"Συμβαίνει ξαφνικά..."

Συμβαίνει ξαφνικά

να ανατρέπονται οι ρυθμοί

και ο περίκλειστός σου χώρος

να στέκει ανυπεράσπιστος στο φως

σχεδόν ψυχορραγώντας

τότε η απουσία ορθώνεται εφιαλτική

και θριαμβεύει το κενό

τότε ο μεγάλος κίνδυνος

να γονατίσεις και να παραδοθείς

καθώς η αλήθεια σε τσακίζει  

και οι ψευδαισθήσεις έχουν εξανεμιστεί.

Η τραγωδία της μπάσας φωνής

Χτυπά το τηλέφωνο και το σηκώνω:

-Ναι;

-Καλημέρα. Είστε ο κύριος Αλέκος;

-Όχι, ο Αλέκος λείπει αυτή τη στιγμή από το σπίτι.

-Α, μάλιστα. θα είστε ο πατέρας του τότε.

-Όχι, δεν είμαι ο πατέρας του, η γυναίκα του είμαι.

Καταπίνω την προσβολή και κατεβάζω το ακουστικό. Εντάξει, ήμουν λίγο βραχνιασμένη, αλλά να με περάσει και για τον πεθερό μου;

Και η κατάθλιψη φοβέρα θέλει

Ήρθε το καλοκαίρι με τους καύσωνες κι εμείς με τα ευαίσθητα νεύρα περνάμε δύσκολες ώρες.

Δεν ξέρω, αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όποτε έχει καύσωνα, γίνεται κι ένα παράλογο φονικό στη χώρα, διότι τους τρελούς τους πειράζει πολύ η ζέστη. Εμείς που ακόμα δεν περάσαμε τη διαχωριστική γραμμή, απλώς ζοριζόμαστε κι έχουμε παρέα τη γνωστή συντρόφισσα κατάθλιψη να μας γυροφέρνει και να μας υποβάλλει ύπουλες ερωτήσεις:

"Έξι νύχτες"

Νύχτα Τρίτης

Ξύπνησα αργά το απόγευμα με μια άγρια μελαγχολία. Ήπια καφέ, κάπνισα δυο τσιγάρα. Ύστερα χώθηκα κάτω από τις κουβέρτες  και σκεφτόμουν τον Τάκη. Θα ήθελα να τον έβλεπα, αλλά ο Τάκης είναι δύσκολος, δεν εμφανίζεται, όποτε θέλω εγώ. Κι όλα εδώ μέσα ακίνητα, καμιά ελπίδα. Σκεπάζομαι ως επάνω με την κουβέρτα και βρίζω όλο τον κόσμο. Στις εννιά τηλεφωνεί ο Θανάσης, θέλει να με δει. Νυστάζω, του λέω. Έμεινα όλη τη νύχτα ξάγρυπνη και καταχτυπούσα φλιτζάνια και ποτήρια σαν το φάντασμα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να καταπιώ όλα τα χάπια που υπήρχαν στο σπίτι, ύστερα μετάνιωσα.

"Πόσο γλυκός είναι αυτός ο πόνος..."

Α, πόσο γλυκός είναι αυτός ο πόνος,

πόσο γλυκά στριφογυρίζει το μαχαίρι

μες τα σπλάχνα μου

και βγάζει έξω

λάθη, ντροπές κι αδυναμίες

και πώς πετά με καταφρόνια

στα σκουπίδια

όλη τη νιότη μου

που σπαταλήθηκε στρεβλά,

πόσο ανεξήγητα γλυκός

είναι αυτός ο πόνος

και τι παράλογη ηδονή

έχει η αποτυχία

τώρα που  δεν μπορεί πια τίποτε

να αλλάξει,

τώρα που κατεβαίνει η ζωή

 ολοένα πιο χαμηλά.

Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα, εκδ. κύμα

Συμμετέχω με το διήγημά μου "Έξι νύχτες".
Η παρουσίαση θα γίνει στο Polis art cafe (στοά Αρσακείου) την Κυριακή, 9 Ιουλίου, στις 9μμ.