"Ψυχή δραπέτισσα"

Δραπέτευσε η ψυχή μου.

Ξέρω,

έτρεξε  στου Θεότιμου,

καθώς το συνηθίζει.

Έτσι είναι,

αυτό το καταφύγιο έχει.

Τι κι αν το απαγόρεψα,

να μην αφήσει να’ μπει μέσα εκεί

η δραπέτισσα,

μα να την αποδιώξει.

Θα πάω να τη γυρέψω.

Αλήθεια όμως φοβάμαι,

μήπως  κι εγώ ο ίδιος

αιχμαλωτιστώ.

Τι να κάνω;

Δώσε μου, Αφροδίτη,’

κάποια συμβουλή.

                              

Aufugit mi animus; credo, ut solet ad Theotimum

devenit. sic est: perfugium illud habet.

Quid si non interdixem, ne illunc fugitivum

mitteret ad se intro, sed magis eiceret?

Ibimus quaesitum. Verum, ne ipsi teneamur,

formido. quid ago? da, Venus, consilium.

Κουίντος Λουτάτιος Κάτουλλος

(150-87 πΧ)