώπη από την αρχαιότητα, από τότε που έχουμε τέλος πάντων γραπτές πηγές, φαίνεται να θέλει να κρατήσει τις αποστάσεις της από τις γειτονικές ηπείρους, την Ασία δηλαδή και την Αφρική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κράτη που γεννήθηκαν και άκμασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος δεν επιχείρησαν να επεκταθούν σ’ αυτές τις δύο ηπείρους, όπως και αντίστροφα, κράτη των δύο γειτονικών ηπείρων δεν δοκίμασαν να επεκταθούν στην Ευρώπη.