Κάποιος διάβολος γελούσε

 

 

Η φωτογραφία την έδειχνε να χαμογελά καθισμένη αναπαυτικά στο σαλόνι του πλοίου, με ένα κόκκινο μαντίλι στον λαιμό και με τα λαμπερά αγαπημένα της σκουλαρίκια να αιωρούνται στα αφτιά της.

 

Έδειχνε ευτυχισμένη, αλλά δεν ήταν, ποτέ δεν ήταν. Μάλλον ικανοποιημένη θα έλεγα.

 

-Ήμουν ερωτευμένη με κάποιον τότε, μου είπε. Τι τρελή σχέση ήταν αυτή! Γεμάτη έρωτα και πάθος!

-Πόσων χρονών είσαι σ’ αυτή τη φωτογραφία;

 

Σκέφτηκε λίγο, μετά είπε:

-Τριάντα οχτώ. Ακριβώς είκοσι χρόνια πριν.

-Είσαι πολύ όμορφη εδώ.

-Ναι, αλλά δεν σου τη δείχνω για να δεις πόσο όμορφη ήμουν τότε.

 

Άφησε ένα γελάκι που ακούστηκε διαβολικό.

-Ξέρεις, σ’ αυτήν εδώ τη φωτογραφία συναντιούνται το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον. Το παρόν είναι ο φίλος μου που κάθεται λίγο πιο πέρα, δεν φαίνεται στη φωτογραφία.

-Και το παρελθόν;

-Το παρελθόν είναι ο καπετάνιος του πλοίου. Είχαμε μια σύντομη σχέση, όταν ήμουν είκοσι πέντε χρονών.

-Συμβαίνουν αυτά, είπα. Αλλά το μέλλον; Πού βρίσκεται αυτό;

-Στην κουπαστή. Είναι ένας νεαρός είκοσι τριών χρονών. Γνωριζόμασταν, έμενε στη γειτονιά μου. Ποτέ δεν είχαμε δώσει σημασία ο ένας στο άλλον. Και στο πλοίο ανταλλάξαμε απλώς ένα «γεια».

-Και;

-Τι και;  Δυο χρόνια αργότερα χώρισα από τον φίλο μου και βρέθηκα να έχω σχέση με αυτόν τον νεαρό που σου λέω. Κατάλαβες τώρα; Σε κείνο το πλοίο ταξίδευαν τρεις άντρες, ένας από το παρόν μου, ένας από το παρελθόν μου και ένας από το μέλλον μου. Δεν είναι διαβολική η σύμπτωση;

 

Και έβαλε τα γέλια.

(Μικρές ιστορίες)