Είναι η παράδοση, βλέπετε…

«Γιατί, Θεέ μου, μας το έκανες αυτό;», έγραψαν απαρηγόρητοι σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης οι φίλοι ενός νέου που σκοτώθηκε από τις σφαίρες φίλου του στο κρητικό γλέντι του Πάσχα.

Πολλές φορές έχω πει την ίδια φράση «Γιατί, Θεέ μου, μας το έκανες αυτό;», όταν διαβάζω για σεισμούς και επιδημίες που προκαλούν το θάνατο στους συνανθρώπους μου. Ποτέ όμως δεν θα την έλεγα σε μια παρόμοια περίπτωση, όταν λόγω μιας ηλίθιας παράδοσης ένας αθώος άνθρωπος σκοτώνεται.

Δεν μας το έκανε αυτό ο Θεός, μας το έκανε ένας ανόητος άνθρωπος που τώρα θα κλαίει και θα οδύρεται για το χαμό του φίλου του και θα περάσει και από τα δικαστήρια για να πληρώσει για το φόνο που προκάλεσε.

Το πιο τραγικό όμως είναι ότι αυτοί οι κουμπουροφόροι δεν συνετίζονται, μολονότι από καιρού εις καιρόν κάποιος αθώος σωριάζεται νεκρός από φίλια πυρά. Συνεχίζουν βλέπετε την παράδοση, να οπλοφορούν και να πυροβολούν σε κάθε ευκαιρία.

Άλλοι, εξίσου ηλίθιοι, συνεχίζουν να εκτοξεύουν βαρελότα το βράδυ της Ανάστασης – η παράδοση, βλέπετε – και να τραυματίζουν αθώους ανθρώπους. Άλλος ένας έχασε προ ημερών τη ζωή του, καθώς κατασκεύαζε τέτοιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, μια τουρίστρια βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, επειδή ένας βάρβαρος πέταξε βαρελότα στο σοκάκι που στεκόταν ανύποπτη, κάποιοι άλλοι έχασαν μερικά δάχτυλα. Έχουμε λοιπόν νεκρούς και τραυματίες και το φετινό Πάσχα. Λόγω της παράδοσης. 

Κοντεύουμε να πιστέψουμε τελικά πως η παράδοση θέλει να πεθαίνουν ή να μένουν ανάπηροι μερικοί από μας κάθε τέτοια μέρα.

Δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Ζώνη:

http://www.elzoni.gr/html/ent/308/ent.44308.asp

Προϊστορικά τέρατα ξεβρασμένα στη στεριά

Εμείς, όσοι τέλος πάντων δηλώνουμε κανονικοί, ζούμε περίπου όμοια, κάνουμε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, σκεφτόμαστε κατά κανόνα με τον ίδιο τρόπο, έχουμε λίγο πολύ τις ίδιες επιθυμίες, τις ίδιες ή παρόμοιες αξίες, παρόμοιες πίστεις, παρόμοιες προσδοκίες, με λίγα λόγια κινούμαστε στο ίδιο ευρύ πλαίσιο που μας επιτρέπει να συνδυάζουμε γνωστές  τάσεις, κλίσεις, αδυναμίες, ταλέντα, ιδέες, πάθη, ελαττώματα και δεξιότητες με ένα προσωπικό τρόπο, ώστε να έχουμε τη διακριτή ταυτότητά μας.

"Και εγένετο ο Άνθρωπος"

Πώς το λένε τα αρχαία κιτάπια;

 «Και εγένετο φως».

Και εγένετο ζωή

και εγένετο ο Άνθρωπος

και εκοίταξε το φως

και το φως εφοβήθη.

Και σκότος κατεκάλυψε τη Γη

και ο Άνθρωπος είπε:

"Εγώ ειμί ο ων και ο ην και ο εσόμενος".

Και τα θεμέλια του Σύμπαντος εσείσθησαν

και κατέρρευσε η οροφή του Παραδείσου.

Οι αλεπούδες (διήγημα)

Όταν χτύπησε η εξώπορτα, μόλις είχα τελειώσει τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη στο πρωτότυπο και σημείωνα κάτι άγνωστες λέξεις στο περιθώριο του βιβλίου. Έκανε ζέστη και ήμουν σε άθλια κατάσταση, όπως είμαι πάντα μέσα στο σπίτι. Αχτένιστη, με ένα μακό ρουχαλάκι πατσαβούρα από τη χρήση και κάτι ελεεινές σαγιονάρες.

Άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα μούρη με μούρη με μια συνομήλική μου ωραιότατη δεσποινίδα, άψογα ντυμένη και μακιγιαρισμένη. Με κοίταξε ερευνητικά για λίγο και μετά είπε:

-Μπορώ να μιλήσω με την κυρία του σπιτιού;

Η κυρία του σπιτιού ήμουν εγώ, αλλά προφανώς δεν έδινα αυτή την εντύπωση.

"Σε εκατό χρόνια από τώρα..."

Σε εκατό χρόνια από τώρα

δεν θα’ χει απομείνει

ούτε ίχνος από τη ντροπή σου

και η αποτυχία σου

σαν ένα φύλλο πρώιμα κομμένο

θα’ χει εν τω μεταξύ

σε αμέτρητα καινούργια πράγματα

μετασχηματιστεί.

Αυτά μου λέει ο Μάρκος

από το δεύτερο μετά Χριστό αιώνα.

Από τη συλλογή μου «Νυχτώνει αργά», εκδ. Μανδραγόρας.

Το πνεύμα του χρόνου εν έτει 1901

Στην εφημερίδα «Εμπρός» της 15/1/1901 σε ένα σύντομο χρονογράφημα ο δημοσιογράφος προσπαθεί να μαντέψει ποια θα είναι η τύχη του βιβλίου στο άμεσο μέλλον:

«Μεταξύ των κληρονομιών, ας κατέλιπον ο ΙΘ΄ αιών εις τον Κ΄ , είναι και η υποκατάστασις των βιβλίων υπό της εφημερίδος και του περιοδικού τύπου. Δεν θέλω να είπω ότι το βιβλίον θα αποθάνη. Αλλ’ εις τον αιώνα αυτόν, τον πυρετώδους δράσεως, καθ’ ον ο βιωτικός συναγωνισμός θα είνε τόσον ισχυρός, ώστε ολίγαι στιγμαί θα καταλίπωνται εις την θεωρητικήν μελέτην, εις την μη αμέσως ωφέλιμον, ο άνθρωπος δεν θα έχη καιρόν ν’ αναγινώσκη βιβλία. Θα διατρέχει την εφημερίδα μόνον και εις τας σπανίας στιγμάς της αναπαύλας, θα προσφεύγη εις το περιοδικόν, υφ’ ον τύπον παρουσιάζεται νυν εν Αγγλία και ιδία εν Αμερική. Πολλαί εικόνες, σύντομα άρθρα και ύλη περιγραφική, στατιστική, βιογραφική, καθαρώς εγκυκλοπαιδική, δια να μεταχειρισθώ τον βαρβαρικόν και τίποτε μη σημαίνοντα ελληνιστί τούτον όρον.

Αρχαίες αιματηρές τελετές (διήγημα)

 -Σχετικά με την επιθεώρηση που μου αναθέσατε, έχω να σας αναφέρω τα εξής:

Πρόκειται για ένα σύστημα στηριγμένο στη φυσική ανισότητα και στην τυχαιότητα. Οι ισχυρότεροι εκπρόσωποί του είναι και οι σκληρότεροι. Στο εξής θα ονομάζω αυτά τα πλάσματα Ισχυρούς σε αντιδιαστολή προς τα υπόλοιπα. Οι Ισχυροί είναι προσωποκεντρικοί και αλαζόνες. Τα υπόλοιπα πλάσματα τα έχουν διαχωρίσει σε χρήσιμα και μη χρήσιμα. Στο εξής θα  ονομάζω αυτά τα πλάσματα νικημένα σε αντιδιαστολή προς τους Ισχυρούς που είναι οι νικητές.

Τα  μη χρήσιμα νικημένα πλάσματα περιφέρονται στους δρόμους άρρωστα και πεινασμένα με τον τρόμο των Ισχυρών περασμένο μέσα στη βαθύτερη ουσία τους. Από αιώνες τώρα έχουν παραδοθεί στην εξουσία τους. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα  γι αυτά.