Γιατί να σ’ αγαπήσω;
Τι έκανες εσύ για μένα;
Ούτε καν καταδέχτηκες να εμφανιστείς
μια μέρα μπροστά μου, να μου πεις «εγώ είμαι και θέλω να μ’ αγαπάς».
Και τι να αγαπήσω δηλαδή;
Τον μπλε ουρανό, τον αέρα, τη θάλασσα,
τους σεισμούς, τις βροχές, τα ηφαίστεια;
Μορφή δεν έχεις εσύ;
Ή μήπως θέλεις να αγαπήσω τις ζωγραφιές
σου στις εκκλησίες;
Και γιατί να σ’ αγαπήσω;
Πες μου ένα λόγο.
Το ότι μ’ έφερες σ’ ένα κόσμο θνητό για
να πεθάνω, αφού πρώτα θρηνήσω αυτούς που αγάπησα και πέθαναν;
Γιατί να σ’ αγαπήσω;
Υπάρχει περίπτωση να έρθει κάποιος μπροστά
μου και να μου πει «αγάπα με» κι εγώ να τον αγαπήσω; Γιατί εσύ κάτι τέτοιο
ζητάς.
Και τι εννοείς με το «αγάπα με»; Να
κάνω αυτό που θέλεις εσύ; Κι αν εγώ θέλω κάτι άλλο, να σφίξω την καρδιά μου και
να μην το κάνω, γιατί εσένα δεν σου αρέσει;
Τι πάει να πει «αγάπα με»; Αγάπα με για
να σ’ αγαπώ, αλλιώς δεν σ’ αγαπώ;
Και που μ’ αγαπάς, τι κατάλαβα δηλαδή;
Μήπως έκανες τη ζωή μου εύκολη; Της αφαίρεσες τον πόνο, το δάκρυ, την αγωνία, την αρρώστια, την
πείνα, την αδικία;
Αγάπα με για να σε βασανίζω, αυτό θέλεις.
Κι εγώ μιλώ στον αέρα σαν παρανοϊκή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου