Καλλίμαχος 183

 

 

Ορκίστηκε στην Ιωνίδα ο Καλλίγνωτος

ότι ποτέ δεν θα έχει φίλη ή φίλο καλύτερους από εκείνη.

Το ορκίστηκε. Αλλά αλήθεια λένε πως οι όρκοι οι ερωτικοί

να μπουν στα αφτιά των αθανάτων δεν μπορούν.

Τώρα αυτός καίγεται από αρσενική φωτιά.

Αλλά για το άτυχο κορίτσι όπως οι Μεγαρείς

ούτε κουβέντα ούτε θύμηση.

 (Μεταφορά στα νέα ελληνικά: Καίτη Βασιλάκου)

 

 

ὤμοσε Καλλίγνωτος Ἰωνίδι μήποτ᾽ ἐκείνης

ἕξειν μήτε φίλον κρέσσονα μήτε φίλην.

ὤμοσεν· ἀλλὰ λέγουσιν ἀληθέα τοὺς ἐν ἔρωτι

ὅρκους μὴ δύνειν οὔατ᾽ ἐς ἀθανάτων.

νῦν δ᾽ ὁ μὲν ἀρσενικῷ θέρεται πυρί, τῆς δὲ ταλαίνης

νύμφης ὡς Μεγαρέων οὐ λόγος οὐδ᾽ ἀριθμός.

 Ο τελευταίος στίχος παραπέμπει στο χρησμό που δόθηκε στους Μεγαρείς, όταν κάποτε, θεωρώντας ότι ήσαν οι καλύτεροι των Ελλήνων, ρώτησαν το μαντείο των Δελφών τίνες κρείττονες τυγχάνοιεν (ποιοι είναι οι καλύτεροι). Η απάντηση του μαντείου, αφού προηγουμένως απαριθμούσε διάφορους άλλους, κατέληγε ως εξής: ὑμεῖς δ᾽, ὦ Μεγαρεῖς, οὔτε τρίτοι οὔτε τέταρτοι / οὔτε δυωδέκατοι οὔτ᾽ ἐν λόγῳ οὔτ᾽ ἐν ἀριθμῷ.

https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=453