Οι αστεροειδείς ακολουθώντας τους νόμους της ψυχής, που έχουν κύρος σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, μετά την καταστροφική εμπειρία τους δεν μπόρεσαν να ανασυγκροτηθούν.
Εμείς που είμαστε απέξω απ’ το γεγονός, γνωρίζουμε καλά πως κάποτε, σε χρόνους μυθικούς, έλαβε χώρα μια έκρηξη τρομαχτική που έκανε χίλια κομμάτια τον πλανήτη Δήμητρα, ένα πλανήτη ισότιμο καθ’ όλα με τους υπόλοιπους του ηλιακού συστήματός μας.
Αυτά είναι βέβαια αστρονομικά φαινόμενα που λίγο συγκινούν τους καθημερινούς ανθρώπους.
Αλλά μετά την έκρηξη αυτά τα θλιβερά απομεινάρια κλωθογυρίζουν μανιακά γύρω απ’ την παλιά τροχιά τους, ανίκανα να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της συμφοράς. Ό,τι και να τους πούμε κι όπως και να τους το εξηγήσουμε, δεν θα παραδεχτούν ποτέ την αναπότρεπτη αλήθεια. Το πιθανότερο είναι ότι την απώθησαν στα άβατα της ύπαρξής τους.
Έτσι στριφογυρίζουν στους αιώνες με μάτια διεσταλμένα από την αγωνία και ψάχνουν να συναρμολογηθούν ξανά.
Αλλά η Δήμητρα έχει χαθεί για πάντα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Καθε φορα που διαβαζω κατι δικό σου νιωθω μια φοβερή αγωνία .Απο που ερχομαι , τι σχέση εχω με το σύμπαν , που ανήκω , αν ανήκω κάπου,αν έχει κάποιο σκοπό η υπαρξη μου ή απλά υπάρχω ,για όσο θα υπαρχω ,και τι θα υπάρχει μετά από μένα .Βεβαια όλα αυτά υπήρχαν πάντα μεσα μου ,απλά δεν δεν είχα τον χρόνο ν ασχοληθώ και να τα αναλύσω.
Αυτά τα γραφω με αφορμή το τελευταίο σου κειμενο . Ξυπνά μεσα μου μια αρχέγονη ανάγκη να νίωσω ότι άνήκω κάπου.Αναρωτιεμαι αν όταν τα γράφεις έχεις τα ίδια συναισθήματα .
Φίλη Νανά,
χωρίς συναισθήματα, κείμενο δεν βγαίνει. Κι αν βγει, φαίνεται αμέσως ότι είναι ψεύτικο.
Όλοι θέλουμε να ανήκουμε κάπου.Αν όχι στον Ουρανό, τουλάχιστον στη Γη.Αν ούτε και στη Γη, τότε μας περιμένει η τρέλα και ο κατακερματισμός. Γινόμαστε αστεροειδείς.
Νίκο Παπαγεωργίου, η επόμενη συνάντηση της λέσχης φίλων του βιβλίου είναι στις 12 Μαϊου. Το βιβλίο που διαβάζουμε είναι:"Καθώς ψυχορραγώ" του Φώκνερ, εκδ. Κέδρος.
Αυτές οι μικρές Περσεφόνες είναι καταδικασμένες να τριγυρνάνε ελεύθερες, μοιραίες κι αγριεμένες μέσα στο Χάος της επανάληψης...
Ο Ουρανός κι η Γη καμώνονται τους άνετους, όμως πραγματικά δεν προλαβαίνουν να κουκουλώνουν τέτοια ζαβά καμώματα μέσα στο σόι. Και μια και η αιδώς εξέλιπεν, αν εξαιρέσουμε τον Αρη , που ακόμα κοκκινίζει όταν του απευθύνουνε το λόγο, κι οι άλλοι συγγενείς περιγελούν ασύστολα τις γαλαξιακές μωρές παρθένες, ο Ήλιος ο ηλιάτορας δικαιωματικά βγαίνει κάθε πρωί μπροστά τραβώντας γερά και βάναυσα τα χαλινάρια, να παραδειγματίζονται με το συμβάν κι όσοι εκεί έξω συνωμοτούν στα μουλωχτά για καταργήσεις αποστάσεων και αυτονομίες συμπεριφορών και ανεξάρτητες τροχιές και τέτοιες σαχλαμάρες...
Κι ο Άδης μόνο το σκύλο του αμολάει, όταν ρωτιέται...
Με τέτοιο σόι δεν είναι περίεργο που οι κομήτες προσπερνούν τρέχοντας και χάνονται στο αχανές,τρομοκρατημένοι και με τις ουρές τους φουντωμένες κι ανατριχιασμένες.
Η δε Σελήνη κρύβεται και κάνει μάγια, μήπως οι συγγενείς της φρονιματιστούν καμιά φορά.
Αλλά μπα...
Αυτοίσφυρίζουνε στον Κέρβερο και του πετούν κομμάτια ύποπτο κρέας.
Δημοσίευση σχολίου