"Μια γυναίκα μόνη..."

Μια γυναίκα μόνη

με καλές προδιαγραφές

- κόρη γιατρού,

η μητέρα έπαιζε πιάνο -

μεγάλωσε,

παραμεγάλωσε,

φάρδυνε ξαφνικά,

δεν την έβαζαν τα ρούχα της.

Τώρα μαθαίνω

πάει στο νεκροταφείο απ’ το πρωί,

κάθεται ως το βράδυ

και κουβεντιάζει με τον πατέρα,

με τη μητέρα,

«γιατί πεθάνατε» τους ρωτά,

εκείνοι σιωπούν,

τότε αυτή θυμώνει,

βρίζει, παρακαλά,

λέει ασυναρτησίες,

έπειτα οι φύλακες τη διώχνουν,

βγαίνει στο δρόμο κλαίγοντας

και κλαίγοντας κοιτάζει τη ζωή.