Sologamy ή (ε)αυτογαμία

«Ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου».

Μας πιπιλίζουν το μυαλό από μικρά με αυτή την ιδέα και μεγαλώνοντας ψάχνουμε απελπισμένα να βρούμε τον σύντροφο της ζωής μας και να συνάψουμε μαζί του γάμο, να γίνουμε κι εμείς έγγαμοι. Διότι, τι αξία έχει η ζωή, αν μείνεις άγαμος και μαγκούφης; Έτσι σκεπτόμενοι πολλοί εκ των συνανθρώπων μας που όμως όσο κι αν έψαξαν δεν βρήκαν το ανθρώπινο ταίρι τους, στράφηκαν σε άλλες εναλλακτικές.

Πρώτη εναλλακτική: Τα ζώα.

Μαθαίνουμε ότι διάφοροι ζωόφιλοι ή και μη ζωόφιλοι έχουν παντρευτεί κατά καιρούς: αγελάδες, κατσίκες, δελφίνια, σκύλους, γάτες και βατράχια. Εννοείται ότι η κτηνοβασία απαγορεύεται, εφόσον πρόκειται για κακοποίηση ζώου, αλλά όλοι αυτοί που παντρεύτηκαν ζώο δεν είναι απαραίτητο ότι το έχουν κακοποιήσει. Έτσι ελπίζω τουλάχιστον.

https://www.oddee.com/item_98774.aspx

Δεύτερη εναλλακτική: Τα αντικείμενα.

Κάποιοι άλλοι  πιο προχωρημένοι παντρεύτηκαν: το τηλέφωνό τους, μια ατμομηχανή, το Τείχος του Βερολίνου, ένα χαρακτήρα από video game, ένα βράχο, τον Πύργο του Άιφελ, ένα δέντρο, μια κούκλα Μπάρμπι, ένα i book, μια κούκλα του σεξ, ένα ραδιόφωνο, ένα μαξιλάρι.

Πρόκειται για μια πολύ καλή επιλογή συντρόφου, καθότι ο σύντροφος είναι ήσυχος, δεν έχει απαιτήσεις, δεν ζηλεύει, δεν επιβουλεύεται και δεν κάνει απιστίες. Είναι βέβαια λίγο αδιάφορος απέναντι στα συναισθήματά μας, αλλά μήπως και οι ανθρώπινοι σύντροφοι δεν κάνουν το ίδιο τις περισσότερες φορές;

https://www.ranker.com/list/13-people-who-married-inanimate-objects/jude-newsome

Τρίτη εναλλακτική: Ο εαυτός μας.

Sologamy είναι ο αγγλικός όρος κι εμείς στα ελληνικά μπορούμε να τον μεταφράσουμε ως (ε)αυτογαμία. Ήδη στις ΗΠΑ και τον Καναδά κάποιοι παντρεύτηκαν τον εαυτό τους και ησύχασαν. Τι καλύτερο από αυτό; Έχεις ένα σύντροφο ολόιδιο με σένα, με τα ίδια γούστα, τις ίδιες ιδέες και τον ίδιο χαρακτήρα.

Η Έρικα Άντερσον, 37 ετών, αγανάχτησε με τους αδιάκριτους που τη ρωτούσαν κάθε τόσο, γιατί δεν είχε παντρευτεί και αποφάσισε να παντρευτεί τον εαυτό της. Στη συγκινητική γαμήλια τελετή παρόντες ήταν πολλοί συγγενείς και φίλοι, η δε Έρικα έλαμπε από ευτυχία μέσα στο λευκό νυφικό της. Δέχτηκε τις ευχές των καλεσμένων της για βίο ανθόσπαρτο ( για καλούς απογόνους δεν έγινε λόγος εννοείται) και μετά έβγαλε και τις αναμνηστικές φωτογραφίες του γάμου της στη γέφυρα του Μπρούκλιν.

Ωστόσο η Έρικα εξακολουθεί να βγαίνει με άντρες ευελπιστώντας να παντρευτεί κανέναν από δαύτους, καθόσον ένας δεύτερος γάμος δεν θα θεωρηθεί διγαμία στην περίπτωση αυτή. Δεν ξέρω κατά πόσον ο εαυτός της επιτρέπει τέτοιου είδους απιστίες και για πόσο καιρό ακόμα μπορεί να ανέχεται τη μοιχαλίδα σύζυγό του.

http://philadelphia.cbslocal.com/2017/05/11/sologamy-self-marriage-trend/

Στην Ελλάδα η Κλειταγόρα Κλείτου είναι η πρώτη Ελληνίδα που παντρεύτηκε τον εαυτό της και βρήκε επιτέλους την ευτυχία που ονειρευόταν. Τη συναντήσαμε στο διαμέρισμά της κάπου στο κέντρο της Αθήνας και της πήραμε μια μικρή συνέντευξη.

- Κυρία Κλείτου, λόγω του ιδιάζοντος θέματος αυτής της συνέντευξης πρέπει να σας ομολογήσω ότι βρίσκομαι σε αρκετή αμηχανία. Πώς και αποφασίσατε να πείτε «ναι» στην πρόταση γάμου που σας έκανε ο εαυτός σας;

-Η αλήθεια είναι ότι με πολιορκούσε από καιρό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν φορτικός, κάθε άλλο. Είχε μια εσωτερική ευγένεια και αβρότητα και κάθε τόσο μου έκανε κι από ένα όμορφο δωράκι. Άλλοτε μια ανθοδέσμη με ένα μπιλιέτο που έγραφε πόσο με αγαπά, άλλοτε ένα κόσμημα, άλλοτε ένα κουτί γλυκά λέγοντάς μου ότι όσο κι αν παχύνω, θα παραμείνω για πάντα ελκυστική στα μάτια του. Συχνά με καλούσε να βγούμε έξω για μια βόλτα, να πάμε σινεμά ή σε κανένα ρεστοράν, όπου παράγγελνε για χάρη μου τις πιο νόστιμες λιχουδιές.

- Πολύ γαλαντόμος ο εαυτός σας, βλέπω.

-Ω, ναι, δεν μου χαλούσε κανένα χατίρι. «Τι θέλεις, μάτια μου;» με ρωτούσε, «θέλεις να ξαπλάρεις στον καναπέ και να δεις τηλεόραση ως τις δύο το πρωί; Θέλεις αύριο να μην πας στη δουλειά; Θέλεις να κατεβάσεις ένα μπουκάλι ουίσκι; Κάν’ το ελεύθερα, εγώ σε καμαρώνω».

-Και πώς ακριβώς έγινε με την πρόταση γάμου;

-Α, πολύ απλά. Καθόμασταν και βλέπαμε τηλεόραση ένα βράδυ, μια αμερικάνικη κομεντί από αυτές τις σαχλές, ξέρετε, που τελειώνουν όλες με ένα ζαχαρωμένο γάμο, και τότε ξαφνικά γυρίζει ο εαυτός μου και μου λέει: «Κλειταγόρα, αγάπη μου, γιατί δεν παντρευόμαστε;» Έμεινα εμβρόντητη, όπως καταλαβαίνετε. «Μα», είπα, «δεν είμαστε καλά έτσι;» «Μια χαρά είμαστε έτσι, αλλά ένας γάμος θα δώσει άλλο κύρος στη σχέση μας. Για σκέψου πόσο ωραία θα είναι, όταν θα συστηνόμαστε σε μια παρέα: Αποδώ η κυρία Κλειταγόρα Κλείτου, θα λένε, κι εσύ θα απλώνεις το χέρι και θα λάμπει η βέρα μας στα όμορφα παχουλά σου δαχτυλάκια. Παντρεμένη; θα ρωτούν κάποιοι περίεργοι. Βεβαίως, θα απαντάς, είμαι παντρεμένη με τον εαυτό μου».

-Φαντάζομαι την έκπληξη των περίεργων.

-Ω, ναι, (γελά), αλλά πρόκειται για καθυστερημένα άτομα.

-Ασφαλώς. Σήμερα πια παντρεύονται οι πάντες τους πάντες και τα πάντα.

- Ακριβώς.

-Και πώς είναι η έγγαμη ζωή σας;

-Όπως όλων των άλλων. Έχουμε τις καλές μας στιγμές, έχουμε και τις άσχημες.

- Θέλετε να μου μιλήσετε λίγο γι’ αυτές;

- Ε, τις καλές στιγμές τις φαντάζεστε, υποθέτω.

-Ναι, αγάπες και τα παρόμοια.

-Αλλά και οι άσχημες μη νομίζετε πως διαφέρουν από αυτές των άλλων παντρεμένων. Έχουμε τις διαφωνίες μας πάνω σε οικονομικά θέματα, ο εαυτός μου με μαλώνει, γιατί είμαι, λέει, σπάταλη, εγώ του λέω ότι είναι τσιγκούνης και πάνω εκεί ξεσπά ο καυγάς.

- Μετά όμως τα βρίσκετε πάλι.

-Ναι, φιλιώνουμε στο τέλος, γιατί αγαπιόμαστε πολύ.

-Τι υπέροχος σύντροφος αλήθεια!

- Εντάξει, μερικές φορές με μαλώνει, όταν βλέπει ότι κάνω κάτι λάθος. «Αγάπη μου», μου λέει, «δεν πας να κάνεις ένα μπανάκι να φρεσκαριστείς λιγάκι;» «Βαριέμαι τώρα», του απαντώ εγώ. «Μα όχι, δεν είναι σωστό να κυκλοφορείς αναμαλλιασμένη και με βρώμικα ρούχα! Σήκω, γλυκιά μου, και μπες κάτω από το νερό, μην το φοβάσαι!» «Μα γιατί, δεν σου αρέσω έτσι, όπως είμαι;» «Εμένα μου αρέσεις, όπως κι αν είσαι, όμως, αν σου χτυπήσει την πόρτα κανείς για τα κοινόχρηστα, τι εντύπωση θα αποκομίσει;» Τέλος πάντων, με τα πολλά με βάζει στο μπάνιο και πλένομαι.

- Στοργικός σύντροφος λοιπόν.

-Βεβαίως. Με νοιάζεται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

-Μιλάμε δηλαδή για τον ιδανικό σύζυγο.

-Τώρα, εδώ που τα λέμε, μερικές φορές η συμβίωσή μας είναι λίγο πληκτική. Έρχονται στιγμές που καθόμαστε βουβοί και δεν έχουμε τίποτα να πούμε.

-Μα αυτό συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια, αγαπητή κυρία Κλείτου.

-Ναι, ναι, το ξέρω αυτό και δεν παραπονιέμαι. Απλά το αναφέρω.

- Άλλες άσχημες στιγμές έχετε;

-Έχουμε, πώς δεν έχουμε. Μετά το πρώτο πάθος του έρωτα, όπως είναι επόμενο, αρχίσαμε σιγά σιγά να βλέπουμε ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. «Πώς είσαι έτσι σήμερα;» μου λέει μερικές φορές επικριτικά ο σύζυγος κοιτάζοντας το άβαφο πρόσωπό μου. «Όπως είμαι κάθε μέρα», του απαντώ εκνευρισμένη. «Φτιάξου λίγο, βάψου, γίνε άνθρωπος!» μου φωνάζει. «Άντε παράτα με!» απαντώ εγώ και φεύγω από τον καθρέφτη. Αυτός με ακολουθεί σε όλο το σπίτι γκρινιάζοντας: «Πάχυνες κι άλλο! Κανονική μοσχάρα έγινες». «Εσύ δεν ήσουν που μου έφερνες γλυκά και μου έλεγες πως σου αρέσω όσο χοντρή κι αν είμαι;» «Κι εσύ το πήρες τοις μετρητοίς; Υπάρχουν όρια σε κάποια πράγματα!» «Άσε με ήσυχη». «Όχι, δεν σε αφήνω. Τον θέρισες τον μουσακά χθες το βράδυ κι όλη νύχτα έπειτα βογκούσες. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;»

 -Εδώ που τα λέμε, έχει κάποιο δίκιο ο εαυτός σας, κυρία Κλείτου.

-Χμ, ναι (αναστενάζει). Πίστευα ότι με το γάμο αυτό θα ζούσα μια ανέφελη ζωή. Αλλά, όπως βλέπω, απέχτησα ένα σύντροφο που με επικρίνει συνέχεια για τη συμπεριφορά μου.

-Μα σας αγαπά, γι’ αυτό σας μαλώνει.

-Ναι, δε λέω… Όμως…

-Όμως;

- Έχει γίνει τελευταία πολύ ζηλότυπος. Προ καιρού γνωρίστηκα με ένα κύριο, βγήκαμε μερικές φορές και πέρασα όμορφα μαζί του, μετά όμως στο σπίτι είχαμε μεγάλη φασαρία. «Ποιος είναι αυτός;» με ρωτούσε ο εαυτός μου, «πού τον ψάρεψες; Ποιο είναι το ποιόν του; Θέλεις να σε βρουν καμιά μέρα πεταμένη σε κανένα χαντάκι;» «Μα δεν είναι ανώμαλος ο άνθρωπος!» του έλεγα εγώ, « και εν πάση περιπτώσει έχω δικαίωμα να βγαίνω με άντρες, όταν θέλω, τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά». Να μη σας τα πολυλογώ, έγινε χαμός και τελικά αναγκάστηκα να διακόψω τη σχέση. 

-Χμ, είναι πράγματι πολύ κτητικός ο εαυτός σας. Αλλά μήπως είχε δίκιο; Πού είχατε γνωρίσει εκείνον τον άντρα;

- Σ’ ένα μπαρ. Και η αλήθεια είναι ότι ήταν λίγο μυστήριος.

- Τότε μάλλον γλιτώσατε το χαντάκι.

- Λέτε;

Μένει για λίγο σκεφτική.

-Να σας εξομολογηθώ κάτι; Ορισμένες φορές έχω την αίσθηση ότι με μισεί.

- Μα γιατί το λέτε αυτό; Εσείς μου είπατε προηγουμένως ότι σας αγαπά παράφορα.

- Έτερον εκάτερον. Κάποιες φορές κάτι παθαίνει και γίνεται άλλος άνθρωπος. Με βρίζει με τα χειρότερα επίθετα και με απειλεί πως αν δεν διορθωθώ, θα πάψει να ενδιαφέρεται για μένα, θα μ’ αφήσει στην τύχη μου, να παραδέρνω μόνη.

- Μα αυτό είναι αδύνατο. Εσείς οι δύο είστε μέσα στο ίδιο σώμα. Δεν μπορεί να σας εγκαταλείψει.

-Κι όμως μπορεί. Έρχονται μέρες που είναι τελείως σιωπηλός σαν να μην υπάρχει κι εγώ νιώθω σαν χήρα τότε.

- Να πάτε σε ένα σύμβουλο γάμου.

-Πήγα.

-Και;

-Με έδιωξε με τις κλωτσιές.

-Ασυνείδητοι επαγγελματίες, τι να πω…

- Όμως δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα. Αυτό τον καιρό περνάμε μια περίοδο αγάπης και είναι όλα πολύ όμορφα.

- Νομίζω ότι η συμβίωση με τον σύντροφό σας είναι καθόλα ομαλή και απλώς έχει και τις δύσκολες στιγμές της. Έτσι συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια.

- Ναι, ίσως. Αν και καμιά φορά μου λέει περίεργα πράγματα. Όπως προ καιρού που άρχισε μια κουβέντα, αποδώ το πήγαινε, αποκεί το πήγαινε, στο τέλος μου είπε: «Κλειταγόρα, τι κάνουμε εδώ σ’ αυτή τη ζωή, τίποτα δεν κάνουμε, δεν πάμε να κρεμαστούμε, να ησυχάσουμε;»  «Πολύ νωρίς δεν είναι για κάτι τέτοιο;» του είπα. «Νωρίς, αργά, τι σημασία έχει;» «Καλά, άσε να το επεξεργαστούμε καλύτερα το θέμα και βλέπουμε».

- Κυρία Κλείτου, δεν σας βλέπω καλά. Δεν πάτε καλύτερα σε κανένα ψυχίατρο να του πείτε τι σας λέει ο εαυτός σας;

- Ο σύζυγός μου εννοείτε.

- Μα περί αυτού πρόκειται. Πείτε του εσείς ότι παντρευτήκατε τον εαυτό σας κι αυτός θα καταλάβει.

                      "Με αγαπώ"