4/9/25

Συμβουλές για τους ερωτευμένους

 



 

Μόλις πληροφορήθηκα ότι σήμερα είναι η ημέρα σεξουαλικής υγείας.

 

Αφήνω τους γιατρούς να μιλήσουν για τις αρρώστιες που τυραννούν τη σεξουαλική μας ζωή και σας προτείνω ένα μοντέλο ψυχολογικής σεξουαλικής υγείας που διατηρεί τον ίμερο και τον οίστρο μας σε υψηλά επίπεδα και μας κρατά πολύ ευχαριστημένους.

 

Η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη από λεπτομέρειες που για μας δεν είναι καθόλου απωθητικές, αλλά που για τον εραστή ή την ερωμένη μας είναι ό,τι πρέπει για να μεταβάλουν τον έρωτα σε μια βαρετή συμβίωση που μπορεί μεν να περιέχει την αγάπη, έρωτα όμως δεν θα περιέχει.

 

Γι’ αυτό η πρώτη και μοναδική συμβουλή μου είναι να κρατήσετε τον εραστή ή την ερωμένη σας μακριά από την καθημερινή σας  ζωή.

 

Μην του-της επιτρέψετε να σας δει αγουροξυπνημένο-η, με πρησμένα μάτια να τρέχετε στην τουαλέτα για την ανάγκη σας. Αν παρ’ ελπίδα συμβεί κάτι τέτοιο, φροντίστε τουλάχιστον να κλείσετε την πόρτα της τουαλέτας και μην κάνετε τον παραμικρό θόρυβο. Αυτός συγκεκριμένα ο θόρυβος είναι ό,τι πρέπει για να αηδιάσει τον ή τη σύντροφό σας.

 

Μη σας δει αναμαλλιασμένο-η, με τσίμπλες στα μάτια και αμίλητο-η, καθώς παίρνετε το πρωινό σας.

 

Μη σας δει μισόγυμνο-η, καθώς θα ετοιμάζεστε να βγείτε έξω και προσέξει ενοχλητικούς λεκέδες στα εσώρουχά σας.

 

Μη σας δει αξύριστο ή, αν πρόκειται για γυναίκα, με αξύριστες γάμπες όπως αυτές των ποδοσφαιριστών.

 

Μην παραβλέπετε τον ύπουλο ιδρώτα σας που προκαλεί αποφορά και απογοητεύει όποιον βρίσκεται πολύ κοντά σας.

 

Φροντίστε να έχετε πάντα καθαρά δόντια και δροσερή αναπνοή.

 

Μην του-της δείξετε το σπυρί που βγάλατε στην κοιλιά σας και είναι έτοιμο να εκραγεί και να γεμίσει ο τόπος πύο.

 

Όταν είστε άρρωστος-η, παραδείγματος χάριν σας ταλαιπωρεί ένα κρυολόγημα, μείνετε μακριά του-της. Η εικόνα σας είναι αξιοθρήνητη και κάθε ερωτική επιθυμία σβήνει, όταν σας βλέπει να φυσάτε την κόκκινη μύτη σας και να αδειάζετε το περιεχόμενό της σε αμέτρητα χαρτομάντηλα που είναι πεταμένα εδώ κι εκεί.

 

Μην του-της λέτε τα βάσανα της δουλειάς σας και γενικώς τα βάσανά σας. Ο άλλος-η θα σας συμπονέσει ασφαλώς, αλλά δεν πρόκειται να σας παρασύρει στο κρεβάτι, ενώ εσείς θα παραπονιέστε και θα είστε έτοιμος-η να βάλετε τα κλάματα για ό,τι σας βασανίζει.

 

Γενικά μην τον-την απασχολείτε με ζητήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με τον έρωτά σας. Μπορεί να βρείτε την κατανόηση που έχετε ανάγκη, την παρηγοριά που ζητάτε ή τις συμβουλές που χρειάζεστε, αλλά έρωτα δεν πρόκειται να βρείτε.

 

Για όλα αυτά τα παραπάνω και για άλλα πολλά θα έχετε ίσως μια αγαστή συμβίωση με τον-τη σύντροφό σας, αλλά στο κρεβάτι θα λέτε καληνύχτα και θα γυρίζετε από την άλλη μεριά.

 

Ο έρωτας για να ανθίσει είναι πολύ ιδιότροπος. Απαιτεί λίγο μυστήριο, απαιτεί απόσταση, άψογη εμφάνιση και περιορισμένο χρόνο, ώστε να μην αναλωθεί από κοινοτυπίες.

 

Δυστυχώς στην καθημερινή μας ζωή ένας τέτοιος έρωτας είναι δυσεύρετος. Και ακόμα πιο δυστυχώς ανθίζει μεν, αλλά μετά από ένα διάστημα μαραίνεται, διότι η επανάληψη, όσο τέλεια κι αν είναι, δεν παύει να είναι επανάληψη. Όταν προβλέπουμε τι πρόκειται να συμβεί, ίδιες κινήσεις, ίδια λόγια, ο έρωτας πεθαίνει, γιατί πια δεν υπάρχει το μυστήριο ούτε το στοιχείο της έκπληξης.

 

Δεν πειράζει.

Καλά περάσατε, όσο κράτησε.

 

3/9/25

Ανθολογία "Ελληνικό Μικροδιήγημα 1974-2024"

 Εκδόσεις Άνω Τελεία | Σταδίου 51, Αθήνα | anoteleia.gr | 211.119.8539

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
(συντάκτες βιβλίου, πολιτιστικού)
ΘΕΜΑ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στο πλαίσιο του 53ου Φεστιβάλ Βιβλίου, οι εκδ. Άνω Τελεία σας προσκαλούν
στην παρουσίαση της ανθολογίας «Ελληνικό Μικροδιήγημα 1974-2024» (επιμ. Π. Ένιγουεϊ, εισαγ. Κων/νος Παλαιολόγος) την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, ώρα 7:30 το απόγευμα.
Θα μιλήσουν οι συγγραφείς Ηρώ Νικοπούλου, Παυλίνα Παμπούδη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Γιάννης Πατίλης. Θα συντονίσει ο Γιώργος Μελίτος.
Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στη σκηνή Μανόλης Αναγνωστάκης.
Το βιβλίο θα είναι διαθέσιμο στην εκδήλωση, όπως και καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ στο περίπτερο της Άνω Τελείας (αρ. 123).
[περισσότερα για το βιβλίο εδώ: anoteleia.gr/ellhniko_mikrodihghma_anthologia]

Ευχαριστώ τον Π. Ένιγουεϊ και τις εκδόσεις Άνω Τελεία που με συμπεριέλαβαν στην Ανθολογία.


31/8/25

Ένας φίλος από το Face Book

 

 



Κάποτε, πριν πολύ καιρό, έγραψες ότι ψαρεύοντας  έπιασες ένα χταπόδι. Τα μάτια του σε κοίταξαν, όπως θα σε κοίταζε ένας θλιμμένος άνθρωπος. Δεν άντεξες αυτό το βλέμμα. Έριξες το χταπόδι πίσω στη θάλασσα.

 

Σπάνια γράφεις για τον εαυτό σου και μάλλον θα έχεις ξεχάσει ότι το έγραψες αυτό. Θα το έχουν ξεχάσει και οι αναγνώστες σου. Εγώ, από όλα όσα γράφεις, θυμάμαι μόνο αυτό. Και από τότε δεν ξαναδοκίμασα χταπόδι.

 

Σε γνώρισα τελικά από κοντά πριν λίγες μέρες σε ένα καφέ και ήταν σαν να σε ήξερα πολύ καιρό. Κι εσύ το ίδιο έδειχνες. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα. Κυρίως μιλήσαμε για τη ζωή μας, για τα παιδικά μας χρόνια και για τα χρόνια που μας περιμένουν τώρα που πια η νιότη μας έχει μείνει πίσω. Ήσουν γλυκύτατος και ευγενικός, ένας πραγματικός κύριος.

 

«Απέχτησα έναν καινούριο φίλο» σκέφτηκα κατηφορίζοντας τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μια προσφορά των ΜΚΔ πού τόσο μας θυμώνουν μερικές φορές. Ένα δώρο.

 

Εκείνη την ημέρα μετά από πολλά χρόνια δεν μπόρεσα να κάνω καμιά αρνητική σκέψη. Η ζέστη του μεσημεριού δεν με ενοχλούσε. Ο ήλιος που θάμπωνε τα μάτια μου δεν με ενοχλούσε. «Να ένας Αύγουστος που φεύγει χωρίς θλίψη» σκέφτηκα.

 

Εκείνη την ημέρα όλα ήταν όμορφα.



30/8/25

Αθανασία, μια τιμωρία για την Κόλαση

 

 




Την αθανασία την ονειρευόμαστε, αλλά ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να την αποχτήσουμε.

 

Αυτό που όμως δεν ξέρουμε είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να την αντέξουμε. Και η αυτοκτονία μας θα ήταν κάτι αδύνατο σε μια τέτοια περίπτωση. Η αθανασία θα ήταν για μας η χειρότερη τιμωρία. (Δίνω μια ιδέα στον Διάβολο να την εφαρμόσει στην Κόλασή του).

 

Έτσι όπως μας έφτιαξε η Φύση, ο θάνατος, όσο κι αν μας τρομάζει, μας απαλλάσσει από κάτι χειρότερο: να ζούμε αιώνια. Επειδή δεν είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε αιώνια. Η πλήξη και η κατάθλιψη θα ήταν το τίμημα της αιώνιας ζωής μας, εφόσον θα τα είχαμε όλα δοκιμάσει χιλιάδες χιλιάδων φορές και θα τα είχαμε βαρεθεί και σιχαθεί. (Σκέφτομαι μήπως ο Θεός έχει πάθει κάτι τέτοιο, αλλά δεν είναι άνθρωπος, επομένως κάτι θα έχει βρει για να διατηρείται στα καλά του).

 

Η αθανασία είναι κάτι που πολύ θα θέλαμε, επειδή ως άνθρωποι γνωρίζουμε ότι μας περιμένει ο θάνατος. Όσο ζούμε, σκεφτόμαστε, σχεδιάζουμε το μέλλον μας, προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Ξέρουμε όμως πολύ καλά τι μας περιμένει παρακάτω.

 

Αντίθετα με μας, τα ζώα δεν γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν. Ζουν σε έναν δικό τους κόσμο που έχει αγώνα για επιβίωση και τροφή, για προστασία από τους εχθρούς τους και από τις επικίνδυνες φυσικές καταστροφές. Όταν είναι χορτάτα και ασφαλή, είναι ευχαριστημένα. Τίποτε δεν απασχολεί το μυαλό τους.

 

Μπορούν να ζουν έτσι για πάντα, αιώνια και αθάνατα.

Αυτά μπορούν να αντέξουν την αθανασία.

Εμείς όχι.