9/4/13

"Έξω καρδιά"



Όταν συμβαίνει μια καταστροφή, μια πλημμύρα παραδείγματος χάριν, και η τηλεόραση μάς δείχνει τις σχετικές εικόνες και τους ανθρώπους που προσπαθούν να διώξουν τα νερά από τα πλημμυρισμένα σπίτια τους, δεν μας κάνει εντύπωση η αγανάκτησή τους, όταν μιλούν στον ρεπόρτερ. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι με το κακό που τους βρήκε και φωνάζουν, χειρονομούν και εγκαλούν τους υπεύθυνους. Άλλοτε πάλι άλλοι συμπολίτες μας που το κράτος τούς έχει αδικήσει, φωνάζουν στο φακό και διαμαρτύρονται έντονα. Άλλοτε κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας έχουν αδικήσει άλλους συμπολίτες μας και οι αδικημένοι είναι δικαίως αγανακτισμένοι και ωρύονται μπροστά στον τηλεοπτικό φακό.

Επειδή η ζωή έχει πολλές αναποδιές και εμπόδια και αιφνίδιες καταστροφές, δεν μας κάνει εντύπωση, όταν βλέπουμε κάποιους από μας να αγανακτούν και να χειρονομούν έξαλλοι και να ωρύονται. Έχουμε κατανόηση για το δράμα τους.

Μετά όμως, όταν οι τηλεοπτικές ειδήσεις μάς δείχνουν αντίστοιχες καταστροφές και συμφορές από τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, μας κάνει εντύπωση πώς αντιδρούν εκείνοι οι ξένοι άνθρωποι. Δεν τους βλέπουμε έξαλλους να φωνάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις, βλέπουμε ήρεμους ανθρώπους να μιλούν στον ρεπόρτερ ψύχραιμα, ευγενικά και να εξηγούν το μικρό τους δράμα. Καμιά φορά μάλιστα χαμογελούν συγκρατημένα. Το χαμόγελό τους δεν δείχνει αναισθησία αλλά ευγένεια,  είναι μια ανακλαστική αντίδραση πολιτισμένου ανθρώπου που δεν θέλει να εκθέσει τη δυστυχία του και να εξευτελιστεί μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές.

Η αντίθεση είναι τόσο κραυγαλέα, αν την προσέξουμε, που μας προκαλεί προβληματισμό.

Η συμπεριφορά μας ίσως δεν είναι άσχετη με τα αποτελέσματα που δίνει η Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα, σύμφωνα με τα οποία:

1)   Οι Έλληνες σε ποσοστό 59,8% πιστεύουν ότι πρέπει να είναι πάντα επιφυλακτικοί στις σχέσεις τους με τους ανθρώπους (αντίστοιχος μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρώπη: 38,8%).

2)   Οι Έλληνες σε ποσοστό 62,1% πιστεύουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να τους εκμεταλλευτούν (αντίστοιχος μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρώπη: 28,4%).

3)   Οι Έλληνες σε ποσοστό 58,3% πιστεύουν ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται κυρίως για τον εαυτό τους, αντί να βοηθούν ο ένας τον άλλον (αντίστοιχος μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρώπη: 31,3%).

Αν ζούμε λοιπόν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον δυσπιστίας, καχυποψίας, έντονης φιλαυτίας, όπου όλοι κοιτάζουν όλους με άφιλο μάτι, τότε ας το πάρουμε απόφαση. Η καθημερινότητά μας θα περνά μέσα στη γκρίνια, τον θυμό, τις φωνές και τους καβγάδες.

Αυτά τα περί μεσογειακού ταμπεραμέντου και τα παρόμοια ας τα αφήσουμε για τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους.

«Έξω καρδιά» για μας σημαίνει  εριστικότητα προς τους άλλους και απλή φλυαρία στα υπαίθρια  καφέ.



Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Ζώνη:

6 σχόλια:

GiVasilo είπε...

Ευλογημένος τόπος, καταραμένοι άνθρωποι. Καλημέρα σας κ. Βασιλάκου

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Όπως το λες, Gi.

ΛΩΛΟΣΤΕΦΑΝΗΣ...ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ είπε...

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ?...ΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Με επιβεβαιώνεις.

GiVasilo είπε...

Παραθέτω το σύνδεσμο με τα αποτελέσματα της έρευνας για οποιονδήποτε θέλει να τη μελετήσει γιατί προσωπικά τη βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα και άξια προβληματισμού: http://www.ekke.gr/html/gr/NewsEvents/ESS4_results.pdf

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Ευχαριστώ, Gi.