Κοιτάζοντας μέσα από τη γυάλα

                                  Albert Lauren: Monster People

Είναι καιρός τώρα που έχω συνειδητοποιήσει ότι ζω μέσα σε μια γυάλα. Το ίδιο και οι περισσότεροι φίλοι μου. Όταν συναντιόμαστε, μιλάμε για πολλά και διάφορα, συνήθως συμφωνούμε, πότε-πότε διαφωνούμε, αλλά πάντως χρησιμοποιούμε την ίδια γλώσσα, έχουμε τις ίδιες αξίες και  σχηματίζουμε έτσι σιγά-σιγά  τη σφαλερή εντύπωση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ σαν εμάς.

Το πώς σκέφτεται γενικά ο κόσμος το μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ και αυτό είναι πολύ βλαβερό, γιατί δεν το μαθαίνουμε σωστά. Εκτός αυτού, όταν ακούμε για φονικά, ασέλγειες, βιασμούς, χειροδικίες, νομίζουμε ότι κάποιοι λίγοι ανάμεσά μας έχουν μια σκοτεινή ψυχή, αλλά πάντως οι περισσότεροι  είναι σαν κι εμάς, δηλαδή άνθρωποι φιλήσυχοι, ακίνδυνοι και με ήρεμα συναισθήματα.

Μεγαλύτερες από ποτέ οι οικονομικές απώλειες του 2011 λόγω φυσικών καταστροφών

Μέχρι πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου κι ενώ ο απλός κόσμος έβλεπε πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τα τερτίπια του καιρού,  με τις καταρρακτώδεις βροχές και τις συνακόλουθες πλημμύρες, τους θερμούς χειμώνες και τους απανωτούς καύσωνες του καλοκαιριού,  με τις καταστροφικές πυρκαγιές των δασών, με το χιονιά μέσα στην άνοιξη και με άλλα παρόμοια περίεργα, οι μετεωρολόγοι επαναλάμβαναν μονότονα ότι όλα αυτά  ήταν απολύτως φυσιολογικά και να μην ανησυχούμε.

Μετά, σιγά-σιγά άρχισαν και οι μετεωρολόγοι να ανοίγονται κάπως και να μουρμουρίζουν ότι τέτοια καιρικά φαινόμενα ήταν μάλλον ασυνήθιστα. Σήμερα το λένε πλέον καθαρά και κανείς δεν αμφιβάλλει.

Πώς πρέπει να κοιτάζουμε το τριαντάφυλλο

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έρχεται στη ζωή σε ηλικία εικοσιπέντε χρονών με πλήρως ανεπτυγμένο εγκέφαλο και με ικανότητα ομιλίας. Επειδή κάτι τέτοιο ακούγεται ως αδύνατο, ας υποθέσουμε ότι αυτό συμβαίνει σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, από αυτές στις οποίες βλέπουμε να ωριμάζουν τα ανθρώπινα σώματα μέσα σε τεράστιες γυάλες γεμάτες θρεπτικό υγρό.

Έρχεται λοιπόν η ώρα του τοκετού, δηλαδή η έξοδος του έτοιμου ανθρώπου από τη γυάλα, τον βγάζουν οι μαιευτήρες-βιολόγοι αποκεί  και τον εναποθέτουν προσεχτικά σε ένα κρεβάτι. Ο έτοιμος άνθρωπος ανοίγει τα μάτια του και  βλέπει αυτό που λέμε εμείς «κόσμος». Πρώτα-πρώτα  βλέπει εκείνους που τον υποδέχονται  στη ζωή και αναρωτιέται: «Τι όντα είναι αυτά;»  Εκείνοι του φέρνουν ένα καθρέφτη και του δείχνουν τον εαυτό του.

Ω, οι ωραίες μέρες!

 "Η Αθήνα δεν είναι για να την αγαπά κανείς και για να την ποθεί. Τουλάχιστον η Αθήνα του εξωτερικού κόσμου, η τωρινή, η επίγεια. Πόσο διαφέρει από την ιδέα της Αθήνας που έχουμε κλεισμένη μέσα μας, σοφοί και άσοφοι, και τη λατρεύουμε. Πολυκοσμία, πανσπερμία, βαρβαροκοσμία, αυτοκινητοκρατορία, χαλασμός κόσμου, ακαθαρσία, βρώμα..."
Κωστής Παλαμάς, 26/7/1924

Σε εποχές παλαιότερες   που εμείς τις παρατηρούμε από τη δική μας εποχή  με το γνωστό παραμορφωτικό φακό της νοσταλγίας, οι σχέσεις των ανθρώπων έδειχναν να είναι πιο στενές. Βέβαια αυτοί που σήμερα αναπολούν εκείνο το γραφικό, αθώο και χαμένο για πάντα παρελθόν ή δεν το έχουν ζήσει ποτέ και το γνωρίζουν από διηγήσεις άλλων ή το θυμούνται αχνά, επειδή τότε που το έζησαν, ήταν παιδιά. Ίσως λοιπόν δεν το θυμούνται σε όλες του τις λεπτομέρειες ή ίσως πάλι η νοσταλγία δεν τους αφήνει να θυμηθούν τις αρνητικές του πλευρές.

Η οικογένεια  ήταν πράγματι πιο δεμένη τότε και μολονότι  πυρηνική, οι θείοι και τα ξαδέρφια μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν άνετα στο σπίτι και να έχουν βαρύνοντα λόγο στα διάφορα θέματα που ανέκυπταν. Η ευρύτερη οικογένεια ήταν  κατά κάποιο τρόπο υπόλογη στην κοινωνία για τη συμπεριφορά των μελών της. Αν ο ξάδερφος ή ο ανιψιός έκανε κάτι άσχημο, το χρεώνονταν και οι υπόλοιποι. Αν το κορίτσι του αδελφού έμπλεκε με κανέναν αλήτη, όχι μόνο τα αδέλφια της αλλά και οι άλλοι άρρενες ,τα ξαδέρφια και οι θείοι, αναλάμβαναν να  ξεπλύνουν την ντροπή.

The Woman Designer

"In the beginning there was Chaos.
And Chaos was searching for its form".

The Angel was named Necessity. He had received again the command; according to his inanimate Superior, he had to build a new world from nothing. Yet one more sparkling jewel would be added to the array of beautiful worlds that were transcending the Emptiness. The only missing ingredient was the seed, the fundamental matter: The Infinite Thought. Thus the Angel who was named Necessity did what he was always doing. He became a vibration and entered the world of sensation.

He chose a small but colorful world and wandered across all boundaries, penetrating people’s thoughts. Somewhere he would find the individual with the Infinite Thought. It would be humble and silent. It would not know that it possesses this power. Yet the Angel named Necessity would recognize it immediately. Because around it there would be the curve. The Angel read many thoughts, some mild, some troubled, others complex, silly, hostile and sterile. But the curve was nowhere to be seen. The Angel named Necessity would not give up, he knew he would find the curve, eventually. .

Nadia rubbed her incapacitated leg and rested it on the sofa. Today was a difficult day. She was forced to hobble to public services to get back the money she had prepaid for her dentist. She accepted silently the curious staring of others; she pretended to tolerate the officers who were sending her from one office to the next. As usual, she was finding it difficult to understand what she was asked to do and even worse, she could not express clearly her own questions. As she was wondering through a labyrinth of dust covered corridors, she had no doubt that she was being seen with pity and contempt, because she could not understand where to go to get her money back. Exhausted as she was, with her leg almost paralyzed, she sighed with relief when the money was in her bag. Again she was here, inside the protected cocoon formed by the walls of her flat. She lay on the sofa and closed her eyes. She would need a little while to recover from today’s hardship. She didn’t feel better until late in the afternoon. She ate casually and turned on the TV. Familiar electronic faces entered her space and locked her attention with their illusionary motions.

At midnight she went to bed. Her thoughts first wandered around the factual surroundings, until eventually with one leap – like the ones she used to take as a child- she entered the world of Possibilities and started her favorite stroll. Today, due to the traumatic intensity of the hardships in the public services, the Possibilities gave constructs without much light. Dark worlds without a sun appeared from nowhere, underground cities, naked rocky mountains, where it would rain endlessly, deserted islands in the middle of a huge ocean, ancient ruins, which with the reversal of time, came back to life and froze in an eternal moment.

But no construct could be completed tonight. Nadia was spinning nervously under her bedcovers. For a short moment she remained static facing up to the ceiling, with her eyes wide open in the darkness, retiring her thoughts from the Possibilities. The feeling of void neutralized her existence; she would neither feel good or bad. In this state she spent a little while immersed into the inactivity of her mind. Subsequently she turned to one side and sent her thought again towards the Possibilities. A rock with a small house surfaced from the sea. Wild stormy wind was sweeping the confined space making the doors crackle. The sky was loaded with heavy clouds and it was almost dark. Nadia looked through the window and saw the violent waves. She remained in that position for a long time until she felt her eyes heavy and fell asleep.

The walls around her were constantly bent. Nadia was sleeping inside an invisible curve. That night, the Angel named Necessity, passed from her whereabouts. Here, like everywhere else, the world of sensations was closed, impenetrably sealed, hermetically insulated from all other dimensions, with steel boundaries and with the walls absolutely vertical. However, somewhere near his far sight, he recognized a little curvature on the walls. He walked there and stood outside of Nadia’s house. He identified the curve and the Infinite Thought resting inside it.
 
The Angel named Necessity will use the Infinite Thought in order to create a new world.
How?


Keti Vasilakou
“The fourth clone”
Αίολος editions, 2011
(in greek).

Οι γεωμέτρες ιερείς

Είμαστε οι υπηρέτες των θεών.
Η κάστα μας χάνεται στα βάθη των γενεών και κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο πρώτος μας πρόγονος, αυτός που πήρε από τους Ουρανούς το δικαίωμα να δικάζει. Τη λεπτομέρεια αυτή δεν την ξέρει ο λαός. Παντού σ’ όλη τη χώρα, σ’ όλες τις πολιτείες μας είναι στημένα τα αγάλματα ενός μυθικού προγόνου που  λατρεύουμε. Είναι ο Δίκαιος Γεωμέτρης, ο συμπότης των θεών, ο σύντροφος στις ευωχίες τους και ο ιερός μεσολαβητής ανάμεσα σε κείνους και σε μας.

Science fiction story: "The geometer priests".

 Powerful priests have the title of Judge. Their power is given to them by gods. The crime is a semicircle sent to the world by gods and the geometer priests must find the exact ray in order to make the perfect circle. If not, the circle is deformed and the priest that has failed must resign. The exact ray is the exact punishment for each crime. The gods are then satisfied, because their favorite form is the perfect circle.

But some day an unknown man in a neighbor land goes here and there preaching that circle is not the favorite form of gods. Their favorite form is sphere. The geometer priests are troubled, the old religion is in danger. Who is this man? Is he capable to destroy the old religion?

Keti Vasilakou

Συλλογική παράνοια και θεωρίες συνωμοσίας

                            Πίνακας της Nadezhda Hope Anfalova.

Παρανοϊκός είναι αυτός που έχει χρόνια αισθήματα καταδίωξης, δυσπιστίας και φιλυποψίας. Πιστεύει  ότι είναι σημαντικό άτομο και ότι κάποιοι άλλοι (άνθρωποι ή οργανώσεις) τον καταδιώκουν και θέλουν να τον βλάψουν, χωρίς εκείνος να έχει κάνει τίποτα κακό. Ο παρανοϊκός χρειάζεται βέβαια επειγόντως γιατρό, αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι.

Αλλά, όταν αυτά τα συμπτώματα τα εκδηλώνουν ομάδες ανθρώπων ή και ολόκληροι λαοί, τότε κανείς γιατρός δεν μπορεί να τους κάνει καλά, διότι και οι γιατροί μάλλον θα πάσχουν από την ίδια παράνοια. Εδώ πλέον πρόκειται για νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο και η λογική που είναι το μοναδικό φάρμακο απέναντι στον παραλογισμό, έχει χάσει τη δύναμή της.

Science fiction story: "Beyond the Wall"

(The first part of the story).

The guy with the wings came to me and said:

-You molest the Wall.

-This is true, I replied, but what else can I do now?

-You can do several things. Do what the others do.

-I don’t want to have a family. Ι have already cleared it up.

-You can read books. Why have you abandoned this very gentle human habit?

-Because, I said, this very gentle human habit brought me in front of the Wall.

-There are also many other things to do. You can listen to music, for example. You liked it in the past.

-You are right. But now I have arrived at the Wall and music has no meaning any more.

-You liked also to study languages.

-Languages are games of sound as well. Now that I am standing in front of the Wall, they provoke to me unsupportable echo.

-Anyway, there are many things to do instead of molesting the Wall. You see how much busy the other people are. You also must do something.

-No, I said. All these people are away from the Wall and they can play with the toys that you gave them. On the other hand, I do several things as well. I sleep, I eat, I drink, I smoke and I also breathe.

-Yes. But you molest the Wall.

-I am not to be blamed. The Wall stands here and impedes me. I didn’t put it in front of me.

-Listen to me, he said. Leave the Wall and turn back. Make the inverse trip. You can fall in love again, you can make plans for the future or travel all over the world and in general you can live new experiences. You have this possibility. Why do you reject it?

-I don’t play the game of your boss, I said angry.

-You may then look at the Wall. But don’t molest it.

-Why not, if your boss gave me this possibility?

-Because you don’t know how to use it. You will be in great danger, you fool! He said threatening me.

(The man disobeys the order. He doesn’t stop molesting the Wall, although he suspects what is going to happen.)


Keti Vasilakou
From the collection "Οι πόρτες" (The doors)

Iolkos editions, 2010
(In greek).

Η γενοκτονία των Ρώσων κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

            

                   Σοβιετικοί στρατιώτες στο Mauthausen. 1944


Σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στους κανονικούς ανθρώπους και στους υπανθρώπους. Κανονικοί είναι όσοι ανήκουν στην άρια φυλή και όλοι οι υπόλοιποι είναι υπάνθρωποι.  Οι υπάνθρωποι πρέπει να φύγουν από τη μέση για να αφήσουν χώρο να αναπτυχθούν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν πρέπει όμως να εξοντωθούν όλοι, γιατί οι κανονικοί άνθρωποι χρειάζονται δούλους. Έτσι μια κατηγορία υπανθρώπων θα επιζήσει δυστυχώς, αλλά θα ληφθεί τουλάχιστον μέριμνα να μην πολλαπλασιαστούν ανεξέλεγκτα  και αυτό θα γίνει με τη στείρωσή τους.

Μεταξύ των υπανθρώπων περίοπτη θέση κατέχουν οι Σλάβοι, οι οποίοι, αν και έχουν ινδοευρωπαϊκή καταγωγή και οι περισσότεροι από αυτούς είναι ξανθοί και γαλανομάτηδες, όμως κατά τους οπαδούς του ναζισμού είναι μια ράτσα βαθιά μολυσμένη, κατάλληλη για δουλεία στην καλύτερη περίπτωση και για εξάλειψη στη χειρότερη.

Ο φόρος αίματος που πλήρωσαν οι Σλάβοι κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει σήμερα ξεχαστεί από τον πολύ κόσμο.  Σχεδόν 31 εκατομμύρια άνθρωποι (στρατιώτες και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Ρωσία, ενώ ο συνολικός αριθμός των νεκρών του πολέμου ήταν 60 εκατομμύρια. Οι μισοί επομένως από αυτούς που χάθηκαν ήταν οι σλαβικοί πληθυσμοί τεσσάρων μόνο χωρών.

http://en.wikipedia.org/wiki/World_War_II_casualties

Science fiction story: "The woman who had stars in her voice"

A lonely man falls in love with a woman who comes to live near his house. The woman never comes out of the house, so he doesn't see her. But he listens to her song. Every night she sings a strange song in the dark and little stars escape from the house and travel to the sky. The man is fascinated by this miracle and especially by the voice of the woman, a voice almost magic.

Day after day he loses his mind. He desperately wants to meet that mysterious woman, but he has not the courage to knock her door. One night, after some months, the woman appears in her garden. He can’t see her face, because the night is very dark. She makes a sign toward him inviting him to the garden. Almost like in a dream the man goes to meet her.

There he will have a strange, strong experience of lust that will change his entire life.




Keti Vasilakou.
From the collection "The fourth clone"
Αίολος editions 2011, Greece
(In greek).

Science fiction story: "The last pair of eyes"

It’s too late now.
I can’t just go and tell them, “you know something, my eyes are made from human tissue. I just never got round to replacing them”.

They’ll just ask me why I didn’t go earlier.
And how am I supposed to answer that? Am I to tell them that I liked it that way? That I could see well with my real eyes and I didn’t see the point in going to have them removed.

They’ll just say, “Everyone else saw the point, so how come you didn’t see it?”

They’ll be right. What am I say to them?

 They’ll just say, “You do realise that you’re the only one with real eyes still.”

I know.
(Read more)

Ανδρικά και γυναικεία λάικ στο face book

              Noel Murphy: "Members of the Northern Ireland Assembly".

Δεν ξέρω, αν έχει γίνει κάποια έρευνα στο face book σχετικά με τα λάικ που βάζουμε στις διάφορες αναρτήσεις. Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε ποια θέματα προτιμούν οι χρήστες ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο, το επάγγελμα, την καταγωγή και την ιδεολογία τους.

Προσωπικά έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν θέματα που τραβούν περισσότερο την προσοχή των γυναικών και άλλα που τραβούν περισσότερο την προσοχή των ανδρών. Οι αναρτήσεις παραδείγματος χάριν που αφορούν στην οικονομία είναι σχεδόν terra incognita για τις γυναίκες.  Οι αναρτήσεις πολιτικού περιεχομένου, αν είναι πολύ εμβριθείς, δεν αρέσουν στις γυναίκες. Aν είναι απλοποιημένες, αρέσουν εξίσου σε άνδρες και γυναίκες.  Γενικά πάντως η πολιτική δεν είναι πολύ αγαπητό θέμα για τις γυναίκες, με εξαίρεση εκείνες που είναι αφοσιωμένες σε κάποια ιδεολογία. Αυτές είναι λαλίστατες και οι αναρτήσεις τους έχουν κατά κανόνα πολιτικό περιεχόμενο. Αντιθέτως οι αναρτήσεις που έχουν σχέση με την τέχνη  δεν συγκινούν πολλούς άνδρες. Ποίηση, πεζογραφία, μουσική, ζωγραφική είναι το αγαπημένο θέμα των γυναικών κυρίως.

Marilyn Monroe. "The fourth clone" (novel)

150 years after her death, the clone of Marilyn Monroe is again the biggest idol of the world. Everybody (including the clone) believes that the famous star has returned to life. But there are some people who insist that the clone has nothing to do with the real star who has died in 1962. The clone belongs to a company. She is persuaded that she is happy, but in reality the company gains millions of dollars by her exploitation.

Everything changes, when the clone falls in love with Toni. Little by little she discovers the horrible truth. She neglects herself and dies. Toni is persecuted by the company, but the powerful lawyer Baker saves him. Toni , who has seen too mutch during his affair with the clone, is the witness that the lawyer needs. He sues the company. During the trial all the details of the exploitation of the clone come to light. Meanwhile a new clone is growing up in the laboratories of the company. What is the future of this new clone?

The end of the story is a big surprise.
Καίτη Βασιλάκου (Keti Vasilakou):
«Ο τέταρτος κλώνος» (The fourth clone).
Εκδόσεις Αίολος.
(In greek).