Έλεγες
κάποτε, Λεσβία,
πως
έναν μόνο αγάπησες, τον Κάτουλλο,
και
πως για χάρη μου
ούτε
το Δία δεν ήθελες στην αγκαλιά σου.
Σε
είχα αγαπήσει τότε,
όχι
έτσι όπως μια ερωμένη ο όχλος,
αλλά
όπως ο πατέρας αγαπά
τους
γιους και τους γαμπρούς του.
Τώρα
σε έχω μάθει:
Γι’
αυτό, κι αν καίγομαι χειρότερα,
είσαι
για μένα όμως
πολύ
πιο πρόστυχη και πιο φτηνή.
Πώς
είναι δυνατό, ρωτάς;
Γιατί
μια
τέτοια αδικία σπρώχνει τον εραστή
να
ερωτεύεται ακόμα περισσότερο,
αλλά
τον κάνει να αγαπά λιγότερο.
Dicebas quondam solum te nosse Catullum,
Lesbia, nec prae me velle tenere Iovem.
dilexi tum te non tantum ut vulgus amicam,
sed pater ut gnatos diligit et generos.
nunc te cognovi: quare etsi impensius uror,
multo mi tamen es vilior et levior.
qui potis est, inquis? quod amantem iniuria talis
cogit amare magis, sed bene velle minus.
Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος
(84-54 πΧ).
Άλλο πόθος ερωτικός και άλλο
αγάπη. Και καθώς ο ερωτικός πόθος κανόνες δεν κοιτά, δεν έχει λογική και ανάβει
περισσότερο, όταν αυτός που επιθυμούμε μάς φέρεται απαίσια, ο ποιητής εδώ
ομολογεί πως μετά την αισχρή συμπεριφορά της αγαπημένης του, την ποθεί τώρα
περισσότερο. Όμως πια δεν την αγαπά.
Το «Λεσβία» είναι γυναικείο
όνομα, δεν έχει τη σημασία που αποδίδουμε εμείς σήμερα στη λέξη.
(Η μετάφραση δική μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου