23/3/11

Πολυσύμπαν

Πώς  σας φαίνεται η ιδέα το ένα Σύμπαν να γεννά το άλλο;
Πώς  σας φαίνεται η περίπτωση να ζούμε σε ένα Πολυσύμπαν, όπου υπάρχουν πολλά παράλληλα Σύμπαντα;  Κάθε επί μέρους Σύμπαν έχει τους δικούς του φυσικούς νόμους που δεν ισχύουν στα άλλα Σύμπαντα με εξαίρεση το νόμο της βαρύτητας. Αγνοώ γιατί εξαιρείται αυτός ο νόμος, αλλά οι επιστήμονες που θέτουν στα τραπέζι αυτές τις υποθέσεις, ξέρουν.

 Το ένα Σύμπαν λοιπόν γεννά το άλλο μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής Συμπάντων  που καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου. Μπορεί μάλιστα αυτά τα Σύμπαντα να βρίσκονται πολύ κοντά μας, δίπλα μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με αυτά.
 Ο Δημήτρης Νανόπουλος, ο γνωστός φυσικός και διευθυντής Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προκεχωρημένων Ερευνών του Χιούστον που μας  λέει αυτά τα καταπληκτικά πράγματα, προχωρεί ακόμα περισσότερο: μπορεί κάποιος Χάκερ από ένα άλλο Σύμπαν να έχει δημιουργήσει το δικό μας Σύμπαν.
 Προσωπικά, πάντα είχα την υποψία ότι κάποιος ατελής Νους έφτιαξε αυτό τον ατελή κόσμο. Νους οπωσδήποτε πολύ ανώτερος από το δικό μας, αλλά πάντως ατελής, με την έννοια ότι δεν έχει τις κλασικές ιδιότητες του Θεού (πάνσοφος, παντοδύναμος, αθάνατος, πανταχού παρών και κυρίως πανάγαθος).
 Η πιθανότητα αυτή, να είμαστε δηλαδή το δημιούργημα ενός Χάκερ, μού φαίνεται τρομαχτική. Διότι ένας Χάκερ που βέβαια δεν διαθέτει τις ιδιότητες του Θεού, μπορεί κάλλιστα να διαθέτει τις ιδιότητες του διαβόλου. Να είναι δηλαδή μοχθηρός, χαιρέκακος, σαδιστής και, το χειρότερο, ανισόρροπος. Έχουμε εδώ στη Γη πολλά παραδείγματα λαμπρών επιστημόνων που όμως διαθέτουν σατανικές ιδιότητες. Όσο για ανισόρροπες μεγαλοφυΐες, η Ιστορία έχει να επιδείξει αρκετές. Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με ένα Χάκερ από κάποιο άλλο σύμπαν;
 Αν και προσωπικά θεωρώ πιθανότερη την εκδοχή να πρόκειται εδώ για πείραμα. Τα δικά μας πειραματόζωα  υποφέρουν, όπως ξέρουμε, τα πάνδεινα από τους ερευνητές επιστήμονες, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν με απόλυτη απάθεια και αδιαφορία, επειδή, όπως σιωπηρά έχει συμφωνηθεί από ολόκληρη την ανθρώπινη κοινότητα, με τα πειράματα αυτά στα άτυχα ζωάκια,  προωθείται η γνώση και το γενικό καλό εν τέλει. Μπορεί επομένως και εμείς εδώ πέρα να χρησιμεύουμε ως πειραματόζωα για τη γνώση και το γενικό καλό άλλων ευφυών όντων σε ένα άλλο Σύμπαν. Ευλόγως θα απορήσουμε βέβαια όλοι: Και τι μας νοιάζει εμάς το γενικό καλό κάποιων άγνωστων ευφυών όντων;  Και γιατί πρέπει εμείς να πληρώνουμε ένα τόσο βαρύ τίμημα για δαύτους; Πράγματι, δεν μας νοιάζει καθόλου. Το κακό είναι ότι δεν μας ρώτησε κανείς, για να του πούμε τη γνώμη μας.
 Τρίτη εκδοχή είναι να μην έχουν πάρει είδηση αυτοί εκεί πέρα τι δημιούργησαν με το πείραμά τους στο εργαστήριό τους. Ο Δημήτρης Νανόπουλος μάς λέει ότι κάποτε ο άνθρωπος θα είναι σε θέση να δημιουργεί μικρά Σύμπαντα στο εργαστήριό του. Λοιπόν αυτό κάποιοι άλλοι σε κάποιο άλλο Σύμπαν μπορεί να το έχουν ήδη καταφέρει. Απλά δεν υποπτεύονται ότι μετά την έκρηξη της ύλης που προκάλεσαν, το big bang που λέμε, σε κάποιο απειροελάχιστο κομματάκι του τεχνητού τους Σύμπαντος δημιουργήθηκαν συνθήκες ευνοϊκές για να αναπτυχθεί ζωή.
 Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, είχα γράψει εντελώς ανύποπτη ένα κειμενάκι που μιλούσε για μια τέτοια περίπτωση:
 «  -Τι θα απαντούσες, αγαπητέ μου Αλβέρτο, αν σου έλεγα ότι τώρα, σ’ αυτήν εδώ τη μικρή έκρηξη που προκαλέσαμε στο εργαστήριό μας, πρόλαβαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να αναπτυχθούν σε ένα απειροελάχιστο κομματάκι ύλης κάποιοι απειροελάχιστοι οργανισμοί, οι οποίοι εξελίχθηκαν, έκαναν κάτι σαν πολιτισμό και μετά έσβησαν μαζί με την έκρηξη;
 -Θα σου απαντούσα ότι αυτό που λες, είναι εντελώς παράλογο, αγαπητέ μου Αλφρέδο!
 -Ασφαλώς και είναι παράλογο, αγαπητέ μου Αλβέρτο! Έτσι το είπα, για να γελάσουμε.
 Και οι δύο επιστήμονες βγήκαν από το εργαστήριο αγνοώντας ότι για λίγα δευτερόλεπτα είχαν γίνει θεοί.»
 (Βέβαια τα λίγα δευτερόλεπτα στον κόσμο του Αλφρέδου και του Αλβέρτου μπορεί να είναι μερικά δισεκατομμύρια χρόνια σ’ ένα ελάχιστο Σύμπαν. Ο χρόνος είναι πολύ ελαστικός, όπως ξέρουμε).
 Εν πάση περιπτώσει όλα αυτά είναι ακόμα υποθέσεις, τίποτα δεν είναι βέβαιο. Αλλά είτε είναι αλήθεια είτε όχι ότι ζούμε σε ένα Πολυσύμπαν ή ότι κάποιος ασυνείδητος Χάκερ παίζει με τα όνειρά μας, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: παραείμαστε μικροί μέσα σε ένα αχανή Κόσμο. Τόσο μικροί όσο περίπου είναι για μας οι ιοί.
 Από την άλλη αναρωτιέμαι: Πώς γίνεται  αυτό το σχεδόν τίποτα που είναι ο άνθρωπος να καταλαβαίνει το μηχανισμό του αχανούς Κόσμου; Σ’ αυτή την ερώτηση κανείς επιστήμονας νομίζω δεν πρόκειται να δώσει ποτέ απάντηση.


2 σχόλια:

Αντώνης Γιάγκος είπε...

Είναι , όντως, θαυμαστά όλα αυτά που γράφετε!
Όποιος κι αν έφτιαξε αυτό το σύμπαν, τρελός χάκερ ή συνετός επιστήμων, νομίζω πως είτε μας ξέχασε, είτε δεν θέλει να επέμβει, μέχρι να τελειώσει το πείραμα.
Αν αυτός ο τέλειος -σύμφωνα με τους θεολόγους- νους(θεός) ή ατελής -σύμφωνα με το άρθρο- μπορούσε κι ήθελε να παρέμβει στη λειτουργία του σύμπαντος, σίγουρα θα είχαμε παρατηρήσει σοβαρές παρεκκλίσεις στις βασικές αρχές αυτού του κόσμου.
Οι θεολόγοι, βέβαια, μιλούν για την ¨εμμένεια¨, μια ιδιότητα του δημιουργού που μας διαβεβαιώνει πως δεν μας εγκατέλειψε αλλά μας παρακολουθεί και είναι έτοιμος να παρέμβει, αν του το ζητήσουμε ή αν πρέπει να μας τιμωρήσει. Αυτό όμως είναι μόνο ένα ψέμα, που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Άρα το μόνο που μας απομένει, είναι να απολαμβάνουμε τη ζωή αποφεύγοντας τα λάθη, που ιστορία ή η σύντομη εμπειρία μας μας δίδαξαν.
Με άλλα λόγια, να μην μας ενδιαφέρει ποιος έφτιαξε τον κόσμο, αλλά πως θα ελαχιστοποιήσουμε τον ανθρώπινο πόνο και θα ζήσουμε σ᾽αυτόν τον κόσμο (σύμπαν) αρμονικά.
Και θα έπρεπε να γίνεται έτσι, αν σκεφτούμε πως και τα μικρόβια στα πειράματα προσαρμόζονται και καθίστανται ανθεκτικότερα στα διάφορα αντιβιοτικά. Γιατί όχι κι εμείς;

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Δεν μας εγκατέλειψε, λένε οι θεολόγοι, αλλά μας παρακολουθεί. Αν έχει συναισθήματα, τι να νιώθει άραγε για τη δυστυχία του κόσμου μας; Εμείς πάντως οι άνθρωποι νιώθουμε λύπη.
Συμφωνώ μαζί σας ότι αυτό τουλάχιστον που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ελαχιστοποιήσουμε τον ανθρώπινο - και όχι μόνο - πόνο. Και ναι, έχουμε την ικανότητα της προσαρμοστικότητας. Αλλιώς δεν θα υπήρχαμε σήμερα.