Αγάπα το θεό σου περισσότερο από τα παιδιά σου

Στην εξελιγμένη αντίληψη που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για το θείο δεν υπάρχει κανείς ανταγωνισμός μεταξύ της αγάπης που οφείλει να νιώθει για το θεό και εκείνης που νιώθει για τα παιδιά του. Ο θεός φαίνεται να ευλογεί και να ενθαρρύνει τη γονεϊκή αγάπη, την οποία δεν θεωρεί ανταγωνιστική προς το πρόσωπό του.

Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο σε πολύ παλιότερες εποχές, τότε που ο άνθρωπος φανταζόταν το θεό ως ένα Ον σκληρό και εκδικητικό  που απαιτούσε από τα πλάσματά του δουλική υποταγή και ατελείωτες οδυνηρές θυσίες. Μια από αυτές, η πιο οδυνηρή, ήταν και η θυσία παιδιών. Όχι οποιωνδήποτε παιδιών, αλλά εκείνων που είχαν αποχτήσει οι γονείς και ιδιαίτερα των πρωτότοκων γιων τους. Με μια τέτοια τρομερή θυσία ο θεός βεβαιωνόταν για την πίστη των ανθρώπων και ησύχαζε προσωρινά.

Στη σκέψη δηλαδή εκείνων των πανάρχαιων προγόνων η αγάπη  των γονιών για το παιδί τους προκαλεί τη ζήλια του θεού που απαιτεί τυφλή πίστη και αφοσίωση και δεν ανέχεται να έχουν οι άνθρωποι άλλη αγάπη στη ζωή τους εκτός από την αγάπη προς το θεό τους.

Μαρτυρίες για τέτοιες φριχτές θυσίες στην προϊστορική φάση της ανθρωπότητας αλλά και στην ιστορική έχουμε πολλές.

Από τη Βίβλο μαθαίνουμε ότι ο βασιλιάς του Μωάβ πρόσφερε στο θεό ολοκαύτωμα πάνω στα τείχη της πόλης  τον πρωτότοκο γιο και διάδοχό του, όταν μια μάχη έληξε εις βάρος του. Ο προφήτης Μιχαίας απευθυνόμενος στο θεό ρωτά: «Θα δώσω τον πρωτότοκό μου για τις αμαρτίες μου, τον καρπό του κορμιού μου για τις αμαρτίες της ψυχής μου;» Στο Λευιτικόν και στο Δευτερονόμιον  διαβάζουμε διάφορες κατάρες και νόμους κατά της θυσίας παιδιών. Επίσης αναφορές γίνονται για παρόμοιες θυσίες των κατοίκων της Χαναάν. Τέλος η πολύ γνωστή μας θυσία του Αβραάμ απηχεί την πανάρχαια αυτή και τρομερή συνήθεια που ήδη έχει αρχίσει να υποχωρεί.

Οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι θυσίαζαν τα παιδιά τους στο θεό σύμφωνα με τις μαρτυρίες Ελλήνων, Ρωμαίων και Ισραηλιτών. Το ίδιο συνέβαινε και στην προϊσλαμική Αραβία και ίσως και στην προϊστορική Βρετανία. Φαίνεται ότι ίδιες συνήθειες είχαν και οι Αζτέκοι και οι Ίνκας. Στη μινωική Κρήτη και την Κύπρο έχουν βρεθεί λείψανα από τέτοιες θυσίες και ο μύθος για τη θυσία της Ιφιγένειας  εντάσσεται σ’ εκείνες τις μακρινές θρησκευτικές δεισιδαιμονίες. 

Σήμερα στην Ουγκάντα έχει αποδειχθεί ότι το κάνουν ακόμα.

Σε μια πιο εξελιγμένη εποχή οι άνθρωποι έπαψαν να αποδίδουν στο θεό τέτοια αποτρόπαια γνωρίσματα. Η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά τους μπορούσε να συνυπάρχει με την αγάπη και την υποταγή τους στο θεό, ο οποίος τώρα άφησε ήσυχες τις οικογένειες να μεγαλώνουν τα τέκνα τους και να τα χαίρονται. Οι θυσίες παιδιών σταμάτησαν.

Παρ’ όλα αυτά μερικές φορές βλέπουμε σήμερα να αναδύονται από το χαμένο παρελθόν τέτοιες αποκρουστικές τάσεις και μάλιστα να εμφιλοχωρούν σε σέχτες που προέρχονται από την επίσημη χριστιανική θρησκεία. Μια τέτοια σέχτα είναι η επονομαζόμενη «Εκκλησία του Ευαγγελίου του Πρώτου Αιώνα» που βρίσκεται  –πού αλλού;-  στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πιστοί δεν θυσιάζουν ακριβώς τα παιδιά τους με συγκεκριμένο τελετουργικό. Απλώς τα αφήνουν να πεθάνουν, αν τύχει και αρρωστήσουν.

Μια τέτοια περίπτωση αντιμετώπισε η δικαστίνα της Νέας Υόρκης Carolyn Engel Temin, όταν έφεραν ενώπιόν της στο δικαστήριο τους Herbert και Catherine Schraible  κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία. Το ζευγάρι είχε αφήσει το γιο τους Brandon, ένα μωρό οχτώ μηνών, να πεθάνει αρνούμενοι κάθε είδους ιατρική βοήθεια. Το 2011 είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο: είχαν αφήσει το γιο τους Kent, δύο ετών, να πεθάνει από πνευμονία. Το παιδάκι θα είχε πολύ εύκολα σωθεί, αν του έδιναν αντιβίωση. Αλλά εκείνοι αρνήθηκαν κάθε ιατρική βοήθεια και προτίμησαν τις προσευχές από τα αντιβιοτικά.

«Πιστεύουμε στη θεϊκή θεραπεία», είπαν οι πειραγμένοι αυτοί άνθρωποι. «Ο Ιησούς έδωσε το αίμα του για τη σωτηρία μας και πέθανε στο σταυρό για να σταματήσει τη δύναμη του Σατανά. Η ιατρική είναι αντίθετη στη θρησκευτική μας πίστη».

Ο Nelson Clarke, o ιερέας της σέχτας τους, τους εξήγησε ότι τα δυο παιδιά τους πέθαναν, επειδή στη ζωή του ζευγαριού υπήρχε πνευματικό έλλειμμα.  Κατά τον φωτισμένο αυτόν ιερέα ο πραγματικός εχθρός του ανθρώπου δεν είναι η ακραία ερμηνεία  σχετικά με τη βούληση του θεού αλλά η επιστήμη και η ιατρική. Αυτές είναι η αιτία που κάθε χρόνο πεθαίνουν δεκάδες χιλιάδες παιδιών.

Η αλήθεια είναι ότι στις ΗΠΑ κάθε χρόνο πεθαίνουν γύρω στα δώδεκα παιδιά, επειδή οι γονείς τους έχουν μια συγκεκριμένη θρησκευτική τοποθέτηση και απορρίπτουν κάθε είδους ιατρική και επιστημονική βοήθεια.

Η δικαστίνα πάντως της Νέας Υόρκης έχει άλλη άποψη: «Είναι σαφές ότι η θρησκευτική ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η ασφάλεια ενός παιδιού», λέει.

Οι Schraible κινδυνεύουν με φυλάκιση επτά ετών. Έχουν άλλα εφτά παιδιά – γονιμότατοι, όπως βλέπουμε, ώστε να τους περισσεύουν μερικά για το θεό τους – που η Πολιτεία τα έχει προσωρινά δώσει σε ανάδοχες οικογένειες.

Εμείς θα μείνουμε στη φράση της αμερικανίδας δικαστίνας: Είναι σαφές ότι η θρησκευτική ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η ασφάλεια ενός παιδιού.

http://www.ilmessaggero.it/PRIMOPIANO/ESTERI/usa_genitori_condannati_fede/notizie/284090.shtml