Ellinika grammata

Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε το 114 μΧ από ανώνυμο Αθηναίο λόγιο, ο οποίος παραπονείται για την εκβαρβάρωση της ελληνικής γλώσσας, καθώς πλείστοι αλλοδαποί προσπαθούν να μάθουν ελληνικά και, επειδή δεν μπορούν να τα προφέρουν σωστά, οι δάσκαλοί τους αναγκάζονται να σημαδεύουν τις λέξεις με τόνους και πνεύματα. (Η επιστολή μεταφέρεται εδώ στα νέα ελληνικά και με το σημερινό τονικό σύστημα).

Β. Κατσικονούρη: «Οι Αγνοούμενοι» ή όταν το Χρέος μάς χτυπά την πόρτα

Στην εποχή μας η επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας δεν είναι απλώς θεμιτή, είναι και κοινωνική επιταγή: όλοι έχουμε το δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι και μπορούμε να το επιδιώξουμε αυτό με κάθε τρόπο, χωρίς εννοείται να αδικήσουμε ή να ζημιώσουμε τον άλλον. Αν καταφέρουμε να είμαστε ευτυχείς μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο νόμος και η κοινωνία, τότε έχουμε ολοκληρώσει το σκοπό, για τον οποίο – κατά πολλούς - έχουμε έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο.

"Εμείς οι λίγοι..."

Εμείς οι λίγοι,

οι σκοτεινοί, οι αγέλαστοι

κι οι αποστερημένοι,

εμείς οι λίγοι,

οι εκλεκτοί της Διαφοράς,

σημαδεμένοι ανεξίτηλα κι αθέλητα

θα υπομείνουμε τις ευτυχίες σας

αδάκρυτοι,

απαθείς,

χαράζοντας σταυρούς κι αστέρια

πάνω στο κορμί μας.

Από τη συλλογή «Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου...», εκδ. Μανδραγόρας.

"Σπρώχνοντας τον καιρό..."

Σπρώχνοντας τον καιρό,

χωρίς να τα χαρούμε,

περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια

κι έπειτα πάλι

σπρώχνοντας τον καιρό

περάσαμε τα χρόνια της ακμής.

Το χρόνο που μας δόθηκε

τον διανύσαμε με περιφρόνηση

πιστεύοντας

πως τα καλύτερα

δεν έχουν έρθει ακόμα.

Σπάταλα κι άσωτα φερθήκαμε

με άλλα λόγια.

Τώρα

που βλέπουμε την έξοδο

να αχνοφαίνεται στο βάθος,

κάνουμε λίγο κράτει,

μήπως τυχόν

στο χρόνο που μας απομένει

γίνει κανένα θαύμα,

διότι

τα καλύτερα δεν ήρθαν,

πεισματικά παρέμειναν

στην υποθετική διάστασή τους.

Και ο καιρός

λες και αφηνίασε τελευταία,

τρέχει σαν άλογο ιπποδρόμου

προς το τέρμα,

με τίποτα δεν συγκρατείται πια.

"Νυχτώνει αργά", εκδ. Μανδραγόρας

• Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Νυχτώνει αργά" και του θεατρικού έργου "Σιμόν" Τρίτη, 18 Νοεμβρίου, 8μμ. στο Πόλις Αρτ Καφέ,

• στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5

Για το θεατρικό «Σιμόν» θα κάνει την παρουσίαση ο Βασίλης Κατσικονούρης, θεατρικός συγγραφέας, και θα μιλήσει η Καίτη Διαμαντάκου, επίκουρος καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για το ποιητικό «Νυχτώνει αργά» θα μιλήσει ο συγγραφέας Διονύσης Μαρίνος.
Αποσπάσματα από τη "Σιμόν" θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Υρώ Μανέ, Μάνος Καρατζογιάννης και Χριστίνα Χειλά. Ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαρία Κατσούλη.

"Δεν θέλω..."

Δεν θέλω,

μου λέει το σώμα μου,

βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια.

Αν άλλο τίποτα δεν έχεις να μου δώσεις,

μη με ταλαιπωρείς.

Άσε με να σαπίσω.

Από τη συλλογή ¨Νυχτώνει αργά", εκδ. Μανδραγόρας.

• Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Νυχτώνει αργά" και του θεατρικού έργου "Σιμόν" Τρίτη, 18 Νοεμβρίου, 8μμ. στο Πόλις Αρτ Καφέ,

• στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5

Για το θεατρικό «Σιμόν» θα κάνει την παρουσίαση ο Βασίλης Κατσικονούρης, θεατρικός συγγραφέας, και θα μιλήσει η Καίτη Διαμαντάκου, επίκουρος καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για το ποιητικό «Νυχτώνει αργά» θα μιλήσει ο συγγραφέας Διονύσης Μαρίνος.
Αποσπάσματα από τη "Σιμόν" θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Υρώ Μανέ, Μάνος Καρατζογιάννης και Χριστίνα Χειλά. Ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαρία Κατσούλη.

"Το ποίημα είναι ένα ύπουλο λουλούδι..."

Το ποίημα είναι ένα ύπουλο λουλούδι

φυτρώνει στα παράσιτα ανάμεσα

σε κάτι σκοτεινές γωνιές

υγρές και κάπως δύσοσμες

και μένει αφανέρωτο εκεί

με ταπεινότητα υποκριτική

στο βάθος ακατάδεχτο

και κάπως μουτρωμένο

με την αρρώστια του καλά κρυμμένη

μέσα στα πέταλά του

κάποιος μπορεί να το ανακαλύψει

και τότε όλος χαρά το κόβει

στολίζει με αυτό το πέτο του

και περιφέρεται επιδεικνύοντάς το

ιδέα δεν έχει για το σάπιο χώμα που το λίπανε

για το αίμα και τα δάκρυα που χύθηκαν στις ρίζες του

ούτε ακούει τις κραυγές του πόνου του

καθώς αιμορραγεί στο πέτο του

ιδέα δεν έχει πόσο άρρωστο βαθιά

είναι ετούτο το λουλούδι

πόσο επικίνδυνο είναι 

και πόσο μολυσματικό.

      

ΣΙΜΟΝ (απόσπασμα από τη δεύτερη πράξη)

Πρόσωπα: Σιμόν, Ιρένε, Ερνέστος.

(Η ΣΙΜΟΝ τής ρίχνει μια ματιά, μετά γυρνά πάλι στον ΕΡΝΕΣΤΟ):

Πάντως η μεγάλη ντίβα της εποχής  ήταν η Κάλας. Συνέχεια έγραφαν γι αυτήν οι εφημερίδες.

ΕΡΝΕΣΤΟΣ:

Α, η Κάλας!

ΣΙΜΟΝ:

Η μαμά τη μισούσε. Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι είχε παραπετάξει τη μητέρα της.

(Παύση.)

ΣΙΜΟΝ:

Εμένα όμως μου άρεσε, με θάμπωνε η ζωή της, η δόξα της. Μόνο που δεν την είχα ακούσει ποτέ να τραγουδά.

ΙΡΕΝΕ  (από το βάθος):

Μισούσε τη μητέρα της!  Πώς είναι δυνατόν να μισεί κάποιος τη μητέρα του; Η Κάλας μέσα στη χλιδή και τα πλούτη και η μάνα της στην αφάνεια. Αχάριστη γυναίκα, άπονη!

(Παύση.)

Κακό εναντίον Κακού

Η είδηση μάς έρχεται από το Κονγκό και έχει πολλαπλό ενδιαφέρον: οι κάτοικοι ενός χωριού υποπτεύθηκαν ότι  κάποιος επιβάτης λεωφορείου ήταν ισλαμιστής, επειδή δεν μιλούσε την τοπική γλώσσα σουαχίλι και είχε πάνω του ένα μαχαίρι.

Αγριεμένοι και φοβισμένοι, καθώς αντάρτες της γνωστής ιδεολογίας είχαν ήδη σκοτώσει εκατό συγχωριανούς τους, τον  λιθοβόλησαν και τον σκότωσαν. Κατόπιν τον μαγείρεψαν και τον έφαγαν.