"Βρέχει ατελείωτα..."

Βρέχει ατελείωτα

μέσα σε ένα χώρο

με ακαθόριστες διαστάσεις,

άλλοτε απαλή βροχή,

άλλοτε πάλι καταιγίδα

με κεραυνούς και αστραπές,

έξω το φως στέκει αδύναμο και γκρίζο

σε ένα χρόνο ακίνητο.

Επίμονο τοπίο και αναλλοίωτο

σ’ αυτό το χωροχρόνο που δεν έχει όρια.

Πίσω από αυτόν

μια ανήσυχη συνείδηση πηγαινοέρχεται

σαν νευρική αράχνη,

φτιάχνει και ξαναφτιάχνει το τοπίο,

το διορθώνει,

το τελειοποιεί

κι ύστερα ευχαριστημένη

κλείνει τα μάτια και κοιμάται.

Στα όνειρά της

πρόσωπα παράξενα

πιάνονται στον ιστό της.

Συνταγές κατά της κατάθλιψης

Ο διαδικτυακός φίλος Πλάτων Μανιάς έκανε μια ειρωνική ανάρτηση προ καιρού σχετικά με διάφορες αμπελοφιλοσοφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αυτό με παρακίνησε να γράψω κι εγώ τα δικά μου.

Πρώτο θέμα που το έχουμε πάρει πολύ στραβά:

Δεν υπάρχουν ωραίοι και άσχημοι στο σώμα αλλά στην ψυχή. Ανακάλυψε την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου.

Ντουφτ και Μπασενάουερ, οι πρώτοι κατά συρροήν δολοφόνοι στην Ελλάδα.

Όταν το καλοκαίρι του 1969 διάβασα στις εφημερίδες ότι η αστυνομία είχε συλλάβει δύο Γερμανούς δολοφόνους κατά συρροήν και ότι μέχρι τη σύλληψή τους είχε απαγορευτεί στον Τύπο να κάνει οποιαδήποτε νύξη για τα εγκλήματά τους, πάγωσε το αίμα μου.

Δηλαδή, σκέφτηκα, τόσο καιρό ο κόσμος δεν είχε ιδέα, κυκλοφορούσε αμέριμνος στους δρόμους, ενώ εκείνοι άφηναν πίσω τους πτώματα.

Η σκέψη μου αυτή είναι η αιτία που κράτησα στη μνήμη μου αυτή την ιστορία, καθώς, όπως διαπίστωσα τώρα πρόσφατα, κανείς δεν τη θυμόταν.

1969: Γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα και τον κόσμο και τα έχουμε ξεχάσει

Ψάχνοντας να βρω πληροφορίες για ένα θέμα που σκοπεύω να αναρτήσω τις επόμενες μέρες, βρέθηκα να διαβάζω στη Βικιπαίδεια τα σημαντικότερα γεγονότα του έτους 1969.

Με κατάπληξη διαπίστωσα ότι πολλά από αυτά δεν τα θυμόμουν καθόλου ή ίσως δεν τα είχα πληροφορηθεί και ποτέ. Άλλα πάλι τα θυμόμουν πολύ καλά, αλλά είχα ξεχάσει ποια χρονιά ακριβώς είχαν συμβεί. Γενικά, το έτος 1969 έγιναν πολύ σημαντικά πράγματα που ακόμα επηρεάζουν τη σκέψη και τη ζωή μας, μολονότι τα έχουμε ξεχάσει.

"Την ιστορία μου κανείς δεν πρόκειται να γράψει"

Την ιστορία μου

κανείς δεν πρόκειται να γράψει,

το πόσο στη ζωή μου μόχθησα

φέρνοντας στη φωλιά μου

φυλλαράκια, σπόρους

ή το πόδι μιας νεκρής ακρίδας,

με πόσο ηρωισμό πολέμησα εχθρούς

και σκότωσα

αρπάζοντας τα πλούσια λάφυρά τους.

Κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί

με τον ασήμαντο εμένα

που τη βασίλισσα εστήριξα

με όλες τις δυνάμεις μου

μαζί με τους ομόφυλούς μου

που φρόντισα τα τέκνα της

για να κρατήσω τη γενιά

ακέραια στο μέλλον.

Χωρίς ποτέ να νιώσω την αγάπη

έζησα,

μόχθο στο μόχθο μέσα

ήταν όλες μου οι μέρες

και η προσήλωσή μου στο καθήκον

ακλόνητη υπήρξε,

ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκα για τίποτε,

μονάχα δούλευα

απ’ το πρωί ως το βράδυ

πιστός και αφοσιωμένος,

σκληρός εργάτης της φυλής μου,

υπάκουος στη φύση που με προίκισε

με τέτοιες αρετές αναμφισβήτητες.

Και τώρα που είναι να πεθάνω

αναρωτιέμαι,

γιατί εμένα έτσι μ’ έφτιαξε ο θεός,

εργατικό μυρμήγκι ανώνυμο,

τι άραγε και ποιον εξυπηρέτησε

το επίπονο έργο της ζωής μου

και τι νόημα έχει

να μείνει αθάνατη η φυλή μου

στους αιώνες που έρχονται.

Τα κατά την ορθόδοξη Εκκλησία αμαρτήματα

Λίγο πολύ οι Έλληνες, θρησκευόμενοι και μη, γνωρίζουμε ποια είναι τα αμαρτήματα που στηλιτεύει η ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Αν και ξεκίνησα να τα παρουσιάσω με εριστική και χλευαστική διάθεση, διαπίστωσα στη συνέχεια ότι πολλά από αυτά αποτελούν πράγματι ανήθικη συμπεριφορά, συχνά μάλιστα και έκνομη, και δεν χρειάζεται να είναι κανείς καλός ορθόδοξος χριστιανός για να τα αποφεύγει. Μπορεί να είναι πιστός μιας οποιασδήποτε θρησκείας ή και άθεος. Αυτό που απαραιτήτως χρειάζεται είναι να έχει ηθική.

Βίαιοι σύντροφοι και κακοποιημένες γυναίκες

Κάποτε, όταν ήμουν παντρεμένη, φρεσκοπαντρεμένη μάλιστα, κάτι με είχε νευριάσει και μιλούσα στον σύζυγο θυμωμένη. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η αιτία, πάντως δεν τα είχα βάλει μαζί του, κάτι άλλο με είχε εκνευρίσει. Μη φανταστείτε ότι είχα καμιά υστερική συμπεριφορά με κραυγές και ουρλιαχτά. Απλώς μιλούσα θυμωμένη. Ο σύζυγος λοιπόν που είχε ενοχληθεί, αντί να μου πει «σταμάτα, βαρέθηκα να σε ακούω» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, μου είπε επί λέξει: «Βούλωσέ το, μωρή!»

"Ψυχές"

Όσο περνούν τα χρόνια,

τόσο πιο οικείες γίνονται οι ψυχές,

καμιά φορά αλλάζουν δυο κουβέντες

με μας τους ζωντανούς,

πώς είναι εκεί, ρωτάμε,

μα δεν υπάρχει εκεί,

μας λένε,

είμαστε κάπου που δεν είναι τόπος,

κάπου ανάμεσα σε γη και ουρανό,

ανάμεσα σε σκέψεις, αναμνήσεις

και φωτογραφίες,

όσο μας αγαπάτε, υπάρχουμε,

είδωλα είμαστε

και από το δικό σας σώμα

εμείς αιματωνόμαστε.

Η μεγάλη Διαχείριση πίσω από τη μικρή Διαχείριση

Συνέχισε να ψωνίζεις.

Συνέχισε να βλέπεις τηλεόραση.

Συνέχισε να δουλεύεις 9-5.

Συνέχισε να ψηφίζεις τις μαριονέτες μας.

Συνέχισε να πιστεύεις στη μεγάλη ψευδαίσθηση.

Η Διαχείριση.