"Η Ντέλια μού γλυκομιλά τις νύχτες"

Αφτί μου φλύαρο,

γιατί μου κουδουνίζεις κάθε νύχτα;

Ποιος θέλεις να μου πεις πως με θυμάται;

«Ζητάς να μάθεις ποιος;

Τα αφτιά σου μες στη νύχτα κουδουνίζουν;

Και κουδουνίζουν κάθε νύχτα;

Η Ντέλια σού μιλά».

Σίγουρα η Ντέλια είναι αυτή που μου μιλά.

Πιο ανάλαφρη κι από την αύρα έρχεται

και με γλυκιά και σιγανή φωνή

μου μουρμουρίζει.

Έτσι το συνηθίζει η Ντέλια,

να σπάει τη μυστική σιγή της νύχτας

με χαμηλή και τρυφερή φωνή,

έτσι το συνηθίζει,

να πλέκει γύρω απ’ το λαιμό μου

τα τρυφερά της μπράτσα,

λόγια κρυφά να λέει

στα τεντωμένα μου αφτιά.

Την αναγνώρισα:

στ’ αλήθεια μού ήρθε ο αντίλαλος απ’ τη φωνή της,
ήχος πιο μαλακός που αντιβοά
μέσα στο φλύαρο αφτί μου.

Μη σταματάτε να μου στέλνετε, σας ικετεύω,

αυτούς τους ατελείωτους ψιθύρους!

Μα μόλις το είπα, σωπάσατε εσείς.

Και τώρα εγώ αναστενάζω.

Garrula, quid totis resonas mihi noctibus, auris?

Nescio quem dicis nunc meminisse mei.

“Hic quis sit, quaeris? resonant tibi noctibus aures,

et resonant totis? Delia te loquitur”.

Non dubie loquitur me Delia: mollior aura

venit et exili murmure dulce fremit.

Delia non aliter secreta silentia noctis

summissa ac tenui rumpere voce solet,

non aliter teneris collum coplexa lacertis

auribus admotis condida verba dare.

Agnovi: verae venit mihi vocis imago,

blandior arguta tinnit in aure sonus.

Ne cessate, precor, longos gestare susurros!

Dum loquor haec, iam vos obticuisse queror.

Σενέκας ο Νεότερος ( 4πΧ – 65μΧ )

59 (452 R, 44 Br)

Ντέλια: Δηλία (γυναικείο όνομα). 

Η μετάφραση δική μου.