"Βαριές λιχουδιές"

Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω, είναι πολύ βαριές για μένα, ξέρετε, αυτές οι λιχουδιές. Έχω στομάχι γέρικο και σάπια δόντια, αδύνατο να τραγανίσω πια σάρκα

τόσο σφιχτή και, αν την καταπιώ αμάσητη, θα πρέπει όλη τη νύχτα ύστερα να ανακουφίζομαι με χαμομήλια. Μπορεί και να ξεράσω όμως κοιτάζοντας το είδωλό μου στους καθρέφτες.

Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να τιθασεύσω την άκαιρή μου βουλιμία, να περιοριστώ στην παρατήρηση, στα σχόλια και –ναι, αυτή είναι η κρυφή μου πολυτέλεια- να περιοριστώ σε ηδονικές φαντασιώσεις, όταν θα είμαι μοναχός.

(Παρακαλώ, κρατήστε μυστική ετούτη την πληροφορία, με  μειώνει, καταλαβαίνετε, πόντους μού αφαιρεί).

Déjà vu

«Εφτά μπράβο από τις Βρυξέλλες. Θετική και ελπιδοφόρα η έκθεση της Κομισιόν για την οικονομία μας». (Απογευματινή).

Χαρήκατε, ε;

Δείτε κι άλλα:

Ο λειψός στρατιώτης (διήγημα)

Ο στρατιώτης ήταν ξαπλωμένος έξω από το κτήριο των Διεθνών Συνεδριάσεων. Φορούσε μια πράσινη κουρελιασμένη στολή.

Από μακριά που τον είδα, δεν πρόσεξα τις ελλείψεις. Τις είδα, όταν τον πλησίασα. Ο άντρας δεν είχε χέρια ούτε πόδια.  Στάθηκα από πάνω του γεμάτη φρίκη, δεν ήξερα τι να κάνω. Πολλοί περνούσαν από μπροστά μας, άλλοι μπαινόβγαιναν στο πολυώροφο κτήριο, άλλοι βάδιζαν βιαστικοί στη λεωφόρο. Κανείς δεν του έδινε σημασία.

Αυτός γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε απορημένος.

-Με βλέπεις;  ρώτησε.

-Φυσικά και σε βλέπω.

Περιτομή: ο ακρωτηριασμός υγιών παιδιών

Αρχαίες πρακτικές βασανισμού για λόγους θρησκευτικούς ή επειδή έτσι το θέλει η παράδοση παρατηρούμε ότι συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Από τις πιο ειδεχθείς είναι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων του ανθρώπου, όπως  συμβαίνει  με την κλειτοριδεκτομή στα μικρά κορίτσια και με την περιτομή στα αγόρια.

Ιφιγένεια

Με θάρρος προχώρησε η Ιφιγένεια στη γνωστή σφαγή της. Ήταν αυτό που λέμε πραγματική βασιλοκόρη, με συναίσθηση δηλαδή του υψηλού της χρέους. Έκλαψε λίγο στην αρχή, όταν της είπαν την τρομερή αλήθεια, πως την έφεραν στην Αυλίδα όχι για να παντρευτεί τον ωραίο Αχιλλέα, αλλά για να γίνει σφαχτάρι στη θεά. Ύστερα σκούπισε τα δάκρυά της και σήκωσε περήφανα το κεφάλι. «Για τη δόξα της Ελλάδας και για τη δόξα των Ατρειδών, δέχομαι να θυσιαστώ», είπε. Με κλάματα και με κρυφό καμάρι την ετοίμασαν οι δικοί της.

Αυτά είναι γνωστά.

Αλλά η ιστορία είναι ατελής. Δεν κατέγραψε το τελευταίο συναίσθημα της κόρης, αυτό που ένιωσε μια στιγμή πριν περάσει στην αθανασία.

Συνέβη δηλαδή εκείνη τη μοιραία στιγμή, καθώς ο ιερέας την άρπαζε απ’ τα μαλλιά με το ένα χέρι και με το άλλο κατέβαζε ορμητικά το ξίφος στον τρυφερό  λαιμό της, συνέβη να διασταυρωθεί το βλέμμα της με το παγερό βλέμμα του Αχιλλέα.

Ώστε ο επιθανάτιος ρόγχος της κατόπιν δεν είχε τίποτα το ηρωικό.

Η αρχαία παγίδα (μικρή ιστορία)

Αποφάσισε να αυτοκτονήσει λόγω πλήξης.

Ήταν που κατάλαβε ξαφνικά ότι δεν είχε πλέον πάρε δώσε μ’ αυτό που λέγεται ζωή και ότι στην ουσία ήταν πεθαμένος από χρόνια κι αν κάτι τον διατηρούσε ζωντανό,  αυτό ήταν οι φοβίες του, πράγμα πολύ βασανιστικό.

"Εδώ μαζί και οι τρεις..."

Εδώ μαζί και οι τρεις

-μια ζωντανή,

δυο πεθαμένοι-

αγαπιόμαστε,

με πάθος και λατρεία

αγκαλιαζόμαστε,

φιλιόμαστε,

ένα γινόμαστε.

Όχι, δεν σας αφήνω

να μου φύγετε.

Μαζί μου εδώ θα μείνετε

μέχρι το θάνατό μου.

Μονάχο δεν εγκαταλείπουν το παιδί τους

οι καλοί γονείς.

Από την ανέκδοτη συλλογή μου «Νυχτώνει αργά».

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο Διάστιχο:

http://www.diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/1876-vasilakou-poets