"Λείπεις εσύ..."

Κάθε φορά που κάτι νέο γίνεται

στον κόσμο μας,

σκέφτομαι, Γιώργο, 

πως δεν θα το δεις εσύ,

έμεινες πίσω,

η ζωή σταμάτησε για σένα

στο δυο χιλιάδες δεκαπέντε.

Το δυο χιλιάδες δεκαέξι

δεν ήτανε γραμμένο να το δεις.

Να’ ξερες από τότε

που έφυγες

πόσα καινούργια πράγματα έγιναν,

πόσες καταστροφές

και πόσο νέο αίμα χύθηκε,

αλλά και πόσο όμορφα

ανέτελλε ο ήλιος μας κάθε πρωί,

πώς ξεκινούσαμε τη μέρα μας

με συναντήσεις και με ασπασμούς

και γέλια.

Γελάμε ακόμα εμείς

και σχεδιάζουμε το μέλλον μας,

ενώ εσύ,

Γιώργο, εσύ

πού είσαι...

Πώς είναι δυνατόν εσύ να λείπεις

από αυτό το πανηγύρι

των τρελών...

Οι εκατόν ογδόντα χτύποι

Η Σούχα στάθηκε από πάνω μου κραδαίνοντας το τσεκούρι.

« Για την αγάπη του Ιησού Χριστού », ψιθύρισα, 

« Σούχα, μην το κάνεις αυτό ! »

Το μικροκαμωμένο, νευρικό κορμί της συσπάστηκε ανεξέλεγκτα.

« Μη μιλάς εσύ γι’ αγάπη », τραύλισε.

Προσπάθησα να τραβηχτώ, αλλά δεν πρόλαβα. Κατέβασε τρεις φορές το τσεκούρι με την ακρίβεια σφαγέα. Γκρεμίστηκα κάτω από το κρεβάτι.

"Θυμάμαι κάποτε..."

Θυμάμαι κάποτε

είπες πως μ’ αγαπούσες

κι έκλαιγες

κι εγώ θυμάμαι πως φοβήθηκα

κι έκανα πίσω

γιατί δεν ήξερα

τι είναι η αγάπη

τώρα εκεί που βρίσκεσαι

ούτε αγαπάς ούτε μισείς

κι εγώ εδώ καρφώθηκα

απ’ τη μεγάλη αγάπη σου

βήμα δεν κάνω πια

χωρίς αυτήν.

Προοδευτικοί μεσαιωνικών αποχρώσεων

Υπόθεση εργασίας: έχουμε μια ομάδα εκατό ατόμων ηλικίας από 18 έως 65 ετών.

Εβδομήντα από αυτά δηλώνουν ότι είναι κατά του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων.

Πενήντα από αυτά δηλώνουν ότι είναι υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής.

Πενήντα από αυτά δηλώνουν ότι είναι κατά της ανέγερσης τζαμιού στην Αθήνα.

Πενήντα από αυτά δηλώνουν ότι θέλουν να αναγράφεται στην ταυτότητα το θρήσκευμα του πολίτη.

Σαράντα από αυτά δηλώνουν ότι είναι υπέρ της τιμωρίας και όχι της επανένταξης των παραβατών του νόμου.

Εβδομήντα από αυτά δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος.

Τριάντα από αυτά δηλώνουν ότι είναι υπέρ της βίας από οργανωμένες ομάδες πολιτών κατά των μεταναστών.

Κρεοφάγοι κατά χορτοφάγων

 

Από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα αυτών που υποστηρίζουν την κρεοφαγία είναι ότι: α) η φύση μάς έχει κάνει παμφάγους και η απουσία κρέατος από το διαιτολόγιό μας θα προκαλέσει μακροπρόθεσμα βλάβες στην υγεία μας και β) οι χορτοφάγοι είναι ουτοπικά άτομα και παραβλέπουν ότι στη φύση υπάρχουν και τα σαρκοφάγα ζώα που ασφαλώς ποτέ δεν θα γίνουν χορτοφάγα.

Δεν θα διαφωνήσω με τα επιχειρήματά τους, που κατά ένα μέρος τα βρίσκω σωστά, θα διαφωνήσω όμως με την αφετηρία των επιχειρημάτων τους, εφόσον αυτά στηρίζονται στην τυφλή συμμόρφωση στις επιταγές της Φύσης.

"Θα' θελα αν γινόταν να βρεθούμε..."

Θα’ θελα αν γινόταν να βρεθούμε

σε μια αναδίπλωση του χρόνου μαγική

εμείς οι τρεις και πάλι να τα πούμε,

να ξαναθυμηθούμε όσα ζήσαμε μαζί

όλα εκείνα τα παλιά τα δάκρυα και τις θλίψεις

παράπονα, θυμούς, λόγια βαριά

και αντεγκλήσεις και παρεξηγήσεις,

αισθήματα κομματιασμένα και λειψά

και μέσα σε μια ατμόσφαιρα τραυματισμένη

να ανθίσει ξαφνικά  η αγάπη μας απ’ την αρχή,

αυτή η βαθιά αγάπη η κρυμμένη

που δεν αφήσαμε ποτέ να αναδυθεί.

Σε ένα χρόνο άχρονο χωρίς συμβάσεις

έχοντας πια την ίδια ηλικία εσείς κι εγώ

να λησμονήσουμε τις άδικές μας πράξεις

και να μιλήσουμε χωρίς ντροπή γι’ αυτό.

Αυτό που έκρυβε η καρδιά μας τόσα χρόνια,

που το ποδοπατούσαμε με φόβο και οργή

και με σκληρή και ανελέητη καταφρόνια

το καταχώναμε βαθιά κανείς να μην το δει

να γίνει τώρα ολόλευκη κι ατέλειωτη λατρεία,

πανέμορφη αγάπη και παντοτινή

που πάντα θα μοιράζεται στα τρία,

γονείς εσείς και θυγατέρα εγώ μοναδική.