"Ασύμβατοι"

Καλημέρα,

μου είστε αδιάφορος.

Βλέπω στα μάτια σας

μια ατέρμονη ευθεία γραμμή,

οι φωτοσκιάσεις λείπουν,

το φόντο είναι οδυνηρά λευκό,

η ηχητική συνοδεία μονότονη,

οι ατάκες σας πολύ κοινές.

Γνωρίζετε μόνο ένα ρόλο

και θέλετε να πρωταγωνιστήσετε

σε έργο πολυεπίπεδο,

όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται

από τη μια στιγμή στην άλλη.

Σας εξηγώ

ότι οφείλετε να ανιχνεύσετε το έρεβος

που κείται εντός των παρενθέσεων

κι εσείς σκοντάφτετε συνέχεια

ως τυφλός.

Καλύτερα ας μιλήσουμε για ποίηση,

αγαπητέ.

Επιμόρφωση με το ζόρι

Πρώτη Γυμνασίου:

-Μπαμπά, θέλω να μάθω αγγλικά.

Ο μπαμπάς μού ρίχνει μια λοξή ματιά:

-Καλά, μάθε πρώτα τα ελληνικά και βλέπουμε.

Θυμάμαι πολύ καλά αυτή τη σκηνή. Ήμασταν μέσα στην κεντρική αγορά των Χανίων, κόσμος περνούσε από δίπλα μας, κόσμος ψώνιζε, μύριζαν τα τυριά από τα τυράδικα και κάπου εκεί κοντά η μαμά έριχνε στο διχτάκι τα τελευταία της ψώνια.

"Να μείνει έξω η Άνοιξη"

Να κλείσουν οι πόρτες,

να μείνει έξω η Άνοιξη,

αυτή με τις δόλιες υποσχέσεις

που πάει αλλού και εκπορνεύεται,

να μείνουν έξω οι κελαηδισμοί της,

και το φως και η ανάστασή της.

Τώρα εδώ

κάτω απ' το ήσυχο φως του ηλεκτρικού

-ίδιο αγαθό βόδι της φάτνης-

να θυμηθούμε το Xειμώνα,

τις βροχές,

τον αέρα,

το βαρύ ουρανό,

όλα αυτά τα αρσενικά στοιχεία

που μας χαϊδεύουν

και από πάντα μάς γονιμοποιούν.

Πίθηκοι μπονόμπο: κάντε έρωτα, όχι πόλεμο.

Πήρα μια συνέντευξη από την κ. Μπονόμπο, αρχηγού μιας ομάδας μπονόμπο που ζει στη ζούγκλα του Κονγκό. Το παράξενο δεν είναι πώς καταφέραμε και συνεννοηθήκαμε. Παράξενα είναι αυτά που μου είπε η κ. Μπονόμπο σχετικά με τις συνήθειες της φυλής της. Και είναι όλα αλήθεια.

-Καλημέρα, κ. Μπονόμπο. Κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω που δεχτήκατε να μου παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη, γιατί, όπως καταλαβαίνω, οι υποχρεώσεις σας ως αρχηγού της ομάδας δεν θα σας αφήνουν ελεύθερο πολύ χρόνο.

-Λάθος καταλαβαίνεις. Έχω πολύ χρόνο ελεύθερο και μπορούμε να μιλάμε ως το βράδυ. Αν θέλεις, μπορούμε να κάνουμε και σεξ.

-Δεν συνηθίζεται ξέρετε αυτό μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων.

Νέλλας Συναδινού, φιλολόγου-κριτικού: "Καίτη Βασιλάκου: μία δημιουργός, τρεις πτυχές δημιουργίας "

Η ομιλία της Νέλλας Συναδινού σχετικά με το συγγραφικό μου έργο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Παιανίας.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ                               

Προσήλθα στη φιλόξενη σύναξή σας, για να παρουσιάσω το δημιουργικό τρίπτυχο της συγγραφέως Καίτης Βασιλάκου, ως ποιήτριας, πεζογράφου και αρθρογράφου σε διαδικτυακό ιστότοπο. Και αν προστεθεί η ιδιότητά της ως θεατρικής συγγραφέως, θα μπορούσε να εκταθεί το φάσμα σε τέσσερις πτυχές. Ξεδιπλώνοντας τις πτυχές μέσα από το έργο της, η συγγραφέας επισφραγίζει μια γνησιότητα, με την έννοια της συνέπειας σε σχέση με την αλήθεια της. Δεν κραυγάζει, δεν πλεονάζει, αλλά με το τάλαντο της γραφίδας της εκφράζει· μιαν έποψη του κόσμου που είναι…

Δρόμοι της σκέψης

Πιστεύω ότι σε πολλούς από μας έχει συμβεί να δούμε κάπου γραμμένο κάτι και να νιώσουμε έκπληξη, επειδή ακριβώς το ίδιο πράγμα έχουμε σκεφτεί κι εμείς.

Αν μάλιστα αυτό που σκεφτήκαμε συμβαίνει να το έχει σκεφτεί πριν από μας  κάποιος μεγάλος και σοφός άνθρωπος, τότε νιώθουμε ότι έχουμε μια εκλεκτική συγγένεια μαζί του και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό.

Μαγική εικόνα

 Είναι που το τραπέζι,

η καρέκλα

και η τριανταφυλλιά,

ο αέρας

και η σκόνη που σηκώνει

και οι φωνές

που ηχούν στα αφτιά μας,

οι ώρες,

όπως τις δείχνουν τα ρολόγια,

οι ομοιοκαταληξίες,

οι αιματοχυσίες,

οι έρωτες

και οι νεκρώσιμες ακολουθίες,

τα συνθήματα,

τα βραχυπρόθεσμά μας σχέδια

και οι πολύ προσωπικές μας

εξομολογήσεις

και τα συμβάντα γενικώς

που αναταράσσουν

και θολώνουν τα τοπία,

είναι που όλα αυτά

κάτι σκεπάζουν

και είναι σοβαρό,

κάτι αποκρύπτουν

και είναι σπουδαίο,

έναν ήχο

κι ένα σχήμα

που δεν θα μάθουμε ποτέ.

Σοφιστείες

Γιατί είναι καλύτερα να είσαι νεκρός

1.

Δεν έχεις καμιά αγωνία τι θα σου ξημερώσει η άλλη μέρα.

2.

Έχεις όλο το χρόνο δικό σου μέχρι το τέλος του Σύμπαντος.

3.

Δεν σε νοιάζει, αν είσαι ωραίος, πλούσιος, διάσημος ή φτωχός και κακομοίρης.

"Έκανες ό,τι έπρεπε να κάνεις..."

Έκανες ό,τι έπρεπε να κάνεις,

σοφές  κινήσεις, λογικές,

νόμιζες ότι η πραγματικότητα,

αυτό το πράγμα το παχύδερμο,

ξυπνώντας από το βαθύ της λήθαργο

θα σου φερόταν με ανάλογη συνέπεια.

Όμως αυτή

ολότελα αδιαφόρησε στην αγωνία σου

και τότε εσύ απελπισμένος

άφησες κατά μέρος κάθε σύνεση,

την έσπρωξες,

την τράνταξες,

την κλώτσησες,

την έφτυσες.

Ματαίως.

Μισάνοιξε αυτή τα μάτια της

κι ύστερα άλλαξε πλευρό.

Λοιπόν,

δεν έχεις πια να περιμένεις τίποτα.

Αυτό το πράγμα το παχύδερμο

σε αγνοεί.

Μην κλαίτε μόνο για όσους πνίγoνται

Προ ημερών είδα στο ρωσικό κανάλι RT ένα βίντεο ντοκουμέντο που αναφερόταν σε νεαρούς αλλοδαπούς που περιφέρονται στα κεντρικά σημεία της Αθήνας, γίνονται βαποράκια, κλέβουν κινητά και τα πουλούν, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μεσόκοπους ομοφυλόφιλους και κοιμούνται στα παγκάκια της πόλης και στα πάρκα.

"Διότι πώς..."

Διότι

πώς

να τα αναιρέσω όλα ετούτα,

πώς να τα ακυρώσω,

όταν

αυτά

ολοζώντανα σαλεύουν

και με καλούν

με χίλια πρόσωπα,

με φωνές,

με φώτα μαγικά,

πώς

να τα αρνηθώ

τα ωραία φαντάσματά μου…

Εκδόσεις "ΕΝΤΥΠΟΙΣ"

InteLLigentsia

Ο κύκλος των ποιητών

(03)