Ελεύθεροι και δυστυχισμένοι

Λαοί ευτυχισμένοι δεν υπάρχουν, για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει ευτυχία, μια μόνιμη δηλαδή κατάσταση γαλήνης, ευχαρίστησης, χαράς, ικανοποίησης, κατά την οποία όλες οι επιθυμίες μας έχουν εκπληρωθεί και δεν ζητάμε τίποτε άλλο ποτέ πια.

Αυτά συμβαίνουν μόνο στον παράδεισο.

"Εσείς που τώρα..."

Εσείς που τώρα

σε μιαν άλλη διάσταση υπάρχετε

δεν βαρεθήκατε άραγε

την αδιατάραχτη γαλήνη σας

δεν νοσταλγείτε λίγο

τον πόνο των πραγμάτων

τα δάκρυα

για ό,τι ανέφικτα ποθήσατε;

Δύσκολο είναι να ανεχτούμε

την απάθειά σας

εμείς

που κάθε μέρα  εδώ

κάτω απ' το φως του ήλιου

χίμαιρες κυνηγούμε 

και ευτυχίες άπιαστες.

Οι καλοί τζιχαντιστές πάνε στον Παράδεισο

Νομίζω όλοι πια το έχουμε καταλάβει πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα με την ισλαμιστική τρομοκρατία.

Τελικά τι είναι αυτοί οι ισλαμιστές τρομοκράτες; Είναι κακοί άνθρωποι ή είναι παράφρονες; Τι τους ωθεί σ’ αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις που μας προκαλούν τη φρίκη;

Ποιητής

Πρέπει οπωσδήποτε

να ολοκληρώσει

την αποστολή του,

αλλιώς

κανένα νόημα δεν έχει

ετούτη η ζωή,

κανένα νόημα

η φιλία, ο έρωτας,

κανένα νόημα

οι άπειρες αναπνοές του,

οι καθρέφτες

που τον δείχνουν

κάθε μέρα να γερνά,

οι ηδονικές κραυγές

της εκσπερμάτωσής του,

τα όνειρα που έρχονται

στον ύπνο του,

ο κόσμος τούτος ο ατέλειωτος

κανένα νόημα δεν έχει,

αν δεν ολοκληρώσει το έργο του,

αυτό για το οποίο κλήθηκε,

για χάρη του οποίου

του δωρήθηκε το δώρο της ζωής,

το φως του ήλιου

και η αστραφτερή ομορφιά

πολλών πραγμάτων,

συμμετρικών προσώπων και σωμάτων,

φωνών,

βλεμμάτων,

σπάνιων ερώτων

και διάχυτων επιθυμιών.

Πρέπει οπωσδήποτε

να ολοκληρώσει

τα φανταστικά του σχήματα

που αιωρούνται ημιτελή εντός του,

να ξεχρεώσει την παλιά οφειλή του,

γιατί τι άλλο είναι 

εκτός από μια μηχανή

που τέλεια δουλεύει και παράγει,

μια μηχανή

που αυτός ανέλαβε την εποπτεία της

και πρέπει,

πριν να σπάσουν οι ιμάντες,

πριν οι βίδες ξελασκάρουν,

πριν οι ροδέλες του ξεδοντιαστούν,

να παραδώσει το προϊόν του

κι ύστερα

να περάσει στο αιώνιο σκότος.

Μα όμως έχει χρέος προηγουμένως

να δώσει στους ανθρώπους

αυτό

που μέσα του κοχλάζει

και γυρεύει σχήμα.

Ανακλαστική ευρωφοβία

Α

Για πάρα πολλά χρόνια ζούσα με την ψευδαίσθηση ότι οι μοναδικοί ευρωφοβικοί στην Ελλάδα ήταν οι κομμουνιστές, ένα ποσοστό δηλαδή του πληθυσμού μας σχετικά μικρό.

Βέβαια και το ΠΑΣΟΚ πούλησε ευρωφοβία για να πάρει την εξουσία, αλλά τα συνθήματά του δεν τα πήρα ποτέ στα σοβαρά και μάλλον είχα δίκιο. «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» φώναζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά φυσικά δεν το εννοούσε, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια.

Η μισάνθρωπος κυρία και ο ψυχαναλυτής

Πίνω συχνά τον καφέ μου σε μια κεντρική καφετέρια της πόλης, όπου συχνάζουν φοιτητές, εργαζόμενοι, γυναίκες που κατέβηκαν στο κέντρο για ψώνια, αργόσχολοι, συνταξιούχοι, όλα τα είδη των θαμώνων γενικά. Έχω πάντα μαζί μου μια ξενόγλωσση εφημερίδα, καπνίζω τα τσιγάρα μου και διαβάζω για τον κόσμο, όπως τον βλέπουν οι άλλοι Ευρωπαίοι, καμιά φορά και οι Αμερικανοί.

Είμαι πάντα μόνη. Οι θαμώνες της καφετέριας μού ρίχνουν πότε πότε καμιά ματιά, αλλά δεν τους στέλνει κανένα σήμα η παρουσία μου, έτσι με αφήνουν ήσυχη.

Λευκή γυναίκα μεσόκοπη ψάχνει…

Είναι συνήθως από πενήντα χρονών και πάνω, μπορεί και εξήντα, μπορεί και εβδομήντα. Είναι λευκή και ζει σε κάποια ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής. Είναι οικονομικά ανεξάρτητη. Δεν είναι όμορφη. Δεν είναι λεπτή. Δεν είναι ελκυστική. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και ένα παρελθόν αποτυχημένων ερωτικών σχέσεων. Και είναι μόνη.

"Verdünner"

Φερντύνερ λένε στα γερμανικά αυτό που εκλεπτύνει,

θίνερ στα αγγλικά,

στα ελληνικά αντιστοίχως πρέπει να λέγεται εκλεπτυντικό.

Παρακαλώ,

θα ήθελα ένα εκλεπτυντικό

για να απαλύνω μερικά χοντρά και άκομψα συμβάντα της ζωής μου, 

όπως ας πούμε

την ιστορία μου με κείνον τον αγράμματο και άξεστο νεαρό

που όμως μπόρεσε να αναταράξει τα βαλτωμένα μου νερά

με φράσεις και με πράξεις

που δεν μπορώ  έτσι απεριποίητες να τις εκθέσω ενώπιόν σας,

επίσης θέλω να βάλω λίγο εκλεπτυντικό

στη σχέση μου με τη μητέρα μου,

άγρια σχέση και πολύ τραχιά,

με συναισθήματα ακραία θανάτου, φόβου και απέραντης λατρείας,

με άλλα λόγια τελείως ακατάλληλη για ραφινάτα γούστα,

καθώς

 -κι αυτό κυρίως με ενδιαφέρει-

θέλω πολύ και άφθονο εκλεπτυντικό

για να παρουσιάσω δημοσίως τις δικές μου σκέψεις.

Φοβάμαι, ξέρετε,

αν δεν τις κάνω πιο κομψές και φιγουράτες,

μήπως το πνεύμα σας εξεγερθεί,

μήπως σας κάνω εχθρούς, 

πριν με γνωρίσετε καλά-καλά.

Θέλω ακόμα να ρίξω εκλεπτυντικό  

παντού όπου περιφέρομαι,

να γίνουν όλα πιο εξευγενισμένα,

ο υπόκοσμος ας πούμε να γίνει πιο κομψός

και η διαφθορά πιο λεπτεπίλεπτη

και γενικώς  να εκλεπτυνθούν οι άνθρωποι σε όλες τις στιγμές του βίου τους.

Επίσης ο θεός,

πρέπει κι εκείνος κάπως να εκλεπτυνθεί,

να μην τρομάζει με τις αγριοφωνάρες του,

να γίνει πιο ευγενικός και φινετσάτος.

Με λίγα λόγια θέλω να αγοράσω τόνους από εκλεπτυντικό,

χιλιάδες χιλιάδων τόνους,

να περιλούσω όλο τον κόσμο,

ώστε να γίνει χαριέστερος.

Αλλά, τι βλέπω,

 «Προσοχή», γράφει η ετικέτα,  

«μεγάλος κίνδυνος, αν το εισπνεύσετε»,

επίσης 

«προσοχή, να μην το πιείτε και μην πάει στα μάτια σας».

Μα τι εκλεπτυντικό αθλίας ποιότητος είναι αυτό,

με τέτοιο ευτελές προϊόν είναι αδύνατο να κάνω τη δουλειά μου

και επομένως τίποτα,

ο θηριώδης νεαρός,

η απερίγραπτη μητέρα μου,

οι τραχιές μου σκέψεις,

ο κόσμος ο χοντροκομμένος,

και ο ακατέργαστος θεός

θα συνεχίσουν

να περιφέρονται κυκλοτερώς στο νου μου

ματώνοντας κατά καιρούς τις παρυφές του εγκεφάλου μου,

αφού ακίνδυνο εκλεπτυντικό

 -φερντύνερ για τους Γερμανούς και για τους Άγγλους θίνερ- 

ακόμα δεν κυκλοφορεί στην αγορά.

Ασπασία Αννία Ρήγιλλα

 Όλοι έχουμε αναφέρει κάποια στιγμή το όνομά της, ελάχιστοι όμως ξέρουμε ποια είναι αυτή η Ρήγιλλα - αν δηλαδή πρόκειται για γυναίκα ή για κάτι άλλο που αγνοούμε εντελώς.

Ολόκληρο το όνομά της ήταν Appia Annia Regilla Atilia Caucidia Tertulla, αλλά, όταν ήρθε στην Ελλάδα, την είπαμε Ασπασία και την κάναμε Ελληνίδα, μια και παντρεύτηκε τον πάμπλουτο Έλληνα αριστοκράτη Ηρώδη τον Αττικό.