"Τις νύχτες έρχονται συχνά"

Στα όνειρά μου έρχονται

και είναι σοβαροί,

σαν κάποιο έργο σημασίας

να επιτελούν,

μιλάνε, όταν πρέπει,

άλλοτε μένουνε βουβοί

και τότε τους μιλώ εγώ,

άλλες πάλι φορές

έχουν κάτι καινούργιο

να αναγγείλουν

από την τρέχουσα ζωή

κι αυτά όλα συμβαίνουν

μέσα σ’ ένα ντεκόρ οικείο,

τίποτα ανησυχητικό,

ναι, όλα προχωρούν κανονικά,

αυτοί εδώ μαζί με μένα

και τίποτα δεν φαίνεται παράξενο.

Μετά κάποια στιγμή ρωτώ

-αλλά χωρίς καμιά αγωνία,

χαμογελώντας τούς ρωτώ-

« όμως δεν έχετε πεθάνει;»

κι αυτοί κουνάνε το κεφάλι

σκεφτικοί,

δεν απαντούν,

έπειτα φεύγουν

κάπως σαν ηττημένοι.

Και η νύχτα ακόμα

βρίσκεται στη μέση,

απόλυτη σιγή,

σκοτάδι

κι έχω μια γεύση αλλιώτικη

στα χείλη

κι ένα κομμάτι της ψυχής μου

γεμάτο τρύπες

αιωρείται στο δωμάτιο.