Ένα παιδί θυμάται

                Πλανόδιοι έμποροι υφασμάτων. Αφθονούσαν τότε.

Δεκαετία του ’50.

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου είναι το κλουβί. Έτσι το λέγαμε εμείς το φανάρι. Σ’ αυτό φυλάγαμε τα τρόφιμα και τα προστατεύαμε από τις μύγες και τα άλλα ζούδια.

Αργότερα η μητέρα μου εφηύρε ένα περίεργο ψυγείο πάγου, ένα ξύλινο κιβώτιο, όπου έβαζε ένα κομμάτι πάγου που αγόραζε από τον περιφερόμενο παγοπώλη, το τύλιγε με κάτι λινάτσες και δίπλα τοποθετούσε τα φαγητά. Ο πάγος έλιωνε σιγά-σιγά και τα νερά χύνονταν από κάτω σε ένα ταψί. Το πρωτόγονο αυτό εφεύρημα το είχαμε στο υπόγειο του σπιτιού. Μετά αγοράσαμε ένα κανονικό ψυγείο πάγου.

Το δύσκολο τέλος τους

Καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο φωτογραφίες των σταρ της δεκαετίας του ’50 για να συμπληρώσω το προηγούμενο άρθρο μου, έριχνα πότε-πότε και καμιά ματιά στη βιογραφία τους. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν το πρόωρο και τραγικό τέλος που είχαν κάποιοι από αυτούς.

Οι ταινίες, οι σταρ και οι ντίβες του '50

Τη δεκαετία του ’50 τα Χανιά διέθεταν 4-5 κινηματογράφους που έφερναν ταινίες κάθε λογής, κυρίως όμως ταινίες που θα άρεσαν σε ένα λαϊκό κοινό. 

Θυμάμαι αχνά πχ την ενδιαφέρουσα ασπρόμαυρη ταινία του Ντασέν «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» αλλά και το «Marcelino pan y vino», όπου κλαίγαμε μεγάλοι και μικροί για τον μικρό Μαρσελίνο που τον αγάπησε ο Χριστός.

Δεκαετία του ’50: Θυμάται κανείς αυτά τα τραγούδια;

Τη  δεκαετία του ’50 ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος και ο κόσμος χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα. Η Ευρώπη διαιρέθηκε σε δυτική και ανατολική και ο γερμανικός λαός μοιράστηκε σε δύο αντίπαλα μεταξύ τους κράτη, τη δυτική και την ανατολική Γερμανία. Το Ανατολικό Μπλοκ παίρνει την ονομασία «Σιδηρούν Παραπέτασμα».